9

1.4K 157 170
                                    



İyi okumaaalarrr




Felix

2 Ay sonra

"İyiyim diyorum Minho. Ömrümün sonuna kadar seninle kalamam zaten koca 2 ayını bana heba ettin." Uzanıp Minhonun yanağını öptüm.
"O ne saçma söz amınakoyim ya! Sen benim kardeşimsin gerizekalı. Tabiki burada kalacaksın."

Gözlerimi devirip ağzıma bir tavuk attım.
"Çalışmaya başladım diyorum.. yani param var. Ev tutabilirim..."
"Chan! Lütfen şuna bir şey de." Chan mutfağa girmiş ve bize tip tip bakmıştı.
"Felix taşınmak istiyormuş."

Chan'ın kaşları otomatikman çatılmış ve bana dönmüştü. "Bir yere gitmiyorsun Lix."
Gözlerimi devirip suyumdan bir yudum aldım ve Chan'e döndüm.
"Hyung.. iyiyim diyorum ayrıca ev bile baktım ki... iş bulduğumu biliyorsunuz zaten?"

"Felix bari biraz daha kalsaydın. En azından tamamen tedavin bitene kadar?"
Chan yanıma gelmiş ve kollarını boynuma sarmıştı.

"Minho haklı. Tedavin bitene kadar burda kal... itiraz istemiyorum."
"Ama Chan! Tadavinin bitmesine aylar var ayrıca iyiyim... Hyunjin sayesinde."

Chan ve Minho birbirine bakıp güldüğünde kaşlarımı çatıp dudaklarımı araladım.
"Sakın! Aklınızdan bile geçirmeyin. Hyunjin'in verdiği ilaçlar sayesinde toparladım. Hem düzenli kullanıyorum."

Chan başını iki yana sallamış ve saçlarımı öpmüştü.
"Gidemezsin bebeğim.. hem biz alıştık sana..."
Gülümseyip sessiz kaldım.
"Tamam... en azından 1 ay daha kal işine alışana kadar."

Bir süre sessiz kaldım ve başımı salladım.
"Tamam! En azından işimi düzene sokana kadar kalacağım ve ev bulana kadar."
Minho sevinç çığlığı atıp bana sarıldı. Kapı çaldığında kollarını benden çekip mutfaktan çıktı.

Büyük ihtimalle Hyunjin gelmişti. Dün gece konuşmuştuk ve beraber lunaparka gitme kararı almıştık.

Hyunjin mutfağa girdiğin de ona kocaman bir gülümseme yolladım. Yanıma gelip yanağımı öptüğün de iki kişinin öksürük sesi gelince kendimi geriye çektim.

"Hoş geldin geç kahvaltı yapalım."
"Aslında ben beraber bir şeyler yeriz dışarda- ah yani bence biz dışarıya çıkalım hemen."

Hyunjin dudak büzüp bana baktığında gülümsedim.
"Tamam... Chan Hyung? Minho... ben çıkıyorum odama hazırlanmaya."

Mutfaktan çıkıp direk odama geçtim. Geçici odama.
Dolapta olan bir kaç parça kıyafetimin arasında dudak büzüp ağlamak istedim. Hiç bir kıyafetim yoktu!

Alamıyordum da çalışmadığım için. Son çare bakınırlen kapı çalındı ve içeeiye Minho girdi.
"Hey! Hazırlanmamışsın hala?"
"Kıyafetim yok..."

"Bebeğim... neden odama gitmedin o zaman? Hyunjin ağaç oldu." "Siktir ben onu unuttum! Tamam ben senin odana geçiyorum."

Odadan çıkıp yan odaya girdim ve dolaptan güzel bir kahverengi kareli pantolon ardından üstüne de gömlek alıp giyindim.
Güzel olmuştu sanki?

Saçlarıma elimle şekil verip odadan çıktım ve salona girdim.
"Hey... beklettiğim için üzgünüm."
Hyunjin önemli olmadığını söylemişti.
"Felix! İlaçlarını içmemişsin!"

To be whole again ~hyunlix~ ✓Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin