23.59 YALANLARI (YENİDEN YAZILIYOR)

2:"KALBE DAYANAN NAMLU"

Herkese merhabaaa🤍 Biraz geç oldu ama güzel döndüğümüzü söyleyebilirim🤍 Nasılsınız iyisinizdir umarım. Sizleri seviyorum keyifli okumalar diliyorum🤍

2.BÖLÜM: "KALBE DAYANAN NAMLU"

"Adalet su gibidir. Hep yolunu bulur. Bunun doğru olmadığını biliyorlardı; ama en azından arada sırada teselli veren bir yalandı."

(Jo Nesbo)

Yalanlar gerçeklerden, acımasızlık korkulardan gelirdi.

Zevahir 16.04.2013, Saat: 21.17

Yavaş adımlarla orta sehpaya gitti. Kutunun kapağını açtı. Aslında yaptığı hareket yanlıştı. İçinde her şey olabilirdi ve o, bunu hiç düşünmeden açmıştı. Sebebi belki de sabaha kadar yaptığı katliamlardan sonra akşama kadar hiç uyumadan normal bir insanmış gibi davranmasıydı.

Neyse ki beklediğinin aksine bir kağıt karşılamıştı onu. Kağıdı eline aldı ve açtı. Birden çok katlanmış küçücük bir hale getirilmişti. Ne yazıyor olabilirdi ki diye düşündü Alin Arsever.

Sonunda açtığımda kağıdı dizeler çıktı karşıma:

"Bir küçücük katilcik varmış...
Kurbandan kurbana koşarmış.
O katilcik kendini güçlü sanarmış.
Ancak Eftal o katilciği bulmuş."

E.V.

Güldü, Eftal onu yine güldürmüştü. Sarı uzun saçlarını elleriyle dağıttı bu seferde. "Acaba nerede saklanıyorsun?" demeyi de ihmal etmedi bağırarak. Amacı zaten Eftal'in bunu duyup onun peşinden gelmesiydi. Sesli bir iç çekmeyi de unutmadı. Neydiler diye düşündü kısa süreliğine. İki düşman? İki yabancı? İki aşık?

Omuz silkti, ne olursa olsun Alin Arsever'in dinlendiği liman Eftal'di. Kaç dakika geçti ama Eftal'e ait olduğunu düşündüğü bu not kağıdından başka bir şey yoktu. Ofladı, onunla oyun oynuyor olmadı. "İnan çok yorgunum." diye ekledi yüksek sesle.

Biliyordu Eftal'in onu dinlediğini. Hissiz kalbine güveniyordu. Kutuyu orada bırakıp merdivenlere doğru ilerledi. Basamakları yavaş ve sarsak adımlarla çıktı. Son basamağa geldiğinde odasının kapısının açık olduğunu fark etti. "Demek buradasın. Katilciği bulan Eftal..." güldü.

Odaya ilerledi. Kapıyı iyice açtığında yeşil, bakışları ile taşa çevirecekmiş gibi duran gözleri yüzü cama doğru dönük olan Eftal'e kaydı. Eftal de kapının çıkardığı gıcırtıyla birlikte omzundan kafasını çevirip onu süzdü. "Neye borçluyuz bu gelişi?" diye sordu Alin Arsever nazlı nazlı.

Alin Arsever'in duyacağı şekilde "Yine katliam yaptın." diye fısıldadı Eftal. Tekrardan cama doğru dönmüştü bu sırada. Alin Arsever umursamazca göz devirdi. Eftal'in takıldığı nokta gerçekten bu mu diye düşünmeyi ihmal etmedi. Ona doğru ilerledi. Tam arkasında durduğunda ona arkasından sarıldı.

"Biliyordun." diye fısıldadı parmak uçlarında yükselip boynundan öperken. Eftal bunu yaptığında kendini kastı, sesli bir şekilde nefesini verdi. "Hep biliyorsun." diye devam etti. "Hep de bileceksin."

"Katliam yaptın." diyerek tekrarladı Eftal, beline sarılmış elleri kendinden uzaklaştırıp dönerken. Ses tonu rahatsız olduğunu belli ediyordu. Alin Arsever başta dudak büktü, sonrasında Eftal'in dudaklarına minik bir öpücük bırakırken ekledi "Hep yaptığım şey."

Kafasını geriye attı, kendinden az da olsa uzaklaştırdı "Evet," dedi onu onaylarak "Hep de nefret ettiğim şey. 20 kişiyi öldürdün bir gece."