Korkusuz ...

Denemezsen Asla Bilemezsin

Hastanenin yoğun bakım bölümü...Emin olun hayatta gitmek isteyeceğiniz son yer ve umarım kapısının önünden bile geçmezsiniz...Etrafta hayatının önemli birer parçası olan insanları acı ve pişmanlık dolu haykırışlarla bekleyen onlarca yıkılmış insan.Hepsinin elinde birer mendil,çaresiz ve mahsun bir halde sevdiklerinin acı veya umut dolu haberlerini bekliyorlar.

Zack'in benim için yaptığı bu büyük fedakarlıktan sonra ona ne diyeceğimi,nasıl bakacağımı bilemiyordum.Ona ne demeliydim?"Benim için ölümle burun buruna geldiğin için teşekkür ederim ." Mi ? Yoksa "Sen olmasaydın şu anda senden beter olabilirdim." Mi diyecektim? Bu çok küstahca olurdu.Bu yüzden sadece teşekkür edersem yaşananların daha sakin bir hal alacağını düşündüm.Birden süslü,çekici bir hemşire bize doğru gelmeye başladı.Topuklu ayakkabı sesleri tüm odayı kaplamıştı.Boğuk ve hiç de ondan çıkacağını düşünemeyeceğim bir sesle:

-"Zack Act'in yakınları kimler?"

+"Biziz!"

-"Bu taraftan..."

Uzun bir koridorun sonunda Zack'in yattığı oda bulunuyordu.Kapıyı hafifçe araladım.Onun solgun yüzünü ama bir o kadar da yaşam dolu gözlerini gördüm.Bana gülümsüyordu.Ardımdan Bay Pipo girdi.Ve ona keyfi yerindeymişçesine:

-"Vay be evlat! Zavallı bir genç kızın hayatını kurtardın. Tebrik ediyorum ama bunu bir daha yapmamanı öneriyorum!Bu bizim Alexander olsa bile..."

Zack , bu söylediği ne kadar komik ve onurlandırıcı olmasa da gülmek için kendini zorladı ve ne kadar sahte olsada bir gülüş patlatarak:

+"Merak etme bu sadece Alex'e özeldi,bir daha bunu Alex olması dışındaki durumlarda yapmayacağım!"

Aniden kapı çalındı ve bir erkek sesi girebilir miyim diye sordu.Ancak ben bu sesi tanıyordum.Bu ses ,amcamın sesiydi...

-"Merhaba! Ben... Ben,Zack'e teşekkür etmek için gelmiştim!Biricik yeğenimi o yaşlı kadından kurtardı ... Gerçi o kadının neyin nesi olduğunu hala çözemesem de..."

+"Kafana takma bunları yaşlı adam ..."

Bay Pipo'nun amcamdan en fazla bir iki yaş genç olabileceğini düşünerek hangi cesaretle amcama yaşlı adam dediğini anlayamıyordum.Bay Pipo karşısındaki amcam olunca küstahlık ve kabalıkta sınır tanımıyordu nedense.Ve bunun sebebinin benim amcamla yaşadıklarımla hiçbir alakası olmadığını sezebiliyordum...

Bay Pipo sakin bir sesle amcama :

-"İstersen dışarıda konuşalım ,ne dersin koca adam ?"

+""Sen bilirsin Pipo , sen her şeyi bilirsin ..." demişti alaycı bir sesle.

İkisi de dışarı çıktığında o kadar dalmış olmalıyım ki Zack bana :

-"Gene kafana ne takıldı ? Bu sefer umarım bana bunu anlatma fırsatı bulursun !"

Bir an Zack ile yalnız başımıza kaldığımızın farkına vardım.Telaşla:

+"Bu hiç de komik değildi Bay Komik! Hatırladıkça tüylerim ürperiyor..."

-"Demek o kadar korktun ha , korkusuz..."

+"Senin için korkmuştum ... "

Ukalâ bir gülümsemeyle:

-"Benim için ... Her neyse neler düşündüğünü veya kurduğunu bana anlatabilir misin ? "

+"Amcamla Bay Pipo... Sence de biraz fazla garip davranmıyorlar mı ?"

-"Amcan bana teşekkür ederek ve sana biricik yeğenim diyerek bence fazlasıyla garip davrandı ama Bay Pipo'nun her zamanki kabalığı..."

+"Ama,sanki Bay Pipo amcam gelince daha da hırçınlaşıyor...Bunun altından da kötü şeylerin çıkmasından korkuyorum!"

-"İçindeki ses ne diyor?"

+"Hiç de güzel şeylerin ortaya çıkmayacağını sölüyor..."

-"Bence bir kere de olsa içindeki sesi dinlememeli ve her şeyi akışına bırakmalısın!"

+"Belki..."

Birden kapı açıldı ve Bay Pipo'nun kafası gözüktü.

-"Hadi evlat taburcu olma zamanı..."

Bütün yol boyunca amcamla Bay Pipo'yu düşündüm.Ne olabilirdi ... Zack'in dediğini yapmaya çalışıyordum.Kafama takmamaya çalışıyordum...Ama olmuyordu!Ne kadar kafamı dağıtmaya çalışsam da hep aynı şeyi düşünüyordum...Bay Pipo'nun amcama karşı beslediği öfkenin sebebi ne olabilirdi.Belki düşüncelerim sadece bir paranoyadan ibaretti.Ama içimdeki ses hiç de böyle söylemiyordu...Bunun altından da bir bit yeniği çıkacaktı...

Eve gittiğimizde posta kutusunda bir bildiri bulduk.Bu benim üniversitemden geliyordu.Hemen Bay Pipo'nun elinden kaptım ve hızlıca açtım.Bu sırada Bay Pipo Zack'i koltuğa uzandırıyordu.Bildiri de:

-"ScreamHall Fakültesinden Alexandra Crime'a bildiri.700 üzerinden 690 puan.Tutan bölümler:

*Güzel sanatlar/Resim

*Güzel sanatlar/Müzik

*Fen/Tıp

*Fen/Mühendislik

*Edebiyat

Gözlerime inanamıyordum.Bu kadar yülsek yapmam olanaksızdı.İki yıl sonra tekrar sınava girmiş ve çalışmadan bu kadar yüksek puan almam olanaksızdı.Şüpheci gözlerle Bay Pipo'ya baktım.Elimden kağıdı aldı ve sesli okumaya başladı.Zack ve Bay Pipo'nun gözleri anlamsızca bakmaya başladı.Zack:

-"Seni kötülemek istemem ama Alex iki sene boyunca çalışmayıp birden bir sınava girince insan biraz şaşırıyor doğrusu."

+"Merak etme ben de bunu beklemiyordum ..."

-"Belki de özel üniversite olduğu ve öğrenci almak için bu kadar yüksektir!"

Zack sinirli bir sesle:

-"Ne yani gitmesine izin mi vereceksin ..."

+"Gitmeden neler olup bittiğini bilemeyiz değil mi ? Asıl soru hangi bölümü seçeceksin..."

Bense bunu çoktan düşünmüştüm.Elbetteki edebiyat bölümünü seçecektim.Küçülükten beri hayalim olan yazar olma düşüncesine yaklaşmam için en iyi fırsat bu idi . Hevesli bir sesle:

-"Edebiyat...Ve Zack eğer denemezsek neler olacağını asla bilemeyiz değil mi ?"