Multi:Pamir
"Saye?"
"Tamam. Kendimdeyim. Sus artık." diyerek kulaklarımı kapattım. "Saye de Saye. Adımdan nefret ettim."
"Kıpırdamadan yatıyorsun saatlerdir. Ne yapayım?"
"Dört gücü birden kullandım aynı anda, senin yüzünden. Ve enerjimi de sana verdim sonunda. Ne bekliyordun? Ardından bir de kalkıp disko dansı yapmamı mı?"
"Ha sen.. O yüzden öptün beni." dediğinde gözlerimi devirip, doğruldum.
"Salak mısın Pamir? Aksi olsa neden durup dururken öpeyim seni? Ayrıca yapmam gereken dudaklarını aralayıp enerjiyi içeriye üflemekti. Beni öpen sendin."
"Ben mi? Ben.." dediğinde "Biliyorum." diyerek kestim sözünü. "Kendinde değildin." Derin bir nefes alıp "Zihin yöneticinin onlara katılması kötü haber." dedim. "Hem de çok kötü. Gücünü topladığı an, yine yapacaktır."
"Ne yapacağız peki?"
"Her şeyi bilmek zorundaymışım gibi hissettirmeyi bırakır mısın?" deyip güldüğümde, "Tamam." diyerek kaldırdı ellerini teslim olurcasına. "Ben gidip araştırayım." Geri döndü sonra aniden. "Rima'yı yanına mı getirsem? Annesiyle babasının yanında şu an. Ama ya, onlar da bir şey yaparsa?"
"Kan bağı olanlar, birbirlerine zarar vermek için kontrol altına alınamazlar."
"Ne yani? Ona zarar verebilecek bir tek ben mi varım yanında? Ben mi çekip gitsem? Ne kadar korktu Rima, kim bilir?" Susması için elimi kaldırıp "Hâlâ yorgunum." dedim. "Vır vırlanmasak mı?"
"Ciddiyim. Başka çözüm bulamazsak, ya da bulana kadar."
"Çözümüm var aslında. Ama sen yine de bir araştır. Son çare olarak.."
"Anlamadim?"
"Rima olan biteni unuttu bu arada." dedim. "Bak uyurken bile senin için çalıştım. Sen de azıcık benim için kıpırdansan mı?"
"Tamam. Gidiyorum." Arkasını dönüp, tekrar çevirdi bana yüzünü. "Son. Sonra gideceğim." dedi, gözlerimi devirdigimi görünce.
"Söyle hadi."
"Teşekkür ederim. Yani, olacakları bile bile bana yardım ettiğin için."
"Tamam. Anladım." dedim derin bir nefes alarak. Ne kadar çok konuşmuştu yahu.
Çıktığında, gözlerimi kapatıp kendime gelmeyi bekledim bir süre. Olur da, başka bir çözüm bulamazsa ne yapacaktım? Bağlayacak mıydım onu kendime cidden? Bağladığım an, aşık gibi davranacaktı bana. Öyle olduğunu sanacakti. Kaldırabilecek miydim bunu? Baş edip, gerçekten öyle olmadığına ikna edebilecek miydim kendimi peki? Rima'nın gözlerinden onu gördüğüm an aşık olup da, her geçen gün ona daha çok bağlanmama rağmen hem de. Daha buraya gelip, Rima'yı koruma nedenimin o olduğu gerçeğini kendime bile itiraf edememişken, bunu ciddi ciddi yapacak mıydım yani?
Yapamazdım. Bu yüzden, başka bir çözüm bulmak zorundaydı. O kadar güçlü değildim ben. Bırak o kadarı, ben, hiç güçlü değildim ki.
"Bir şeyler yemen lazım artık." deyip, tepsi ile birlikte karşıma geçtiğinde, tepsiyi kucağıma bıraktı ve "Şu son çare.." deyip cevap beklercesine bana baktı. "Yapabiliyor musun cidden?"
Başımı usulca salladım. "Kontrol altına almayı başardım seni. Rima'yı güvende tuttuğum sürece, buna gerek yok. Bence, yapmamalıyız."
"Neden? Yani, başka birine mi.." dediğinde "Hayır." diyerek böldüm lafını. "Bu.. Senin hayatına doğrudan müdahale demek. Kontrol altında tutabildiğimiz sürece başka bir çözüm arayabiliriz. Rima'yı sevmeni anlıyorum. Onu korumak istemeni de elbette. Ama, onun için kendinden bu kadar vazgeçemezsin."
"Sana aşık olmak, bu kadar mı kötü yani?" Benim aksime, gülüyordu bunu sorarken. Ama ben, henüz gülecek bir şey görememiştim.
"Birine aşık olacaksan, bu kendi iradenle olmalı. Senin için bu kadar basit mi gerçekten?"
"Ya irade denen şey çoktan terk etmişse beni?"
"Anlamadım?" Kucağımdaki tepsiyi işaret ederek "Soğutma." dedi, bir yandan da ayağa kalkıp. "Ben de araştırmaya başlayayım."
