Chapter 2

86 0 0
                                    

Revised

---------------------------****--------------------------
Leirra's POV

Pagkalabas ko ng cabin. Syemppre ako nlng ang natira.

JuiceColored. Yung mga Mata. Halos nakatingin na saakin.

Minsan talaga ang hirap maging exquisite-_-

Pero okey na yun Yakang-yaka naman.

Lumalakad ako ngayun papuntang room. Syempre chin-up ako. Aba syempre proud ako sa self ko nuh.

Sa school kasi na to kaming magkakaibigan or should I say IntensiTEN ang nagrereynahan dito. Aside sa Rank 1 kami sa Royalty list ay under namin silang lahat. Well hindi talaga lahat kasi may counterpart kami. Kumbaga male version namin. Ang Manwhores este Descendants of Zeus pala -.-

Sila naman yung naghaharian dito. May iba rin na my lakas loob sumuway samin.

Pero halos lahat takot sa amin.

"Ang ganda niya Talaga"

"Ou nga, ang swerte pa niya kahit transferee lng siya. Pasok sya agad sa IntensiTEN"

"Mayaman talaga eh, tsaka may ugali ring maipagmamalaki"

Haiyst ayan naman tayo sa mga bulungan nila.

Tama kayo ng dinig transferee ako dito. Siguro mga 1 year n ata. Galing rin ako sa isang prestigious school sa Canada kaso, ayun rebelde din pag may time kaya nakick out ako dito.

Pinatapon ako ng magaling kong Ama.

Eh panu ang sama na ng record ko dun sa school na yun. Warfreak ako eh. Tsaka gusto ko na rin makalimut ng mga alaala ko doon.

Nilipat ako dito sa QIA, mas lumala ata ako ngayun. at siguro dahil narin sa impluwensya ng pamilya ko being the world's 3rd largest and successful company eh nakapasok ako sa IntensiTEN.

Syempre I have the attitude, the wealth, the brains and the beauty just like Artemis^^

Hindi ako isang typical rich kid na napaka Brat. Si Brooke McLean yung Brat samin.

Ako?

Ang Prinsesa ng mga Inggitera.

Ou nga mayaman ako, pero isang bagay lng talaga ang wala ako kaya nga naiinggit ako sa mga tao lalo na ang mga magkarelasyon. Buong buhay ko iisa lng ang nasa puso ko. HATRED.

Sa school nato ako ang dahilan kung bakit umiiyak ang mga babae. Hindi ko sila sinasaktan through physically but I slowly destroy them mentally ang emotionally.

Inaagaw ko ang kanilang boyfriend, not technically na sinisiraan ko sila. As in inaagaw ko talaga sila by all means. MapaPera man.

Hindi ko naman kasalanan kung bakit nasisilaw sila sa ganda at yaman ko.

Kung ang inaakala niyo ako parin ang dehado? Nagkakamali kayo, because a person's misery is my Happiness.

Sa tagal kong pagkakausap sa sarili ko. Nakarating narin ako sa room namin.

Ang room namin since A-1 kami ang room namin parang isang gymnasium na. Kumpleto na ang lahat. CR, Computers with designated cubicle for each student, Cooking materials, basta lahat na makikita niyo sa isang paaralan andito sa iisang room.

"Oh, buti nlng umabot ka. Ikaw pasana ang pinakapanget" Raine

"Kahit malate man ako, maganda parin ako nuh" ako

"Libre mangarap Leirra" Brooke

"Bakit kailangan pa akong mangarap, eh taglay2 ko naman talaga" Sabi ko sabay smirk.

Inggit ako! Pake mo ba?Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon