Mark hyung bana artık çok soğuk davranıyordu ve bu hoşuma gitmiyordu..
Bir ara acayip derecede yakındık ne güzel ama son 1 aydır benden çok uzak duruyordu.
Üzülsem de belli etmemeye çalışıyordum. Benimle zorunlu olmadıkça konuşmuyordu.
O an Jinyoung'dan mesaj geldi. 'Pratik odasına gel, acil.' deyince kısa sürede gittim. Karanlık odaya adımımı attığım an arkamdaki kapının kilitlendiğini duydum.
O an ışık açıldı ve mark hyung'u gördüm. Oda bunu beklemediği için şaşırıp bana bakmıştı.
"Evet gençler beni saf sanmadınız umarım, kavgalı olduğunuzu görüyorum ve barışmadan sizi buradan çıkartmayacağım."
"Jinyoung.."
"Şşş, barışın, geleceğim 1-2 saat sonra."
Mark hyung'a dönmemle koltuğa oturmuştu ve telefonuyla oynamaya başlamıştı. Oflamasıyla yine ona baktım. Ekranını aynadan görmüştüm, şarjı bitmişti.
"Mark hyung.."
"Hm?" Dedi bana bakarak, garip hissediyordum şuanda. Eskiden olduğu gibi samimi olsak 'efendim jae'm?' derdi..
Gözlerimin dolduğunu hissedince kafamı çevirdim. O yanıma gelip elini omzuma koyup "iyi misin?" Dedi.
"Ben seni özledim.." Diyerek gözyaşlarımı sildim ama yenileri eklenmişti.
"Jae.."
Bana sarıldı. Karşılık verdim hemen içimde tutuşan özlem ile.
"Sana öyle davranmak bende istemedim tamam mı? Ama zorunluydum.."
"N-neden? Şirket falan dediyse bana söyleyebilirdin!"
"Hayır değil, bunu söyleyemem ama uzaklaşmak zorundaydım.."
"Neden?" Diyerek çenemi göğsüne yaslayıp ona baktım. Derin bir nefes alıp "bana bu gözlerle bakma miniğim.." Diyerek yanağımı okşadı hafifçe, yine eskisi gibi davranıyordu ve bu hoştu.
"Minik derken?"
"Benim gözümde minicik bir kedisin tamam mı?"
"Tamam kedi de olayım, zaten jaebeom kim ki?"
Güldü ve alnıma dudaklarını bastırdı. "Böyle olmayı özlemediğimi mi sanıyorsun? Hm?" Diyerek ayrıldı benden ve çenemden tutup kendi yüzüne yaklaştırdı yüzümü.
Yutkunmamla sırıttı ama sırıtışı anında soldu. Bana bir daha sıkıca sarılıp yüzümü göğsüne gömdü.
"Hyung, söyle artık.."
"Bunu söylersem benden nefret edeceksin."
"Asla etmem, lütfen söyle ne istersen yapacağım hadi."
"Ne istersem mi?"
"Evet."
Bana yaklaştı ve çenemden tutup dibime girdi. "Karşılık vermeni değil ama sevgilim olmanı istiyorum.."
Ben daha şokumu atlatamadan 2. Bir şok geldi çünkü benim dudaklarımı öpmüştü..
Şaşkınlıkla ona bakıyordum. O kısa bir süre sonra ayrıldı ve "bu yüzden işte, sana aşık olduğumu fark ettim ve duygularıma engel olmak için uzak durdum." Dedi.
"M-mark-"
"Şşş, ne istersem yapacaktın değil mi?"
"Bunu sormana bile gerek yok çünkü.. Sanırım bende senden hoşlanıyorum.."
Gülümsedi ve bana yaklaştı.
Biz o gün pratik odasında yaramazca şeyler yaptık..
