Wees voorzichtig

Hoofdstuk 13

Het is 15 Augustus. Ik lig in het St. Mungo's, in de verloskamer om precies te zijn en knijp hard in George's hand. "Nog een klein stukje." Zegt de arts. Na een volle 27 uur vol pijn en persen zijn James en Fred geboren. Ik hou Fred vast terwijl George James in zijn armen houd. "Gefeliciteerd luv, je bent moeder." Zegt hij glimlachend.

"Jij ook gefeliciteerd George, je bent vader." Antwoord ik. Ik kijk om me heen en zie Fred staren. "En wat doe jij?" Vraag ik. "Ik zie het licht." Antwoord hij. "Ga ernaartoe, je hebt lang genoeg gewacht." Zeg ik terwijl een traan van men wang rolt. "Vaarwel Fred." Zegt George die ook tranen laat vallen. "Vaarwel." Zegt hij en gaat naar het licht. "Hij is weg." Zeg ik zacht. "Een jaar geleden was ik nog niet klaar hem los te laten, nu ben ik dat wel." Antwoord George met een glimlach. "Ja, een jaar geleden leerde we elkaar kennen, op 17 juni. En kijk ons nu." Lach ik.

"We zijn getrouwd, hebben twee schattige mormels, en zijn gelukkig." Zegt George die James in het bedje legt. "Als je ze nog eens mormels noemt dan zal ik laten zien hoe sterk ik ben." Zeg ik lachend. Hij neemt Fred over en legt hem ook in zijn bedje.

-George POV-
Ik leg Fred in zijn bedje en glimlach. "Weetje Harper..." ik kijk op en zie dat ze slaapt. Ik veeg een plukje haar uit haar gezicht en kus haar voorhoofd. "Slaapwel." Fluister ik en ga zitten. Ik kijk naar mijn drie mormels. Mijn prachtige vrouw, en men twee kleine deugenieten al zijn ze nu nog te jong om ook maar iets fout te kunnen doen, hoop ik.

-Harper POV-
Ik open men ogen en zie de arts binnenlopen. "Jullie familie is hier." Zegt hij en we lachen. "Laat ze maar binnen." Antwoord ik en ik ga rechtop zitten. George gaat rechtstaan en ze komen met zen allen binnen. Ik word omhelst en ze kijken naar de twee schattige zonen die we nu hebben. "Namen?" Vraagt Ginny vrolijk. "Dit hier is Frederick Luke Weasley, en die daar is James Arthur Weasley." Zegt George en Arthur springt een gat in de lucht.

We vertellen hen wat de namen betekenen en ze knuffelen met de baby's. "Ik mag morgen naar huis." Zeg ik en Molly komt naast me zitten. "Je zou beter uit kijken meisje." Zegt ze en ik knik. James begint te huilen en Ron zet een stap naar achteren. "Sorry." Zegt hij. Ik sta op en pak James vast. George pakt Fred die ook begonnen is met huilen. "Ik ben benieuwd hoe ze dit gaan oplossen." Zegt Molly. Ik kras men stem even en zing:

"There's a legendary school up in the high woods.
I've heard story's of adventures up there.
And they send letters out to students every summer.
Inviting them to feel the magic in the air.
*baby's stoppen met huilen*

"And it's filled with fantasy's and dreams come true.
Once you're there you feel like you've come home.
They say those people are the loviest you'll ever meet
Cuz we all love that castle made of stone.
*baby's slapen*

"Wow, dat was prachtig." Zegt Ron. We leggen de baby's terug neer. "Dankjewel." Antwoord ik. "Dat liedje ging over Hogwarts." Lacht Hermione. "Men moeder zong het voor me toen ik klein was, het zou mooi zijn als ik het kon doorgeven." Antwoord ik. Na een tijdje gaan ze allemaal weg en ik val terug in slaap.

Ik word wakker en zie George die al klaar staat te vertrekken. We gaan te voet aangezien het me niet het beste lijkt nu te gaan verschijnselen. We komen aan en leggen de jongens in de babykamer. We gaan op de bank zitten en hij legt zijn arm om me heen.
"Dus hoeveel wil je er nog?" Vraagt George. "Misschien een of twee." Antwoord ik. "Of drie of vier." Lacht George. "Ik ben degene die ze uiteindelijk moet dragen dus doe maar niet." Zeg ik lachend. "Hoe voelt het eindelijk vrij te zijn van Fred?" Vraagt George voorzichtig.

"Ik ben dan wel vrij van Fred, maar ik heb hier een naast mij zitten die hetzelfde is maar ik nooit kwijtraak." Lach ik. "Zolang je voorzichtig zal doen op je werk." Antwoord hij. "Ik ga misschien stoppen met men leven riskeren en ga iets chillers doen." Antwoord ik. "Hoezo?" Vraagt George. "Ik heb een heleboel mensen gevonden die allemaal geesten kunnen verdrijven, ik ga denk ik de open baan in Hogwarts aannemen als beveiliger." Zeg ik. "Veiliger dan geestenjager?" Vraagt George. Ik knik. "Ik stem in." Zegt hij en knuffelt me.

We horen de baby's huilen en staan op. "Ik denk dat je dat liedje nog zo vaak zal zingen dat ik het ook vanbuiten zal kennen binnenkort." Zegt George. "Kan jij het mooi gaan zingen voor onze volgende baby." Antwoord ik lachend. We gaan naar boven en knuffelen de baby's, voeren ze en laten ze boeren. We verschonen de luiers en laten ze terug slapen.
"Je bent vast moe." Zegt George. "Dus?" Vraag ik. "Laten we gaan slapen." Antwoord hij en we gaan op bed liggen.