"Eğer mis kokum seni rahatsız ettiyse oturup sessizce kendi köşende ağlayabilirsin, Cullen."
Dudaklarını birbirine bastırdı, gözlerinde gerçek anlamda ağlayacak gibi bir ifade vardı. "Ben oturup ağlayacak tipte erkeklerden değilim Lene."
Ağzımdan al...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sabahki değişikliği, evden çıkana kadar algılayamadım.
Etraf karla kaplanmıştı. Dün yağan yağmur donmuştu, üzerine yağan karla beraber muhteşem bir görüntü çıkmıştı. Ağaçlardaki muhteşem buz şekilleri bile ağzımın açık kalmasına yetti de arttı.
Neredeyse boğulacağım kadar hızlı bir şekilde mısır gevreği yedim, babamın olmadığını geç de olsa fark ettim ama erkenden işe gitmiş olmalıydı. Neredeyse koşarak kamyonetime gittiğim sırada ayağımın kayması ve benim binbir çabayla zar zor ayakta kalmamla hızımı azalttım. İnsanların "düştüğü için mi kırıldı yoksa kırıldığı için mi düştü" sorusunu duymak istemiyordum. Kırılan şeyden kastım kalçam bu arada...
Ne için heyecanlıydım bir an kestiremedim. Kar yüzünden mi yoksa Edward yüzünden mi? O mermer desenli tezgah suratlıyı göreceğim için neden heyecanlanayım ki? Ayrıca onun korkutucu bakışları aşikardı.
Bu, kamyonetime bindiğimde daha az gerizekalı gibi davranmamı sağladı. Dikkatle sürerek okula ulaştım ve kapıdan içeri girdim. Kamyonetimden inince üzerinde birike karları yeme planım vardı ama bu çok salakça gözükürdü. Ayrıca muhtemelen zatürre olurdum. Üzücü...
Okulun otoparkına girerken virajda lastikler yaklaşık yarım metre kaydı ve bir nevi drift oldu. Önce dehşetle mal gibi kalakalsam da bunun hoşuma gitmesi hiç iyi değildi. O yüzden mal gibi sırıttım ve gri Volvo'yu muhteşem bir başarıyla görmezden gelip kamyonetimi park ettim. Boş bir yolda az önce olan şeyi tekrar yapmak için sabırsızlanıyordum.
Sanki dünya barış içinde yaşıyormuş, hiçbir sıkıntı yokmuş gibi kamyonetimden zıplayarak indim. Botlarımı olabildiğince dik basarak soğuk havanın birkaç saniye tadını çıkarttım. Burnumdan giren soğuk hava bana nasıl bir fiziksel etki bırakıyordu bilmiyordum ama bu beni mutlu hissettirmişti. Radyoda çalan şarkılardan birine göre dudaklarım hareket ederken sabahki planımı hatırladım ve kamyonetimin açık kapısının etkisiyle oluşan basamağa basarak kendimi yukarı ittim.
