Yaz tatilinin son günlerini arkadaşlarımla bir kafede oturarak harcıyordum.Halbuki yapabilceğim başka şeylerde vardı mesela evde boş boş oturmak kendi düşünceme gülerken felix'in sesiyle gözlerimi bardağımdan çekip felix'e baktım.
"Hadi bize gidelim,takılırız biraz."dedi.
Bu fikri sevdiğim için hızlıca oturduğumuz kafeden çıkmıştık.Herzaman ki grup buluşmuştuk.Felix,Jeongin ve ben.
"Beni saymayın yeni ev arkadaşı buldum demiştim ya,bugün taşınıyor.Ona yardım edeceğim."dedi Jeongin.
Peki diyip Felixlerin evine doğru yola koyulduk.Heyecanlanmıştım nede olsa sevdiceğimin evine gidiyordum.Felix bu halime gülüp "Boşuna heveslenme evde yok,arkadaşlarıyla buluşmaya gitmiş."demişti.
Tüm heycanımın içine ettiği için yüzümü asmıştım."Yah!köpek yavrusu gibi bakma,abimi kulağından çekerek eve getirme isteği oluşturuyor." dediğinde içimden 'adamsan yap lan'desem de dışımdan sadece kahkaha atmıştım benim kahkaha atmamla oda gülümsemişti.
Eylül ayına girmiştik ve yarın üniversite açılıyordu.Potter üniversitesi adından dolayı Harry Potter'ı hatırlatıyordu o yüzden okulun adı Hogwarts'a çıkmıştı.
Ama gerçek olaya dönersek...
21 EYLÜL 2016(FLASHBACK)
Okulun bahçesinde toplanmıştı bütün öğrenciler bende bir köşede durarak müdürün gelip konuşma yapmasını bekliyordum.Okulun ilk günüydü.Bir ses duydum.Yarı İngilizce yarı Korece bir cümle.
"Hey!Kusura bakma ama burada niye bekliyoruz söyleyebilir misin?"
Sarı saçlı tatlı bir çocuktu.3 kişilik bir erkek grubuna sormuştu bu soruyu ama çocuklar cevap vermek yerine onunla dalga geçiyorlardı.Sarı saçlı çocuğun gözleri dolmuştu.
Hemen yanlarına gidip çocukları payladım ve yabancı çocuğa İngilizce olarak bir açıklama yaptım.Bana gülümseyip teşekkür etti ve ardından sarıldı.Sarılmasıyla afallasam da bir şey demedim.
Yanımıza bizden büyük bir çocuk koşarak gelip Felix'e iyi olup olmadığını sordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
O anda dilim tutulmuştu.Karşımda kıvırcık sarı saçlı bir insan yavrusu duruyordu ve aşırı etkilendiğimi söylemeliyim.Felix olanları anlatırken ben çocukta takılı kalmıştım.Bana dönüp teşekkür ettiğinde Ağzımdan şu kelimeler dökülmüştü.
"R-r-rica e-ederim."Resmen kekelemiştim bu çocuk beni fena çarpmıştı.Çocuk gittiğinde Felix'e "O kim?" diye sordum.
Gülümseyerek "Abim."dedi.
(FLASHBACK ENDED)
Evet! Bangchan'a aşıktım ve bu sevgimin gerçek olup olmadığını anlamam için 4 yılım vardı.Onu severek geçirdiğim dile kolay 3 yıl ve 1 yılıda onsuz geçirdiğimi sayarak ona sırılsıklam aşık olduğum tescillenmişti.
Şimdi ise onunla aynı üniversiteye gidicektim.Özlemim son buluyordu. Channie bizden 1 yaş büyüktü sadece ve ona Bangchan diye seslenmeme izin veriyordu.Onun hakkında her şeyi biliyordum ve bu beni mutlu ediyordu. Klasik bir platoniktim ama bir şey fark etmiştim.
Hep hayattan bir şeyler istemiştim ama bunun için hiç harekete geçmemiştim kaderde varsa olur demiştim ama aslında kaderde bizim yaptığımız seçimlerden ibaret değil miydi?
İşte bunu yeni öğrenmiştim ve bunu hayata geçirme zamanı gelmişti.Artık boyun eğmiyecek mücadele edicektim.Felix'in evine giderken bunları düşünüyordum.Kendimi 2 dakika da gaza getirdiğim için tebrik ettim.
Çok yavaş yürüdüğümüzü düşündüğüm için adımlarımı hızlandırdım.Bu halime alışık olan Felix "şuan hızlı yürümek için fazla üşengecim önden gidersen beni bir süre beklemek zorunda kalırsın." diye uyarsada ben dinlememiş ve koşmaya başlamıştım. Sonunda Felixlerin apartmanına ulaştığımda merdivenleri hızlıca çıkıp evin kapısına yaslandım.Koştuğum için ellerimi dizlerime koyup bir süre dinlenmiştim sonra ise ayağa kalkıp sırtımı kapıya vererek Felix'i aradım.
Telefonun açılmasını beklerken arkamdaki kapının açılması ve benim düşmemeye çalışmam aynı anda olmuştu...
Ben chanmine aşık bir kız olarak bu kitabı yazmaya koyuldum çünkü chanminle ilgili çok az kitap var.Sevgiyle kalın...💗
(ay iyi ki yazmışım bu kitabı 💚ilk kitabım olduğu için eksikler fazlalıklar ve hatalar olabilir ama buna rağmen sevdiniz teşekkürler🍀💗 düzenleme tarihi:27.07.2021)
