*DEĞİŞİK BİŞEYLER DENİYORUZ TEXTİNG*

1.BÖLÜM

Heyooo nutellalarim ilk kitabım değil bu kitap bitiremediğim kitaplarım oldu bazı teknik sorunlardan dolayı .Neyse bu fragmanı geçelim en iyisi.
"DEĞİŞİK BİŞEYLER DENİYORUZ TEXTİNG"
adlı hikayeme hoşgeldiinnn.Umarim beğenirsiniz.Hepinize iyi okumalar.

..."Allah 'im bu kara çarşamban bana bela olup bana sokup sokuşturmayip narin narin sağdan yada soldan bana dokunmadan teğet geçse olmazmiii?"
Kapıdan garip şekilde bakan küçük kardeşime baktım.Küçük dediğime bakmayın sırık bu arkadaş benden bir yaş küçük olmasına rağmen 180 boyu var bu çocuğun.Erkek kardeş sorunsalı gibi bişeyler var bende .
Sormayın bacılar böyle derdi bilen bilir .Herkese bol sabır.

"Saçma saçma konuşmayi keser misin tuğki?"Yatakta oturur pozisyona geçiş yaptım.

"Sani ilgilendirmez bana Tuğki demeyi de bırak artık !"

"Sorunlarını böyle halledemezsin abla !"

"Rüzgar çık odamdan!"

"Ama abla boy-"

Yatağımın içinden çıkıp yatağın üstüne çıkıp elimle dışarıyı gösterdim.

"Çık artık odamdan çık tamammi? Çık benimle ilgili kararlar alamayı bırakın artık usandım bittim artık ben .Hayatıma karışmayın."

Kafa sallamakla yetinip odamdan dışarı çıkmıştı.Kafamın içinde onca şey dolanirken birde bu yaptıklari .Yatağın üstünden inip odamın içindeki banyoya girip ılık bir duş aldıktan sonra dolaptan kıyafet aramaya başladım.

Siyah düz bir tayt üstüne bebek mavisi sweatimi alıp yatağın üstüne attım.
Üstümdeki kıyafetleri kirlilerin olduğu yere atıp yatağımın üstündeki kıyafetleri hemen üstüme giydim.Dolaptan siyah şişme montumuda alıp aşağı indim .

Merdivenlerin oraya yaklaştığımda bizimkilerin kahvaltı yaptığını gördüm .Aile kahvaltılarını kim sevmez ki ben sevmiyorum.Her türlü bir çıkış yolu vardir gençlik.

Merdivenlerden yavaş yavaş inip ayakkabılıktan ayakkabılarımi alıp hızlıca giyindim . Kapı kulunu açarken ses çıkartmaması için yavaşça aşağı indirdim.

"Küçük hanım nereye bakalım haber bile verme gereksinimi duymadan evden çıkmak olmadı bu."

Yavaşça arkama dönüp arkamdaki şahısa baktım .Kim olucak tabiki Rüzgardı.
Arkami dönüp kapıyı açicakken kapıdan kapanma sesi gelmişti.Hizlica arkama döndüğümde bana yakın olan vücudunu itekledim.

Kapıyı hızlıca açıp sertçe kapıyı kapatmiştim.Hizlica taksi durağina doğru ilerlemeye yol aldım .

"Artık o gelmicek Tuğba anladin mi o yok artık buna alışmak yerine daha çok kendine zarar veriyorsun.Ailen olarak sana iyi olman için yaptığımız şeyleri görmezden geliyorsun.Sen böyle değildin,biz eski seni istiyoruz ."

Son dediği şeyle yürümeyi sonlandırmıştım.
Ona yavaşça döndüm.

"Eski beni ben bile bulamıyorken,siz mi bulacaksınız ?Rahat bırakın beni ."

Caddeden geçen taksiyi durdurup Rüzgar 'a bakmadan taksiye bindim. Çok kolay olduğunu zannedip bana bu kadar acımasız davranmaları .Taksiciye gideceğim yeri tarif edip telefonumdan madrigal -seni dert etmeler şarkısını açtım.

Mirildanarak şarkıyı fısıldadım.

Bazen bana gelir gider
Seni dert etmeler
Seni rüyalarımda hapsetmeler
Yıldızların hırsızları mı var
Tutamam, tutamam
Hep yeni bir gün doğar

Derin bir nefes alıp göz yaşlarimi saldım.
Şarkı hala devam ediyordu.

Başka bir evrende
En güzel halinle
Sen hayata karış
Ben daha da biteceğim
Kırgınım kendime
Üşüyorum gölgende
Henüz bilmesen de
Belki bir gün gideceğim.

Şarkıyı durdurup telefonu cebime attım. Taksiciye durmasını isaret edip kaldırıma geçip yürümeye başladım.Yillar ve zaman bizden fazlasını alıyordu .Yada hayat için fazlamı emek veriyoruz bu uğraş bizi daha çok yormuyor mu?Anlamsızca sürükleniyoruz bir yerlere.

Sizi de direk olayların içine sürükledim daha tanışmadan kendinizi burda buldunuz.Ben Tuğba ,şuan aklınızda benle ilgili ne düşünüyorsunuz bilemiyorum ama ben hayatımın güzelce ilerlemesini en önemlisi mutlu olmayı istiyorum.Mutlu olmayı unutur mu insan hiç .19 yaşındayım moda tasarım okuyorum.2 tane can dostum var gerçi onları da baya boşladık.Uzun zaman oldu onlarla bile bağımı koparmaya çalışmıştım ama onlar benden kopmamişlardı.

Bildirim sesi ile ürperdim,ama umursamadım yürümeye devam ettim ,ett ama bildirim sesi susmuyordu.

+90 0545********: uzun zaman oldu.

+90 0545********:Hala salya sümük ağlıyorsun.

+90 0545*******:Ben sana bunu mu öğretmiştim?

+90 0545*******:Hala umursamaz tavirlar kendinden yine ödün vermiyorsun.

+90 0545*******:O asi bakışlarınla bile zaferi kazanıyorsun bu haline bayılıyorum.

Tuğki:Sen kimsin?Ne hakla bana böyle şeyler yazma gereksinimine buluyorsun.Uğrasma benle şahıs kişisi ikile.

+90 0545******:fırtınadan sonra açan güneşe ,suskun gecedeki aya benziyordu yüzün,rüzgarın uğultusu dikdikten sonraki deniz gibi sakindi yüreğin.
Sen bu sözü çok severdin .
Mesaj ulaşılmadi

Evetttt hikayenin ilk bölümünü yazmış bulunmaktayım. Umarım beğenmişsinizdir.
Vote ve yorum yapmayi unutmayın lütfen
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️