You Are The Moon, Chanlix ✔︎

5

Kanadı kırılmış bir kuş misali olan beni, iyileştirebilir miydi minik ellerin?
Sağlığıma kavuşsaydım sayende, izin verir miydin senden uzaklaşıp evime gitmeme?
Ben bırakabilir miydim peki seni?
Hayata tutunmamı sağlayan kişiye dönebilir miydim sırtımı?
Alır mıydın beni yanına, arkadaşın olmam için?
Bir kafese koyulacağımı bilsem bile isterdim yanında olmayı.

Bir başına geçirdiğin gecelerinde, sana eşlik edebilir miyim?
Pencerenin önüne oturup sakince dışarıyı izlediğinde, ben de gelebilir miyim yanına?
Başımı omzuna yaslayıp birlikte izleyebilir miydik gök yüzünü?
Pamuk parçalarına benzeyen beyaz bulutların şekillerini birlikte tahmin edebilir miydik?

Kafanı dinlemek için gittiğin şu sakin ve kimsenin olmadığı gizli yerini, bana da göstersen nasıl olurdu?
Çimenlere uzanıp gözlerimizi kapatsak, hiç konuşmasak bile yanında olduğumu hissetsen...

En büyük hayalin neydi Lixie?
Herkesin tanıdığı yetenekli bir dansçı,
Ailenin gurur duyduğu o mükemmel çocuk,
Yıllardır biriktirdiğin parayla alacağın bir ev?
Yoksa sadece sevilmek mi istedin benim gibi?

İnsanlar değerini anlasın istemiştin.
Her adın geçtiğinde,
Yüzlerinde ufak bir tebessüm olsun istemiştin.
Sevdiklerine gönül rahatlığıyla sarılmak istemiştin.
Onları sevdiğini söylediğinde, iyi bir tepki almak istemiştin.

Cezalandırılmıştı annesi tarafından. Bir hafta boyunca, günde sadece bir öğün yemek yemiş ve odaya kapatılmıştı. Cezası bittiğinde, fazlasıyla halsiz hissediyordu. Bu yüzden birkaç gün daha yazamamıştı sevgilisini. On gün sonra almıştı kalemi, zar zor kaldırabildiği koluyla. Felix'i olsa ona cesaret verici şeyler söylerdi belki. Ama yine de moralini bozmamaya çalıştı. Çok sevdiği anıları tekrar göz önüne geliyordu. Sevgilisinin kalın sesini, sanki yanındaymış gibi duyuyordu.

'Her ne olursa olsun, dik durmalısın Channie. Ailen bir gün gidecek, bırakacak seni herkes gibi. Onlar yüzünden üzülmek yerine, gülümseyip kendi aileni kuracağın zamanı bekle. Hep düşlediğin güzel günlerin, o zaman başlayacak.'