"Eğer mis kokum seni rahatsız ettiyse oturup sessizce kendi köşende ağlayabilirsin, Cullen."
Dudaklarını birbirine bastırdı, gözlerinde gerçek anlamda ağlayacak gibi bir ifade vardı. "Ben oturup ağlayacak tipte erkeklerden değilim Lene."
Ağzımdan al...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
O gece uykumu alamamamın sebebi yatağa alışamam değildi, yeni gelen sınıf arkadaşına iğrenç davranan Edward Cullen'dı. Tamam, herkes beni sevmek zorunda değildi ama o kadar kaba olmasını gerektirecek bir şey yapmamıştım. Derdi neydi? Eski sevgilisine falan mı benziyordum? Eski sevgilisinden o kadar nefret etmesi için kızın katil olması gerekirdi.
Ertesi gün suratına 'senin derdin ne' diye bağırmayı düşündüm ama yaptığı şeyi inkar edip beni şizofreniyle suçlayabilir gibi duruyordu. Yine de sorunun ne olduğunu soracaktım, sonuçta burada iki sene kalacaktım ve okulda ucube diye bahsedilmek beni yaralamazdı. Çünkü bilirsiniz, yalnızlığı sevmezdim ama başkalarının dediklerine göre önyargılı davranan kişilere de ihtiyacım yoktu. Hoş, bu kasabadaki çoğu kişi koyun sürüsünün parçası gibi gözüküyordu ama neyse ne işte. İşler bu duruma gelecek kadar kötüleşirse bir çaresine bakardım.
Ertesi gün okula gittiğimde yoktu, bu yüzden bir saniye kadar kaşlarımı çatmakla yetindim. Muhtemel yüksek sadece eski sevgilisine benzeyen bir kız için gelmemezlik yapmazdı değil mi? Gerçi, daha şimdiden ondan her şeyi bekliyordum.
Okul çıkışı market alışverişine gidip Forks'u fiilen evim yaptım, ihtiyaç duyacağım şeylerden ve dolabı birkaç gün dolu tutmaya yetecek erzak aldım - dışarıya çıkmak için nedenim olsun istiyordum, market için olsa bile ve malzemelerin bozulmasını istemezdim.
Eve gidip annemle konuştum, yağmurdan ne kadar nefret ettiğini ve Forks'un hatırladığı kadar sıkıcı olup olmadığını sordu. Muhtemelen yanına geri döneyim diye taktik uyguluyordu ama gülmekle yetindim. Sıcakta ne kadar bunaldığımı biliyordu, terlemekten nefret ederdim ve kötü haber - hava sıfır dereceyken bile terleme yeteceğine sahibim... bu geni kimden aldıysam geri iade etmek istiyordum.
Babamla sakin bir akşam yemeğinden sonra çoktan bildiğim konulardan olan ödevlerimi yaptım ve günü bitirdim. Bu böyle devam etti, Edward Cullen'ın yokluğunda hayal kırıklığına uğruyordum ama tekdüze hayatımdan memnundum. Yüzüme çarpan serin havadan, çoğu şeyin şehre göre ucuz olmasından ve aradığım her şeyi tek bir sokakta bulmaktan memnundum.
