Inggit ako! Pake mo ba?

Chapter 12

Leirra's POV

Andito na ako ngayun sa practice room. And yes, nakarecover na ako dun sa incident kanina. But I admit, there should have been more for us I were'nt that selfish. Kahit naman kasi alam kong 3 beses siya nang nangaliwa I didn't even tried to ask him. Kung tinanong ko sana yun edi sana bumalik na ako sa sarili ko noon pa.

I know na masyado akong masochist pero, this just who I am when I fall inlove.

"Awww!" Daing ko. Si maam kasi pinalo ang paa ko eh. Worst bakal pa. Abuso to eh.

"Mali kananaman Leirra, saan ba pumupunta ang utak mo ha?" Nangangalaiting sabi ni Maam sa akin. Tama siya ilan beses niya na akong nahuling tulala at mali ang galaw. Ilang palo narin ang natanggap ko at siguro ilang bruises narin meron ako. 'Yaan na sanay naman ako diyan eh. She just wants whats best for us.

"I'm sorry Maam. I just need some air" sabi ko at pinulot ang sandals ko sabay labas sa room. Hayy naku naman to oh.

It already 9pm at nagprapractice parin kami. Wala namang pasok bukas kasi sunday palang kaya overtime kami ngayun.

Napadpad ako sa garden nang school. Ayos din dito kasi mahangin at tahimik wala kasing masyadong napadpad dito even in school days.

Umupo ako sa isang puno at sumandal doon. I started singing one of my favorite song that keeps me calm all the time.

(Chorus nato ha)

"So you can keep me

Inside the pocket of your ripped jeans

Holding me close until our eyes meet

You wont ever be alone. Whoohooo

And if you hurt me

Well that's okeu baby

Only words bleed

Inside this pages you just hold me

I won't ever let you go

Wait for me to come home."

After I sang those lines hindi ko namalayan na tumutulo ang luha ko. Naalala ko kasi ang ang good memories ko in the past. Photograph are the only evidence of the past. Yun ang title nang song. I started admiring it during the times I feel so down and all I do is to remenisce things.

"Ganda nang boses natin ah"

"Holy Zeus!" Sigaw ko at bumalikwas patayo. Wengya nagulat ako dun ah. Tiningnan ko ang taong dumating at nagulat ako.

"Kurt?" Sabi ko.

"Haha. Priceless anng mukha mo. Anyways bumalik kanalang sa pagkaupo mo." Sabi niya umupo naman ako at di ko inaasahang tatabi din pala siya sa akin. Bali ngayun nakasandal kaming dalawa sa puno.

"Hmm. Nga pala. Pwede ba kitang kunin bilang Girl Vocalist namin?" Pagsisimula niya.

"Wae? May banda ka?" Tanong ko which is stating the obvious.

"Obviously. So ano na?"

"Para saan bayan?"

"This foundation Week."

"Ayy bawal ako diyan busy ako at hectic ang sched ko nuh."

"Sige na kailangan lang talaga eh."

"Ano ba ang band name niyo"

"Mirage. So sali ka? Don't worry mabilis kaming makamemorize nang song in just a span of three days. Hindi to makakasagabal sa dance presentation mo. Last part of the program to eh."