Tale of their Affections (Book 1- COMPLETED)

Chapter 28

I screamed loudly as the sun warmed my body. A lot of excruciating experience I got and received. Really? Do I deserve this? I only remembered that I'm good interacting with people around me. But why do I get punish? Bakit pinarusahan ako ng ganito?

"BAKIT PA KAYO NABUHAY SA MUNDONG ITO KUNG SAKIT AT HIRAP LAMANG ANG IDUDULOT NINYO?!" Malakas kong sigaw as I can't hold my anger slowly eating me. Bakit ba? Akala ko ba na binuhay ka sa mundong ito para gagawa ng mabuti pero bakit sa nakita ko ay puro masama?

"I TRUSTED ALL OF YOU! PERO BAKIT GANITO ANG ISINUKLI NINYO?!" My dad and mom. They were so kindhearted. Ginawa nila ang nakakabuti dito pero pashneya. Ang sarap nilang ihulog sa impyerno. How could they?! Paano nila kami nagawang taksilan?

May mga tao palang hindi marunong tumanaw ng utang na loob? Yung masaklap ay ang mga taong pinagkakatiwalaan mo ng sobra. Pashneyang tiwala iyan,sarap isampal sa kanilang mga mukha. At ihampas sa Carlos Alonte na iyon!

"WALANGHIYA KAYO! MGA TAKSIL AT DEMONYO!" Sigaw lang ako ng sigaw hanggang sa nawalan ako ng lakas. Buong akala ko ay ang Smith ang tumraydor sa amin. Akala ko ang best friend mismo ni Dad ang nag-utos sa lahat ng iyon pero hindi pala. Kaya pala, nag-aalinlangan akong maniwala sa sarili kong isip dahil maling-mali iyon. I badly judge and killed the wrong person in my mind. Crap!

Pumasok ako sa sasakyan ni Arth and I find my bag. May bagay kasi na nandoon na puwede mong gamitin para matukoy kung saan ang isang tao sa pamamagitan ng pagkabit nito sa kaniyang katawan. I don't know what it's name basta galing iyon kay Daddy. It's a compass like. Na kung sakaling mahanap ko si Arth ay ibibigay ko ang isa sa kaniya para di kami magwawalang-landas. And if I my plan will work ay madali lang niya akong hanapin. And I'm still hoping that he still care for me.

"Bata?" Tanong ko and I wipe my tears nang may kumatok sa sasakyan. Isa itong bata na ngayon ko pa nakita.

"Ate, hinanap mo po ba ang lalaking nakaupo diyan kanina?" Tanong niya sa akin at tumango naman ako. She stared me as if she knows me.

"Mahal ka po nun." I don't know but I smiled. Mahal ako ni Arth? Siguro,bilang kaibigan na.

"Alam ko po kung nasaan siya."

"Saan?" I asked her. Pinalabas niya ako sa may sasakyan and she hold my right hand weirdly.

"Kinuha po siya ni Boss Carlos ate at dinala doon sa bahay niya." Kinakabahan ulit ako at ramdam ko ang panginginig ko ngayon. Bullshit!

"Salamat, ano bang pangalan mo?" Tanong ko sa kaniya. Unti-unti niyang binitaw ang kamay niyang nakahawak sa akin and she smiled again.

"Pangalan mo..." Ano raw? Pangalan ko ay ang pangalan niya?

"You know me?" Habol kong tanong sa kaniya. She stopped at nilingon ako. She's cute at makikita ko sa kaniya ang dating ako noon.

"Ikaw po si Senyorita Lhorraine! I'm Lorin! Pinangalan po iyon ng mama ko sa akin dahil inidolo niya kayo!" Saglit akong natigilan at medyo gumaan ang pakiramdam ko. Someone's secretly idolozing me? Ahuh? Meron talagang tao na kapag malungkot ka ay susubukan nilang maging masaya ka. Just like this...

"Lorin?" Tawag ko sa pangalan niya pero nawala ito sa harapan ko. Teka lang,nasaan na ba iyon?  Tumingin ako sa malayo at nakita ko siyang tumatakbo papaalis.

Si Arth!

I need to find him. Kailangan ko siyang puntahan. Thanks for that kid. Lakad-takbo na naman ang ginawa ko hanggang sa nakaabot ako sa bahay namin na pagmamay-ari na ng Tito kong demonyo.

"Arth!" Sigaw ko sa pangalan niya. Wala siyang pasa and he looks so okay. Hawak siya ng dalawang tao na dating kabarkada ng Daddy ko na nakatira din dito. Kasali sila kanina sa pagpapahirap ni Tatay Lucas at lima silang lahat.