"Jinyoung, bırak gideyim.." Cevap yoktu.
"Aishh bu çocuk..Jinyoung ben gidiyorum.."
"Hayır!" Deyip jaebeom'un beline sarıldı sıkıca.
"Dokunma bana."
Otel odasında, dünyadan, gerçeklikten uzak bir haftasonu geçirdiler. Güzel bir değişiklikti. Sadece.. Jaebeom şimdi gerçek hayata dönmekten nefret ediyordu. Ve Jinyoung işi daha da zorlaştırıyordu.
Jaebeom kızardı, Jinyoung'un yasadışı ellerinden uzaklaştı ama Jinyoung yine onu kendine yaklaştırdı.
"Dün geceden beri hâlâ ağrım var- jinyoung-y-yapm-nngh."
"Senin sesin çok güzel." Diye fısıldadı, jaebeom'un zaten kırmızı ve mor işaretlerle dolu olan boynunu okşadı ve "benim için çığlık at." Diye cümlesini bitirdi.
"Hayır j-jin-du-uhm, kahretsin!"
"Kendini bana bırak."
—---------------------
"Bu yedinci turdu, yürüyebileceğimi sanmıyorum..hiç. Sen ne tür bir hayvansın?"
Jinyoung sırıttı ve sevgilisini uzunca öptü. "Eve gitmeliyiz değil mi?" Diye ofladı.
Jaebeom'u göğsüne yatırıp saçlarıyla oynamaya başladı.
"Seni çok seviyorum."
"Ben de. Ve Jinyoung, sen bir tane sweatini benim evimde unutmuşsun, artık benim."
"Seni kıyafetimin içinde görmek hoşuma gider."
"..Ugh sen kazandın."
"Biliyorum."
------------------
Bir programa konuk olmuşlardı ve sunucu çocuk jaebeom ile flört ediyordu. Jinyoung iliklerine kadar kıskandığını biliyordu. Jaebeom'a yaklaştı ve kulağına "bebeğim, bir eve gidelim, seni çok fena yapacağım." Diye fısıldadı. Jaebeom'un yüzündeki o korkuyu görüp sırıttı.
"Ama Jinyoung ben bir şey yapmadım."
"Beni kızdırıyorsun şu sunucu çocuk ile yakınlaşarak."
"Ama arkadaşım o.."
"Umurumda değil, 1 hafta daha oturamayacaksın."
"Jinyoung daha yeni toparlamıştım ama.."
Jinyoung omuz silkti ve "biraz daha yakın davranırsan şuna 1 aya çıkacak oturamama süren." Dedi. Bunu dedikten sonra Jaebeom o çocuğa bakmadı bile. Jinyoung güldü sevgilisinin tatlılığına.
