အိမ္ကိုျပန္မေရာက္ျဖစ္တဲ့ သံုးႏွစ္ေက်ာ္ကာလမွာ
သူတို္႔ရင္းႏွီးခဲ့တဲ့ ဒီပတ္ဝန္းက်င္ကေတာ့ မ်ားမ်ားစားစားေျပာင္းလဲမသြားခဲ့ဘူး။အရင္ကဆို တစ္ႏွစ္ကို တစ္ခါေလာက္ေတာ့ ပံုမွန္ေရာက္ျဖစ္ေပမယ့္
မေရာက္ျဖစ္တာ သံုးႏွစ္ေတာင္ၾကာသြားခဲ့ၿပီ။
ကားက အိမ္ေ႐ွကိုရပ္ရပ္ခ်င္း အိမ္ေပါက္ဝမွာထြက္ေစာင့္ေနတဲ့ မားကိုျမင္လိုက္တာမို႔ ေ႐ွာင္းက်န့္
ကားေပၚကေန အျမန္ေျပးဆင္းသြားမိသည္။
"မား....ဘာလို႔ အျပင္ထြက္လာတာလဲ။ေနမေကာင္းတဲ့သူက အိပ္ယာထဲမွာ နားနားေနေန ေနရမွာေပါ့"
"မားက သက္သာေနပါၿပီ။သားကိုေတြ႔ခ်င္လို႔ တမင္လွမ္းေခၚလိုက္တာ"
"မားကေတာ့ေလ.....သားက တကယ္စိတ္ပူသြားတာ"
"မဟုတ္ဘူး သားေရ။အဲ့တာ မင္းအေမေလ်ွာက္ေျပာေနတာ။လူက သက္သာေသးတာမဟုတ္ဘူး။
မင္းလာမယ္ဆိုလို႔ ထြက္ေစာင့္ေနတာ။တားလို႔လည္းမရဘူး"
အေနာက္ခန္းထဲက ထြက္လာတဲ့ပါပါးက ဝင္ေျပာေတာ့ မာမားက ပါးပါးကို မ်က္ေစာင္းလွမ္းထိုးလိုက္ေသးတယ္။ဒီေလာက္ဆို မာမားကတကယ္သက္သာသြားၿပီဆိုတာကို ေ႐ွာင္းက်န္႔သိလိုက္တယ္။
တကယ္ေတာ့ ပါပါး႐ွိရင္ မားကိုစိတ္ပူစရာသိပ္မလို။ပါပါးက သူ႔မိန္းမကို လိုေလေသးမ႐ွိေအာင္
ဂ႐ုစိုက္တတ္တာကို ေ႐ွာင္းက်န္႔အသိဆံုး။
"ဝမ္ေလးလည္း ပါလာတာပဲ"
"ဟုတ္။ေ႐ွာင္းမားေနမေကာင္းဘူးဆိုလို႔ ကြၽန္ေတာ္ပါ လိုက္လာခဲ့တာ။အရင္ႏွစ္ေတြက ပစ္ထားသလိုျဖစ္ခဲ့မိတာ ကြၽန္ေတာ့ေၾကာင့္ပါ"
"အို...မဟုတ္တာ။သားတို႔လည္း ကိုယ့္ဘဝနဲ႔ကိုယ္ပဲ။အလုပ္ေတြ႐ႈပ္ေနမွာကို မားကနားလည္ပါတယ္။မားက ဝမ္ေလးကိုလည္း တအားသတိရေနခဲ့တာ"
"ကြၽန္ေတာ္လည္း ေ႐ွာင္မားကိုသတိရပါတယ္"
"ေ႐ွာင္မားကိုပဲ သတိရတာလား။ဝမ္မားကိုေရာ.."
စကားဝိုင္းထဲကို ဝင္လာတဲ့ စတုတၳေျမာက္အသံပိုင္႐ွင္က ရိေပၚရဲ႕မာမား။
"မား"
"အိုက္ယား....ဝမ္ေလးက ဒီအေမကိုေတာ့ျဖင့္ ေမ့ေနၿပီေပါ့"
ESTÁS LEYENDO
Happily Ever After.....(Completed)
Fanficပစၥဳပၸန္မွာ ေျပးလႊားရင္း အတိတ္ေတြကို လြတ္ခ်ခဲ့မိၾကတယ္။ ျပန္ေကာက္ယူတဲ့ အခ်ိန္မွာ တစ္စစီက်ိဳးပဲ့ေနခဲ့ၿပီ။ Happily ever afterဆိုတဲ့ အဆံုးသတ္ေနာက္မွာ ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္ၾကလဲဆိုတာ မသိခ်င္ၾကဘူးလား။ /////////////////////////// ပစ္စုပ္ပန်မှာ ပြေးလွှားရင်း အတိတ်တွ...
