I'M DONE CHASING YOU

CHAPTER 4

ZEBBY POV:

Andito ako ngayon sa loob ng deans office nagpapaalam. Dahil sa ibang bansa na ako mag-aaral iyon kasi ang tradition namin every generation may mag-aaral sa ibang bansa kung saan andun nag-aaral at grumaduate ang Daddy ko. Isa din yon sa rason kung bakit ako aalis ng bansa at di lang yin pati na din lumayo kay Dixon para maging masaya siya. I sacrificed my happiness for his happiness. I don't even thought my happines, to give time to myself.

" Iha, aalis ka na ba talaga, di ka na ba pedeng pigilan?" tanong ni dean sa akin.

"Ate, aalis ka ba talaga? Iwan mo na ako? " naluluhang sabi ni Baby Dianne.

" Baby, kailangan ehhh, babalik naman ako ehh pagkatapos eh." comfort ko sa kanya.

Biglang tumulo luha niya at humahagulhol siya sa pag-iiyak. Naawa ako sa kanya kung pede nga lang na di ko ituloy ehh pero ayaw ko namang maging selfish . Para sa akin at para sa pamilya ko at pati na din sa taong kahit kailan di ako minahal..

Magsasalita na sana ako ng biglang bumukas yung pintuan. At nakita ko si Dixon na nakatingin sa akin. At biglang nagsalubong ang mga nata namin. Nakita ko sa mga mata niya na di ko pedeng sabihin.. Impossible kasi na mangyayari yon.

" Oh, iho andito ka pala? Anong kailangan mo? " tanong ni dean9 which is daddy nila.

Sa halip na sumagot ay umupo lang siya. Nakafeel ako ng ilang kaya nagsalita na ako

" Ahmm Tito aalis na ako, nandito lang po ako para sa mga requirements ko." paalam ko sa kanya.

" Sige iha, ingat ka dun ha? " paalala ni Tito sa akin .

Tumango lang ako, aalis na sana ako ng biglang may yumakap sa akin at umiiyak ito.

Si baby Dianne lang pala.

"Ate please, don't leave me, please. " sabi niya habang tumutulo luha niya.

"Baby, kailangan kong umalis pero babalik naman ako ehh." sabi ko sa kanya while I pat her head.

" Kaila ka babalik!?" tanong niya sa akin.

" Di ko alam baby ehh, kaya baby wag kang mag-alala ha?! Babalik ako promise ko yan sa iyo." sabi ko sa kanya

Kaya umalis na ako. Nasa hallway na ako ngayon. Naglalakad wala namang mga students kasi class hours na.

Habang naglakad ako parang may sumunod sa akin kanina pa. Pero pinagsawalang bahala ko lang yun kanina. Pero ngayon kinabahan ako lalo mula nung umalis ako sa Dean's office . Aishh.

Pagliko ko biglang may humablot sa akin kaya na pasigaw ako.

" Ano ba bitawan mo ako??!!" sigaw ko sa kanya.

" Will you, shut up? " sabi ng isang napakafamiliar na boses. At yung ay ang taong gustong - gusto ko nang kalimutan.

" Ano na naman ang kailangan mo? " tanong ko sa kanya pero wala akong nakuhang sagot.

" Di ba, itong gusto mo di ginagawa ko na, wag kang mag-alala, di nakita guguluhin kahit kailan. Nagpakatanga kasi ako sa iyo ehh. Sa daming lalaki nagkakagusto sa akin kahit ni isa wala akong pinapansin dahil ikaw lang yung mahal ko pero lahat pala ng ginawa ko wala lang para sayo kaya ito na ginagawa ko na yung gusto mo." sabi ko sa kanya habang tumulo lahat ng luha ko.

" Sorry if minahal kita, sorry if your disgust at me, sorry if I chase you, sorry if nasaktan ko yung nerd na iyon dahil lang sa p*sting pagseselos na ito. Kaya lahat ng kasiyahan ko isinakripisyo ko para sa iyo ay hindi para sa inyong dalawa, Sana naman mahalin kaniya na tulad ng pagmamahal ko sa iyo, Dixon. For the lasr time, I wanna say, I LOVE YOU EZEKIEL DIXON LUXEMBOURG UNTIL WE MEET AGAIN. " huling sinabi ko sa kanya.

" Can, I get this last favor to you? " tanong ko sa kanya.

"What is it? " tanong niya sa akin.

Wala na akong piniling segundo hinalikan ko sya sa labi nya at umalis na ako dun. Habang tumulo lahat ng luha ko. Tinakbo ko ang hallway papuntang gate dun nag-aantay ang driver ko.

'For the last time Dixon I LOVE YOU SO MUCH.' nasabi ko nalang yon sa hangin.

THIRD PERSON POV:

Habang si Dixon di makaalis sa kanyang kinatindigan. At dun niya na realize na wala na pala si Zebby sa harapan niya. Di siya makapaniwala sa naramdaman niya. Naramdaman niyang mahal na niya pala si Zebby at hinanap niya ang presence nito . Kahit saang dulo ng paaralan pero di na niya ito nakita at napasabunot na lang sa kanyang buhok habang umiiyak. Ngayon lang niya na realize na kailangan niya ito.

Sa kabilang banda nakasakay nasi Zebby ng eroplano papapunta sa ibang bansa at doon tapusin ang pag-aaral at manirahan ng mag-isa. Iniwan niya lahat ang masasakit na ala-ala sa bansang ito. Pati na ang taong kahit kailanman di siya mamahalin.

"Always remember Dixon, I still love you until I came back. " sabi niya habang nakatinggin sa labas ng bintana ng eroplano.