Δίλημμα

Κεφάλαιο 1

Είναι Κυριακή μετά από ένα μεγάλο ξενύχτι και με το κεφάλι μου να πονάει πολύ αποφάσισα να σηκωθω από το κρεβάτι μου. Η ώρα είναι 12:00 έχω μια ώρα να ετοιμαστω για να πάω μαζί με την μητέρα μου στην φίλη της που ημαστε καλεσμένες για φαγητό. Κάνω ένα γρήγορο ντους, μόλις βγαίνω μαζεύω τα μαλλιά μου σε έναν ατημέλητο κότσο φοράω μια γκρι απλή φόρμα ένα άσπρο ραντακι και μια γρι ζακέτα ασορτί με την φορμα ενω αποφασίζω να μην βάφτω. Ακούω την μητέρα μου από κάτω να με φωνάζει για να φύγουμε.

Η Μαρία είναι λίγο μεγαλύτερη από την μητέρα μου. Είναι χωρισμένη όπως και η δική μου και έχει τρία παιδιά. Εδώ και 2 χρόνια έχουν γίνει φίλες με την μαμά μου όμως εγώ ποτέ δεν έχω πάει στο σπίτι της.

Φτάνοντας χτυπάμε το κουδούνι και μας υποδεχτε ένας πολύ όμορφος νεαρός. Τα μάτια του ειναι καταγάλανα και ταιριάζουν τέλεια με τα κάστανο ξανθα μαλλιά του. Τον παρατηρώ με διακριτικό τρόπο ενώ η μητέρα μου τον χαιρετάει.

-Τι κάνεις Πέτρο μου; Λέει εκείνη

-Μια χαρά κυρία Χριστίνα! Απαντάει.

Μπαίνοντας μέσα η μητέρα μου , ο Πέτρος με κοιτάει από πάνω μέχρι κάτω πράγμα που με κάνει να νιώθω αμήχανα και αγχωνομαι για το τι σκέψεις κάνει. Γιατί δεν ντύθηκα λίγο καλύτερα; απορώ με τον εαυτό μου ώρες ώρες!

- Πέτρος! Λέει και μου απλώνει το χέρι του.

- Βικτωρία χάρηκα ! Απαντάω και ανταποδίδω στην χειραψία.

-Επισης! Απανταει ενώ βλέπω ένα χαμόγελο να σχηματίζεται στα χείλη του και ταυτοχρονα κάνει λίγο πιο πέρα για να περάσω μέσα! Η Μαρία έρχεται όλο χαρά προς το μέρος μου για να με υποδεχτεί. Καθόμαστε στο τραπέζι και τώρα συνειδητοποιω το πόσο πειναω! Όλα τα φαγητά είναι τόσο νόστιμα. Εφόσον όλοι τελειώσαμε σηκώθηκα να βοηθήσω την Μαρία να μαζέψουμε το τραπέζι ενώ ένιωθα από πίσω μου συνέχεια ένα βλέμμα να με "καρφώνει".

Πηγαίνουμε όλοι στο σαλόνι. Η μητέρα μου έκατσε στην πολυθρόνα και η Μαρία ακριβώς απέναντι της στον εναν διθέσιο καναπέ ενώ εγώ έκατσα στον αλλον διθέσιο καναπέ. Εκείνος έμεινε μέσα για περίπου 1 λεπτό και μόλις εμφανίζεται κοιτάει γύρω του τον χώρο και κάθεται δίπλα μου. Κανείς μας δεν μιλούσε. Ασχολιομουν για λίγο με το κινητό μου ενώ εκείνος παρακολουθουσε τηλεόραση και κάποιες φορές γυρνούσε και με κοιτούσε . Δεν είχα καταλάβει πως η Μαρία είχε φύγει και είχε μπει μέσα στην κουζίνα μόνο όταν ακούστηκε μια φωνή.

-Χριστίνα έλα λίγο μέσα να σου πω και εσυ Πέτρο κάνε λίγη παρέα στην Βικτωρία! Έλεγε από μέσα! Μόλις το ακούει αυτό ο Πέτρος ακούω να λέει με μια σιγανή φωνή "ευχαρίστως".

-Λοιπόν δεν μου είπες με τι ασχολησε; μου απευθεινετε.

-Κοίτα αυτόν τον καιρό ψάχνω δουλειά τελείωσα τις σπουδές μου πριν ένα χρόνο εσύ;

Λέω ενώ ξέρω τι κάνει! Η μητέρα μου μου έχει μιλήσει για όλη την οικογένεια . Γνωρίζω πως έχει μια αδελφή και έναν αδελφό και αυτός είναι ο μικρότερος από τους τρεις. Την αδελφή του την λένε Έλενα και είναι η μεγαλύτερη έχει σπουδάσει γιατρός και ζει στην Γερμανία. Ο αδελφός του, ο Άρης, που έχει σπουδάσει πληροφορική όπως και ο Πέτρος ζει στην Κρήτη με τον πατέρα του.

-Εγώ , λέει, έχω σπουδάσει πληροφορική και περιμένω τον αδελφό μου να γυρίσει από την Κρήτη για να ανοίξουμε ένα κατάστημα με ηλεκτρονικά είδη μαζί. Αν επιτρέπεται τι έχεις σπουδάσει; με ρωτάει ενώ τα μάτια τού δεν έχουν σταματήσει ούτε μια στιγμή να κοιτάνε τα δικά μου. Αρχίζω να του λέω για τις σπουδές μου ως καθηγήτρια φιλολογιας για το τι σκέφτομαι να κάνω μέχρι που μας διακόπτει η μητέρα μου.

-Βίκυ , λέει, πρέπει να φύγουμε!