ေဆးရံုကေန အိမ္ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းက ရိေပၚအတြက္ အထူးအဆန္း။
ဗီ႐ိုထဲက အဝတ္ေတြကိုထုတ္ၿပီး ခရီးေဆာင္အိတ္ထဲကို စီထည့္ေနတဲ့က်န္႔ေကာက ခရီးသြားဖို႔
ျပင္ေနပံုရတယ္။
အလုပ္ကိစၥေၾကာင့္လား။က်န္႔ေကာအလုပ္က ခရီးေဝးလည္းသိပ္မသြားရပါဘူး။
"ခရီးထြက္မလို႔လား"
"အာ...ရိေပၚ ငါမနက္ျဖန္ အိမ္ျပန္ရမယ္ထင္တယ္"
"ဘာလို႔လဲ"
"ပါပါးဖုန္းဆက္တယ္။မားက ေနမေကာင္းဘူးတဲ့"
"ေ႐ွာင္းမားက ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"အမ်ားႀကီးစိုးရိမ္စရာမ႐ွိပါဘူး။လူႀကီးဆိုေတာ့ ဒီလိုပဲ က်န္းမာေရးခ်ဴခ်ာတာေပါ့။အဲ့တာ မားကငါ့ကို
ေတြ႔ခ်င္လို႔တဲ့"
"ေသခ်ာေပါက္သြားရမွာေပါ့။သြားၿပီး ေ႐ွာင္းမားကို
ေသေသခ်ာခ်ာေလးဂ႐ုစိုက္ေပးခဲ့ဦး။လိုအပ္တာ႐ွိရင္လည္း ကြၽန္ေတာ့ကိုေျပာ"
"အင္းပါ။ငါသိပ္မၾကာပါဘူး။တစ္ပတ္ေလာက္ပဲ"
"အင္း"
မာမားက ရိေပၚကိုပါေခၚခဲ့ဖို႔မွာထားတာကိုေတာ့
ေ႐ွာင္းက်န္႔ ထုတ္မေျပာမိေတာ့ဘူး။
နဂိုကတည္းက အလုပ္ေတြနဲ႔ နားခ်ိန္မရေလာက္ေအာင္ စိတ္ပင္ပန္းေနတဲ့ရိေပၚကို သူ႔ေၾကာင့္
ထပ္ၿပီး ဝန္မပိေစခ်င္ဘူး။
"က်န္႔ေကာ"
"ဟင္"
"မျဖစ္ေသးပါဘူး...ကြၽန္ေတာ္ပါလိုက္ခဲ့မယ္"
"ဒါေပမယ့္....မင္းအလုပ္ေတြက"
"ခြင့္ယူလိုက္လို႔ျဖစ္ပါတယ္။ေဟာက္ရႊမ္းကို အကူအညီေတာင္းရမွာေပါ့။ေ႐ွာင္းမားကလည္း ကြၽန္ေတာ့အေမပဲဟာ။ေသခ်ာေပါက္ ကြၽန္ေတာ္ပါလိုက္ခဲ့မွျဖစ္မယ္"
"........"
"အရင္တစ္ခါအားလပ္ရက္ေတြတုန္းကလည္း ကြၽန္ေတာ့ေၾကာင့္ပဲ အိမ္မျပန္ျဖစ္ခဲ့ဘူးေလ။ဒီတစ္ခါေတာ့ အတူတူျပန္ၾကတာေပါ့။မနက္ျဖန္ေလာ့ယန္ျပန္ဖို႔ ေလယာဥ္လက္မွတ္ျဖတ္ထားလိုက္ေတာ့။ကြၽန္ေတာ္ ေဆးရံုအုပ္ဆီကို ဖုန္းဆက္လိုက္ဦးမယ္"
ESTÁS LEYENDO
Happily Ever After.....(Completed)
Fanficပစၥဳပၸန္မွာ ေျပးလႊားရင္း အတိတ္ေတြကို လြတ္ခ်ခဲ့မိၾကတယ္။ ျပန္ေကာက္ယူတဲ့ အခ်ိန္မွာ တစ္စစီက်ိဳးပဲ့ေနခဲ့ၿပီ။ Happily ever afterဆိုတဲ့ အဆံုးသတ္ေနာက္မွာ ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္ၾကလဲဆိုတာ မသိခ်င္ၾကဘူးလား။ /////////////////////////// ပစ္စုပ္ပန်မှာ ပြေးလွှားရင်း အတိတ်တွ...
