Say Yes Part One: Doing it all over again

Abby

Putang inang paking shet! Ang sakit pa rin! Tang ina ka, Juan Bartolome Lacsamana! Di na ito mauulit!

12 hours na ang lumipas pagkatapos kong manganak. Walang nang epekto ang anaesthesia kaya grabe na ang kirot. Imagine, 7.8 lbs yung baby ko nung lumabas! Siyet! Sobrang wak wak ng matris ko, at ngayon ko nararamdaman ang sakit. Kung nagpigil lang ako ng libog, di mangyayari ito.

Sa totoo lang, ginusto ko naman talaga ito. I'm 33 and from what I've read everywhere, sa books, sa internet, medyo high risk na for me ang mabuntis. I know of some friends who married late and nareassure naman nila ako na everything would work out fine pero siyempre I don't want to take the risk. Isa pang factor, yung mga events na inaattendan ko, from parties and barhopping, naging weddings and baptismals na. i admit, isa akong natural born inggitera, at kahit sino naman nangarap ng kasal. Pero at my age, that would seem impossible so at least yung magka-baby man lang magkaroon ako, di ba.

Sa minalas malas lang, kung kelan ako kinati, si Juan Bartolome pa ang nandun.

Ayun ang walanghiya, nandito pala at nagbabantay. Sa totoo lang, di ko talaga alam kung ano ang nagustuhan ko dito. Ka-batch ko si JB at si Art sa MassCom. Lahat kami film majors. Si Art chick magnet yan. Malinis. Mabango. Pero di ko type. Medyo baklain ang itsura. Masyadong posh. Total opposite naman si JB. Brusko. Mukhang mabaho. Parang di naliligo. Ang hilig pang mangulangot sa public (actually hanggang ngayon kaya pag naiisip ko na nakipag-sex at nabuntis ako ng tarantadong ito, nandidiri talaga ako). Mga tropa ko lang talaga kaya sa kanila ako dumidikit. Pero nung college I never imagined myself sleeping with those guys.

I consider myself one of the guys. Di ako yung maarte, maporma sa katawan. Di naman ako mabaho pero mataas lang talaga standards ko. Once I even dreamt of having Rico Yan impregnate me. Siya talaga yung type na type ko. Maisip ko lang yung mukhang yun, nagbabasa ako. sayang namatay. Kaya hanggang ngayon, di ko pa rin ma-reconcile yung fact na pumayag akong makipag one night stand dito sa dugyut na ito.

Don't get me wrong. My getting pregnant with JB is definitely not an act of desperation. A lot of factors lead to these series of nearly unfortunate events. First and foremost, bestfriend ko si JB. he knows me all through out. Kahit nga ibang sexcapades ko, alam niya. Even those kinky lesbian encounters that I partake in during my age of exploration ( to tell you honestly, while i don't consider myself gay, I have more experience with women than what these two had- combined). Yun yung ultimate thing that made me do it with him, kase alam kong aalagaan niya ako. Kahit na ba no strings attached itong nangyari, naramdaman kong kasama ko siya during the whole pregnancy process.

And of course, he was in the right place at the right time. I was in heat. Siya rin. When we kissed for the first time, I felt really weird, and yet very much satisfied. Ang sarap humalik. He touched me at right places. He kissed me at the right spot. Tumirik talaga mata ko that time. He never forced it into me. Sobrang suave. Shit, just thinking about that time just makes me climax right now. 

Pero puta, ang sakit palang manganak. After this experience, ayoko na. Specially with JB. that son of a bitch is a sharp shooter. Tang ina, isang round lang kami, nakabuo agad. Kung mauuulit man ito, sisiguraduhin kong iinom ako ng isang paketeng pills at tatakluban ko nang sampung condom ang burat niya para siguradong di kami makakabuo. Hindi pala. Sisiguraduhin kong di na makakulit sa akin ang tarantadong ito.

" Gising ka na pala. Kumusta ka? OK ka Lang?"

"Ok lang." Putang ina mo! Ang sakit ng puson ko tapos tatanungin mo ko kung Ok lang ako? Ikaw kaya manganak.

Pumasok sa room yung nurse dala yung baby namin. Si Juan Bartolome Lacsamana. If there's one thing I don't regret with this whole thing, si JBJun yun. My baby makes all this pain worth it.