when you realized(QUADRO SERIES#2)

IKA-LIMA

agad naman akong lumingon sa nagsalita at sandaling natigilan.

is this a coinsidence or what?

is he the boy who gave back the anklet to me years ago?

"wait.you're familiar"i said.i want to know kung siya talaga yun!gusto kong makasigurado.

nakatingin lang siya saakin na parang inaalala ang mukha ko.nakakahiya dahil humarap ako sakaniyang pawis na pawis samantalang siya ay preskong presko at katulad ng dati ay sobrang linis niyang manamit.

"I'am.what a coinsidence"he smirked at me.

"ahem!!"parehas nabaling yung paningin namin doon sa dalawang crew na parehas lang nakatingin saamin at parang naguguluhan.

"uhm excuse me po hehe.pero anong oras na po kasi kailangan na po talaga namin magsarado."bumaling saakin si melsy

"ma'am carly..ay este carly yun bang red velvet talaga yung gusto mo?paano yan ay iisa nalang"

"no its ok ibigay mo nalang sakaniya besides uhm..nawala nadin yung gutom ko"

i lied arghh i'm so hungry i didn't eat anything after my school and i haven't eaten my dinner !

"ah ganun po ba?eh ano nalang po yung--"

"no hindi na ako magoorder"

"carly its alright if kung gusto mo talaga yung red velvet sayo nalang"saad ng lalaki saakin ngunit mabilis naman akong umiling.

"no no no sayo nalang mas kailangan mo ata kasi pumunta kapa dito kahit hating gabi na"mahina kong saad at kinagat ang pangibabang labi.

"alright thank you then"

mabilis naman pinack ng dalawa yung cake para doon sa lalaki habang hinihintay namin ay naiwan kaming dalawa sa pwestong iyon.para saakin ay napaka awkard na hindi ko naman dapat maramdaman kasi kasi...basta!

arghh!!! basta naawkwardan parin ako.

"uhm kamusta?"napatingin ako sakaniya.

"ako?"turo ko sa sarili ko kung ako ba talaga yung kinakausap niya.duh carly kayo lang naman dalawa dito sa pwesto niyo alangan multo yung tanungin niya natatanga ka nanaman haaay.

"hahahaha"shizz ayan nanaman yung tawa niyang nakakapanindig balahibo.

"ok naman ikaw?"

"ayos lang.buti naman ay hindi na natatanggal yang anklet mo"

napatingin naman ako sa bandang baba ng binti ko kung nasan yung anklet na tinutukoy niya na hanggang ngayon naandon parin talaga.hindi ko naman yan inaalis kahit anong mangyari.

"hinigpitan ko na para hindi matigkal.besides baka wala ng magsauli saakin kung sakali mang mawala ko ito ulit"saad ko at napayuko.

bakit ang tagal tagal naman ata nung dalawang iyon?magbabalot lang ay inabot pa ng siyam siyam.

"tama.kaya dapat iniingatan mo yung mga bagay na mahalaga sayo para hindi ito mawala."malalim niyang saad kaya napatango nalangako rito.

err i don't know what to say back to him.

ilang minuto pa kaming natahimik doon at nakahinga lang ako ng maluwag nang makita ko yung dalawa na lumabas galing sa kitchen nila at nagtatawanan.