MAHŞERE KALDI

•Ülke çıksın diye dardan, candan geçtiler candan. Ana,baba,evlat yârdan geçip geçip gittiler. Hepsi nice yiğittiler.•

Türkünün sesini biraz arttırıp, dolu dolu gözlerle mezara gidiyordu Asrın. Hissettikleri acının dirhemini kıracak kadar güçlüydü.
Uçmuştu sevdiği... tam sekiz yıl önce ölmüştü.

"Şehite öldü denilmez Asrın!" Kendi kendini uyarmıştı.
Sevdiği ölmemişti. Şehit olmuştu. Gitsek elleriyle akan gözyaşlarını silip mezarlıktan içeriye girmişti.
Sevdiğinin kabrinin yolunu gözü kapalı bulurdu, taşını toprağını ezberlemişti buralarının.

Kendisi hariç kimse olmazdı bu saatlerde. Sabah ezanıyla beraber uyanmış, namazını kılıp gelmişti. Bugün cumaydı, sevdiğinin başında yasin okuyacaktı.

Sevdiğinin kabrine geldiğim de acıyla tebessüm etti. Küçük bir baş selamı verip, mezarının yanına oturmuştu.

" Ben geldim Altan'ım. "

Mezarının başında dalgalanan bayrağa bakıp ufak bir tebessüm etmişti.

" Gölgesinde uyuyorsun bayrağın Altan'ım. Hep istediğin buydu. Senin istediğin yüreğini ferahlatırken bana nefes aldırmazdı. Şimdi ben nefes alamıyorum sevdiğim..."

Derin bir nefes aldı Asrın. Ağlamamak için direniyordu. Ama yapamıyordu işte. Bu savaşta hep yeniliyordu sevdiğine.

" Biliyorum senin gittiğin yer çok güzel sevdiğim. Bende oraya layık olabilmek için elimden geleni yapıyorum. Kendim için değil Allah rızası için iyilikler yapıyorum. Seninle gezdiğimiz ne kadar yer varsa her bir köşeye sanki seninle dokunuyormuş gibi dokunuyorum. Her hatırana sahip çıkıyorum Altan'ım. "

Genç kadının ağzından bir hıçkırık firar etmişti.

" Ama..." Derin bir nefes aldı. Konuşamadı Asrın. İçi çıkana kadar ağlamaya başladı. Sesi kısıldı, canı çıktı, ciğeri yandı ama sevdiği gelmedi yanına.

Toprağını okşadı yavaş yavaş, kabrinde açan çiçeklere dokundu usulca sanki incitmekten korkar gibi kokladı onları yavaşça.

" Ah sevdiğim ah... hiçbir koku güzel değil senin kokun kadar."

Ceketinin cebinden peçete çıkartıp akan gözyaşlarını silip, sakinleşmeyi bekledi bir müddet. Gözleri sadece