Δίλημμα

Κεφάλαιο 2

Σηκώνομαι από τον καναπέ και κάνει και εκείνος το ίδιο. Χαιρετάει την μητέρα μου και στην συνέχεια εμένα.

- Λοιπόν χάρηκα πολύ για την γνωριμία! Λέει και με φιλάει στο μάγουλο.

-Και εγώ! Απαντάω ενώ του χαρίζω ένα χαμόγελο.

- Αν θες δώσε μου το κινητό σου να σε καλέσω για να βγούμε κάποια στιγμή. Μου λέει ενώ το βλέμμα του δεν έχει σταματήσει να είναι καρφωμένο στο δικό μου.

- Φυσικά! Απαντάω και ανταλλασσουμε τους αριθμούς μας.

Πηγαίνω στην κουζίνα , χαιρεταω την Μαρία και φεύγουμε. Μόλις μπαίνουμε στο αμαξι η μητέρα μου με κοιτάει επίμονα.

- Πες μου λοιπόν πως σου φάνηκε ο Πέτρος; Ρωτάει.

Για να είμαι ειλικρινής το περίμενα. Με την μητέρα μου τα μυραζομαι όλα. Ξέρει τα πάντα για μένα και μου μιλάει πάντα σαν φίλη ενώ δεν με κρίνει πότε.

- Μαμά! Λέω προσποιουμενη ότι ντρέπομαι και ότι ο Πέτρος δεν με ελκύει καθόλου.

- Έλα τωρα Βίκυ που σε πιάσανε ξαφνικά οι ντροπές σου ! Η Μαρία μου είπε πως ο Πέτρος έχει χωρίσει εδώ και 5 μήνες είναι καλό παιδί κρατάει τις σχέσεις του και φέρεται πολύ καλά. Μου λέει εκείνη ενώ καταλαβαίνω το υπονοούμενο που μιυ πετάει .

Φτάνουμε σπίτι επιτέλους! Η ώρα είναι 18:00 και νομίζω πως ακόμα δεν έχω ξεπεράσει το χθεσινό μεθύσι. Πηγαίνω λοιπόν στο δωμάτιο μου βάζω τις πιτζάμες μου και ξαπλώνω.

Ξυπνάω το πρωί στις 6:00. Πρωτη φορα ξυπναω τοσο νωρις αλλα λογικο αφου εχω κοιμηθει τοσες ωρες. Τακτοποιηω το δωμάτιο μου και αποφασίζω να φτιάξω πρωινό. Έκανα τηγανιτές έτσι ώστε να έχει και η μαμα μου να φάει πριν πάει στην δουλειά . Ειχα μαζεψει και το υπολοιπο σπιτι και αποφασισα να κατσω για λιγο. Κατα τις 10 χτυπάει το τηλέφωνο μου.

- Παρακαλώ; Απαντάω ενώ από την βιασύνη μου για να το πιάσω δεν είδα ποιος με καλούσε.

- Έλα ρε Βίκυ που ήσουν χθες όλη μέρα ούτε ένα τηλέφωνο δεν με πήρες και εγώ δεν ήθελα να ενοχλήσω διότι φαντάστηκα πως θα είσαι κουρασμένη. Μόλις ακούω αυτή την φωνή καταλαβαίνω πως είναι η Σοφία. Με την Σοφία σπουδαζαμε μαζί και ημαστε κολλητές από τότε . Ξέρει τα πάντα για εμένα και εγώ για εκείνη . Όπου πήγαινε η μία πήγαινε και η άλλη όμως τους τελευταίους μήνες η Σοφία τα έχει φτιάξει με τον Μιχάλη και κάθεται συνέχεια μαζί του και έτσι δεν βλεπομαστε όπως παλιά . Εκείνη βέβαια πάντα με προσκαλεί να πηγαίνω όταν μαζεύονται όλοι στο σπίτι του Μιχάλη αλλά εγώ το αποφεύγω διότι η παρέα του Μιχάλη γνωστοί όλοι τους ως "τα κακα παιδιά" δεν μου αρέσει.

- Έλα Σοφάκι μου, συγγνώμη που δεν σε πήρα εχθές τι κανεις; Της απαντάω

- Καλά κορίτσι μου εσυ; Θες να πάμε για κανέναν καφέ το απόγευμα ή να περάσεις από δω ; Μου λέει και σκέφτομαι πως θα ήταν καλή ιδέα αφού δεν έχω κάτι άλλο να κάνω .

- Μια χαρά μου ακούγεται να πάμε για έναν καφέ! Της απαντάω και κανονίζουμε που θα συναντηθούμε και τι ώρα.

Κατά τις 5 αρχίζω να ετοιμάζομαι κάνω ένα μπάνιο στεγνώνω το μαλλι μου και το αφήνω κάτω. Το μαλλι μου είναι λόγο πιο πάνω από την μέση μου, είναι σπαστό προς ίσιο και σκούρο κάστανο. Βάζω μάσκαρα που τονίζει με τις βλεφαρίδες και τα σκουρόχρωμα ματιά μου. Φοράω ένα στενό τζιν και μια μαύρη μπλούζα με τα μαύρα μποτάκια μου. Η ώρα είναι 7 πάρα τέταρτο. Είμαι έτοιμη και πιάνω την μαύρη ζακέτα μου καθώς είναι Απρίλιος και δεν έχει ζεσταθεί εντελώς ο καιρός. Πιάνω την τσάντα μου και τα κλειδιά του σπιτιού στέλνω μήνυμα στην Σόφια ότι ξεκιναω και βγαίνω από το σπίτι. Πηγαίνω στην καφετέρια με τα πόδια εφόσον είναι κοντά με το σπίτι μου. Η Σοφία είναι ήδη εκεί και με περιμένει. Πηγαίνω προς το μέρος της την χαιρεταω και κάθομαι.

- Καλώς την!! Λέει η Σοφία και μου χαμογελάει.