You Are The Moon, Chanlix ✔︎

3

Seni tanımlamam için bir nota olsa, ne olurdu bu?
Bir şarkı olsan sen, nasıl gelirdin kulağa?
Hüzünlendirir miydin dinleyeni
Yoksa huzur verir, neşe mi katardın insana?

Bir hikaye olsaydın, ne anlatırdın kendine dair?
Etrafına ışık saçan ana karakter olabilir miydin?
Herkesi düşünen, temiz kalpli bir melek nasıl peki?
Mutlu mu biterdi sonun, her sondaki gibi
Ağlatır mıydın son sayfanda, bağlar mıydın okuyanları kendine?
Her dakika okunacak kadar güzel olan hikayen, nasıl biterdi acaba?

Şiir olsaydın bir kalemden çıkan, ne düşünürlerdi hakkında?
Seslendiren kişi, anlayabilir miydi duygularını en saf haliyle?
Hissederler miydi az da olsa acını, mutluluğunu, üzüntünü
Sadece birkaç dizede anlatabilir miydin sen, seni?
Tüm yaşantını bir cümleye sığdırıp, ağlatabilir miydin herkesi?

Gök yüzü olsan nasıl olurdun?
Mevsimlerden biri, çiçeklerden biri, duygulardan biri olsan ne olurdun ki sen meleğim?

En içten duygularıyla, kalbinden ne geçiyorsa onu yazıyordu Chan. Felix'i yanında olup bunları okusa ne tepki verirdi diye düşünmekten alamamıştı kendini.

Odasına doğru gelen ayak sesleri duyduğunda defterini görünmeyen bir yere sakladı. Ailesi, Felix'i sevmezdi. Onun hakkında herhangi bir cümle duymaya bile katlanmazlardı. Eğer oğullarının yazdığı şeyi görürlerse hem onu elinden alır, heö de ceza verirlerdi.

Chan, ailesinin kendisini de sevmediğini düşünüyordu sevgilisi gibi. Her zaman katı ve kuralcı olmuş, hiçbir zaman ilgi veya merhamet göstermemişlerdi.

Chan'ın direnmekten başka yapabileceği bir şey yoktu. Hem, meleği de bunu isterdi. Ne olursa olsun hep dik durup gülümsemesini ondan öğrenmişti büyük olan. Kendine hep onu örnek almış, en büyük ve tek hayranı olarak tüm sözlerini dinlemişti.

Felix'in yaşı küçük olabilirdi. Ama kısa sayılabilecek hayatı boyunca zorluk çekmiş biri olarak, çoğu yetişkine göre mantıklı ve olgundu. Bu yüzden Chan, küçüğü ne derse dikkate almış ve buna göre hareket etmişti. Yazdığı şarkılarda ilham aldığı kişi, hep Felix olmuştu.