HARD FOR ME

Chapter Fourteen

CAHIRA stretched her arms while the comforter was wrapped around her. She opened her eyes and welcomed by the beautiful sunshine coming from the window of her hotel room. Naghikab muna siya bago kinuha ang cellphone na nasa tabi ng unan. She tapped the screen to see the time, it's already 7:45 am. Pumunta siya sa contacts at hinanap ang numero ni Engineer Llanes.

Cahira dialed the number and put the call in loud speaker. Tanging ring lang ang maririnig sa katahimikan ng buong kuwarto. Walang sumagot ng tawag kaya inulit niya ngunit gano'n pa rin. Siguro naliligo ang babae kaya hindi sinasagot ang tawag niya. Pinadalhan na lamang niya ito ng text na sa site na sila magkikita.

Sa katunayan ay mag-iisang linggo nang nasimulan ang bridge project. Malapit na rin matapos ang paglalagay piles sa ilalim ng tubig. Piles are poles that are driven into the soil underneath the water. The water is shallow and it's easy to put them up. The piles will carry lateral roads that can provide the foundation of support for the bridge. After that, they will contruct pile caps above the pile and bridge is ready to build.

That's how it goes. Iyon pa lang ang simula, wala pa ang paggawa cofferdam at cassion. Kaya hindi biro ang pagpapatayo ng tulay. Hindi rin biro na isang linggong postponed ang date na sinabi ni Max sa kaniya. Hindi man lang nito chineck ang schedule bago nag-aya ng date dahil may convention pala ito ng isang linggo sa Manila.

Ang galing! Naiintindihan naman niya iyon pero sana ay inabisuhan siya nito. And he didn't even bother to call her. Iyon ang mas lalong kinaiinisan niya. Ang huli ay noong makarating ito ng Manila at hindi na nasundan pa. Sana kahit isang tawag man lang para kumustahin siya ay wala.

So, siya ang mag-a-adjust gano'n? Sino ba kasi siya para tawagan pa nito? She's just nothing to him after what happened to them. He also tried to discard her in his life.  Pakunswelo na lang siguro nito ang paghingi ng sorry at pag-aaya sa kaniya ng date. Kaagad naman niya iyong tinanggap dahil marupok ang kaniyang pagkatao.

Napabuga si Cahira nang marahas na hininga bago bumangon. She fixed her hair then opened her snapchat. Pinili niya ang filter na may good morning at date. She imitate a grumpy face before clicking the capture button.

Sayang at walang facebook account ang lalaking iyon. Ise-send sana niya ang picture para maiparating na naiinis siya rito. Puwede rin naman sa messages pero mahal ang load sa pag-send ng picture. Kuripot siya sa load kaya huwag na lang. Pinatay niya ang cellphone at inilapag sa kama. Tumayo siya mula sa kama at kinuha ang tuwalya na nakasabit sa dining chair.

Tinungo niya ang banyo at ginawa muna ang morning ritwals bago naligo. Gusto niyang magbabad sa tubig na may ylang-ylang flavor scent pero walang bathtub sa hotel room na pinili. Ito lang muna ang kaya ng budget niya sa ngayon. Hindi naman sa walang-wala pero nag-iipon siya para sa kinabukasan. Hindi niya alam kung ano'ng mangyayari kaya mas mabuti na iyong handa siya.

Nang matapos maligo ay nagbihis na siya. Suot niya ang paboritong long sleeve blouse at dark jeans saka iyon pinarisan ng red wing boots. After that, she sprayed her ylang-ylang scent perfume. She grabbed her I.D inside her bagpack pocket and wear it. Nang maayos ang sarili ay lumabas na siya ng hotel room at nagpahatid sa lobby gamit ang elevator.

Pagkalabas ng hotel ay siya namang pagtunong ng cellphone. Kinuha niya ang cellphone sa bulsa, nang makitang si Engineer Llanes ang tumatawag ay kaagad iyong sinagot.

"Hello, Cahira? Nakabihis ka na ba? I'm on my way to your hotel," Engineer Llanes said.

"Yes, nandito na ako sa labas. I'll wait for you here."

"Okay, I'm coming."

Pinatay na nito ang tawag at siya naman ay matiyagang naghintay rito. Maybe it took ten minutes before she arrived. Cahira immediately get inside and Engineer Llanes drove the car to the site.