Alt kattan gelen gürültüyle uyandı Chan. Kız kardeşi öfkeyle birilerine bağırıyordu. Yatağında doğrulup neler olduğunu anlamak için bie süre dinlemeye çalıştı.
"Saçmalamayın! O gayet iyi, sevgilisinin yasını da mı tutmayacak?!" Konunun kendisiyle ilgili olduğu belliydi. Her zamanki konuşma diye düşündü. O günden beri kardeşi, ailesine karşı çıkıyor ve Chan'ı koruyordu. Anne ve babası ise daha da inatlaşınca tartışma başlıyordu.
Yani, bu güne kadar böyle olmuştu. Şu an ise odasına giren doktor görünümlü adamlar üzerine doğru geliyordu. İki kişi kollarını tutup hareket etmesine izin vermeyince kapıda dikilen anne ve babasına seslendi.
"Neler oluyor?! Söylesenize?! Nedem tutuyorlar beni?! Cevap versene!" Kollarını göğsünün üstünde birleştiren annesi yavaşça yaklaşmıştı oğluna. Kimse konuşmadan, topuk seslerini dinliyordu.
"Kendi kendine konuştuğunu duymadığımızı mı sandın?" Yüzünü ekşitip tiksinircesine konuşmaya başlamıştı buradan sonra.
"O öldüğünden beri iyi değilsin sen. Olmayan kişiyle konuşuyorsun ve sağlıklıyım mı diyorsun?! Bir yere kapatılmaya ihtiyacın var. Anlaşılan bazı şeyleri halen kabullenememişsin."
"Ne?! Bırakın beni!" Adamlardan kurtulmaya çalışırken çırpınıyordu Chan. İnanamıyordu karşısındaki kadına. Bu kadarını yapabileceğini hiç düşünmemişti. Kendince verdiği cezalar ile sınırlı kalır sanmıştı.
Önlüklü adamlar durmasını söyledikçe kıvırcık saçlı daha da sinirleniyor, kurtulmaya çalışıyordu. Söz dinlemeyeceğini düşündüklerinde boynunda hissettiği acıyla birlikte gözleri kapanmaya başladı. Sakinleştirici etkisini hızlı gösteriyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
You Are The Moon, Chanlix ✔︎
Fanfiction'Ay, sensin Lee Felix Ben ise ışığının yanında fark edilmeyen, Ancak her zaman orda olacak olan minik yıldızınım.' [Mini Fic, Angst] Bang Chan × Lee Felix
