The Blind Concubine ( Kör Cariye ) BL Çeviri TAMAMLANDI..

27. BÖLÜM

Merhabalar BL severler... Son Bölüme 1 tane kaldı bugün Kör cariyemiz bitiyor.. Derin nefes alabilirsiniz... novele geçmeden önce Oyunumuzu hatırlatmak isterim ve de  bugün ki kelimemiz.. " YALNIZLIK " böylece kapanışı yapalım... Oyuna katılım bekliyorum, üzmeyin beni hadi bakimmm..!!

***

 İmparator, Xiao Bao'nun hizmet mahallesinde hizmet etmesi için geri dönmesini emretti.

Xiao Bao, İçişleri Başkanı tarafından servis odasına geri getirildi.

Yol boyunca, hiçbir şey söylemeden sessiz kaldı.

Saraya yeni girdiğinde, İmparatoriçe Dowager'in sarayında hizmet etmekle görevlendirildi. Hala çok genç olduğu için, zorbalığa ve aşağılanmaya katlanmak zorunda kaldı. Her gün dövülmekten ve cezalandırılmaktan gelen çığlıklar hiç bitmiyordu. Bir kış, İmparatoriçe Dowager'ın günahkarlara göz kulak olmak için soğuk saraya gidecek birine ihtiyacı vardı. Sarayın hizmetkarlarının hepsi gitmek istemiyordu, bu yüzden bu konuyu ona ittiler. İmparatoriçe Dowager'ın yüzünün bile daha önce hiç görmediği ölçüde hiçbir şey anlamadı. Eski bir yönetici tarafından soğuk Saray'a getirildi.


Yemek yemeği severdi bir zamanlar, Kör Cariye sordu, hangi meyveler vardı.

Çok uzun bir süre sonra cevap verdi, sadece bir portakal vardı..

Aslında, o sadece bir hizmetçiydi. Hiç çok çeşit meyve yemedi. Şimdiye kadar, sadece bir portakalın lezzetini hatırlayabiliyordu.

Kışın bir zamanlar soğuk saraya geri dönerken bir portakal aldı. Muhtemelen onları arka saraya gönderdiklerinde, biri bilmeden yere düşürmüştü.

Aceleyle aldı, koluna sakladı, soğuk saraya geri dönerken hafifçe koşuyordu.

Kör cariye Yu Li'ye sarıldı ve fırının önünde ısındı.

Fırında su kaynattılar. Su ısıtıcısının içindeki sıcak buhar, su ısıtıcısının kapağını hareket ettirdi.

İleriye doğru bir adım attı ve ona portakal verdi: "Efendim, bu yemek."

Kör cariye ona," sen ye. Kaldığımız yerden devam edebilmek için nadir bir şeydi."

O, onun başını salladı, "Ana yemek isterim. Efendinin vücudu iyi değil, bütün kış henüz tek bir meyve yemedin."


Kör cariye dedi ki," o zaman paylaşacağız."

Bunu söyledikten sonra portakalı soydu, portakalın parçalarını böldü, su ısıtıcısının kapağına koydu. Sıcak buhar, su ısıtıcısının kapağından azar azar yükseltildi. Portakalın ısınmasını sağladı.

Kör Cariye ona parçaları bölüp verdi ve diyor ki: "İşte, bir tadı var."

Ağzına koydu, hemen sıcak bir meyve suyu patladı, etkileyici bir şekilde sıcaktı. Bazı tatlı kokusu ile. Bu tür bir lezzet, neredeyse insanları eritti.

Kör cariye gülümseyerek ona sordu " " lezzetli mi?"

Tüm gücüyle başını salladı.

Kör cariye ona şöyle dedi: "daha önce, kışın annem beni portakalla besledi, soğuk olduğunu düşündüm, bu yüzden onları yemek istemedim. Annem şimdi olduğu gibi ısıtırdı. Annemin göğsüne yaslandım, portakal dilimini dilimden sonra soymasını izledim ve sonra su ısıtıcısının kapağına koydu. Buhar yavaş yavaş yükselir, su ısıtıcısının kapağını ısıtır, portakallar da azar azar ısınır. Kışın tatlı ve sıcak portakal yemek, bu tür bir his, gerçekten başka şeylerle karşılaştırılamaz."

O ve kör cariye uzun yıllar birlikte olmuştu, kör cariye bir kez bile ona kızgın olmadı. Kızgın olduğu noktaya kadar, kör cariye onu rahatlatmanın bir yolunu bulmak için zihnini tüketirdi.

O ve kör cariye Yu Li'yi birlikte besledi ve büyüttü. Güneşin altında küçük bir bahçe onlarla birlikte sular altında kalırdı. Boş boş sohbet ederlerdi. Güneş dağın arkasına düşene kadar huzur içinde birlikte otururlardı.

Kör Cariyenin gülümseyen bir ifadesi olduğunda sevinirdi.

Soğuk saraydaki hayat zordu, ancak hayatının en mutlu dönemi olduğunu hissetti.