Glass killer heel

Hoofdstuk 7

Mijn oma was aangenaam verast. Ze had gedacht dat we met de familie zouden taferelen. En niet dat mama en voor haar een hele grote verassingsfeest had georganiseerd. Mama was vrij emotioneel. Ik wist wat ze dacht. Oma is 70 geworden. Ook ik vond 70 jaar al angstaanjagend. Zelfs op deze gezellige dag moest ik veel terug denken aan mijn overgrootmoeder. Ze is uiteindelijk gestorven op 92 jaar. Een zeer mooie leeftijd. Iedereen had zoveel verdriet. Want mijn overgrootmoeder hield de familie steeds bijeen. En nu werd deze taak van Mami. Als ik denk aan mijn overgrootmoeder hoop ik en wens ik dat mijn beide Oma's 92+ mogen worden. Oma zag er nog super uit. Ik kreeg een binnenpretje. In een lange kleed met daaronder haar killer heels. Ik heb papa ook zien kijken naar mij. Hij heeft mij een blik gegooid. Ik wist wat hij dacht. Het stoorde hem dat ik mijn juweeltjes aan had. En de jurk die mama mij cadeau heeft gedaan. Ik probeerde uit zijn buurt te blijven al volgde zijn blik mij de hele tijd. De laatste tijd houd hij mij serieus in de gaten. Echt ambetant. Mijn oma was zeer gelukkig. Haar man had nog een grote verassing. En niemand die wist hoe en wat. We waren allemaal benieuwd omdat hij er zo geheimzinnig over deed. Iedereen had het echt naar zijn zin. Ondertussen wist ook iedereen dat mama terug zwanger is. En iedereen was er enorm blij om. Maar ze zaten ook met de angst. Wat als? Vooral Mami was ook bang. Ze wist hoe graag papa nog een kindje wilt. Al heeft ze papa nooit horen klagen. Ze wist wat hij wilde. Ik zag papa bij mama staan. En hij wees naar mama haar schoenen. Ik was ervan overtuigd dat hij daar een opmerking overgaf dat het heel gevaarlijk is en onverantwoord om zulke hoge hielen te dragen nu ze zwanger is. Ze zag mij kijken en ik lachte haar toe. Ze wist wat ik dacht en deed teken dat hij kan zagen. Ze liet hem tenslotte staan en wandelde naar mij toe. "Hij kan er wat van man". "Ging het over jou schoenen, vroeg ik"?. Ze knikte. "Je kent hem toch". "Het is of hij zwanger is en niet ik". "Ik hou dit geen vijfmaanden vol met jou vader". Ik schaterde het uit. "Let op mijn woorden Sophia, wedden dat hij ook iets gaat zeggen over Amerika"? "Hij gaat elke smoesje naar boven halen om mij hier te kunnen houden". "De angst dat ik een miskraam ga krijgen staat in zijn ogen te lezen". "Hij wil van mij een plant maken". "Ik moest gaan zitten, mij ontspannen ...wat als dit, wat als dat". Ik keek haar aan en dan wist ze het onmiddellijk. "Hij heeft iets gezegd over Amerika nietwaar"?. Ik schudde onmiddellijk mijn hoofd. Maar zij wist wel beter. Niet te geloven zei ze. "Je moet niet liegen tegen mij Sophia, ik ken jou vader". " Wat heeft hij jou gezegd?" " Niet veel mama echt waar". "Hij wil gewoon dat ik al in augustus ga met RJ om mij te gaan voorbereiden en dan pas in oktober en jij sowieso na de bevalling". "Niet te geloven die vent is niet te schatten". "Laat het nu niet merken mama". "Ik wil niet dat hij denkt dat ik het jou verteld heb". "Het moest in feite van mij komen, lachte ik". U vader is niet normaal in zijn hoofd. "Hij overdrijft Sophia". "Ik ben zwanger niet gehandicapt". "Ben je boos ,vroeg ik?"
" Ik vind het wel lief van papa?" "Hij ziet jou graag". "Hij kan zijn vrouw niet missen en is bezorgd om jou?" Ze bekeek mij aan. "Mijn moeder heeft gelijk Sophia, je leeft in fantasialand". Ik lachte. "Komaan mama geef het nu toe." "Ik ga met jou en de kinderen naar Amerika". "Hij kan deze keer op zijn kop gaan staan". "Zeg maar tegen hem dat je mij gesproken hebt en dat ik er geen oren naar heb". "Ben is benieuwd naar zijn volgende plan".
Als hij mij na al die jaren nog niet kent merkte ze op. Ik moest erom lachen. Ik was ervan overtuigd dat papa zijn zin gaat krijgen. Hij is een Al-Yasa! Zijn wil is wet!