I'M DONE CHASING YOU

CHAPTER 5

THIRD PERSON POV:

Sa di malamang dahilan bigla na lang pumunta sa school gate si Ezekiel at sinundan ang sinasakyan ni Zebby.  Wala siyang pake kung tinitingnan ng mga tao.  A president son who chase a car by running.  Nagulat na lang siya ng huminto ang sasakyan sa paliparan dun na lumukob ang lungkot na nararamdaman niya ng bumaba ang babaeng nagmamahal sa kanya ng tunay. 

Nakita niya itong papasok ng airport  at nag-antay sa departure area nito at nag-antay ng oras para sa flight nito.  Gusto niyang lumapit para pigilan ito at humingi ng tawad pero paglapit niya yun din ang oras ng flight nito. Tinakbo niya ito pero di na niya naabutan dahil papasarado na ang pinto ng eroplano at napasalampak na lang siya sa sahig habang umiiyak. 

'  I promise to you Zebby,  if you we're back,  I'll make you mine '  sabi niya habang tumingin sa eroplanong lumipad pa hihimpawid. 

At umalis siya sa lugar na yun.  At pumunta sa luga kung saan siya lang ang nakakaalam.

At dun niya binuhos lahat ng sakit at pagsisisi.  Sabi nga nila nasa huli ang pagsisisi kaya ayan ang nangyari sa kanya.  Lahat ng pwedeng gamit at bagay na nakakasakit sa kanya ay pinagwawasak niya.  Lahat ng  yon ay dahil lang din naman sa kanya kung maaga sana niyang nalaman yun. Kung di napigilan na niya ito.

Wala siyang pake kung makauwi ba siya basta gusto niyang mapag- isa.

Habang ang magulang ni Dixon  ay naghahanap na sa kanya, kung saan san na nila ito hinanap pero di parin ito makita o umuuwi.  Kaya sobrang nag-alala sila ng labis.

Nakaraan ang ilang oras ay nakauwi na si Dixon.  Para iting walang pake sa paligid kung ano ang nangyari.  Nakita ito ng kanyang ina na namaga ang kanyang mata at may sugat ang kanyang kamao dahil siguro ito sa pagsuntok nito sa pader ang kamay.  Sa oras na yon walang naramdaman na kahit sakit si Dixon at biglang.

"  Anakkkk.. " sigaw ng kanyang ina pero wala na siyang  narinig dahil sinakop na sya ng kadiliman.

" Jhon,  tumawag ka nang doctor ."  utos ng ama nito sa mga utusan nito. 

" Anak,  anong nangyari sa iyo? "tanong ng ina habang tumutulo luha nito   habang karga -karga siya ng isa pang bodyguard  ng ama papunta sa kwarto nito.

Kahit di siyang naririnig  nito.   Parang alam na ng ina nito ang dahilan kung bakit nagkaganito ang anak niya.

Nakita niya ang anak niyang si Dianne  na sobrang lungkot at namaga pa ang mga mata nito kaya nilapitan niya ito.

" Anak,  may problema ba ha? " tanong niya rito.

Bigla naman itong umiyak ng napakalakas. 

" Sabihon mo na nak,  nag-alala si mommy  sayo ehh."  sabi ng ina nito.

"Mom wala na si Ate Zebby umalis siya papuntang ibang bansa. "  pagsumbong nito sa kanya. 

" Ha kailan, siya umalis? " tanong ulit nito. 

" Kanina po mga 2 ata ng tanghali."  sabi ng anak niya. 

Di siya makapaniwala na umalis ang babaeng pinakagusto niya sa lahat.  Nagtampo tuloy siya nang hindi ito nagpaalam sa kanya.

" Ano daw ang dahilan,  nak kung bakit siya pumunta sa ibang bansa? "  tanong ulit nito. 

"Doon daw po siya magtatapos sa pag-aaral ma.  Namimiss ko lang kasi si ate kasi matagal pa bago suya umuwi rito. "  sabi ng anak niya.   Napaisip  siya  bakit parang naapektoan ang dalawa niyang anak sa pagkawala ni Zebby rito sa bansa.

Di kaya --- napatigil siya sa pag-isip ng nakita niya anak niyang lalaki na gumising na ito. 

" Nak,  ok ka lang ha?  Gusto ng pagkain,  o tubig? "  sunod sunod niyang tanong. 

Pero di man lang ito  sumagot sa kanya.  At bigla ulit itong natulog.

Haysssstt..

Kaya umalis na siya sa kwarto ng anak niya at pumunta sa sala kung saan andun ang asawa at anak niyang bunso. 

Si Dixon naman ay umiiyak na naman ng umalis ang ina niya . Tuloy - tuloy lang ang pagluha niya kahit hikbi di mo maririnig.  Luha lang ang iyong nakikita .

Sa kabilang banda  naman si Zebby ay nakarating nasa London ng ligtas.  At yun amg pinasasalamatan niya.  Bagong buhay, na naman siya nito pero di parin mawaglit sa isip niya ang mga mata ni Dixon andun ang lungkot, pagsisisi,  at ---- di niya pedeng sabihin ulit. 

Kaya naman naghanda na siya para sa pag- aaral niya para bukas.
At pagkataolpos nun ay humiga na siya sa higaan niya.  At di niya namalayan na nakatulog na siya.