The Dawn in Aseana (Dream Chasers Series #1)

005

Dalawa o tatlong linggo na ang nakalipas simula noong sinigawan ako ni Khaly sa loob ng sasakyan niya at simula rin no'n ay hindi ko na siya pinansin pa, kahit na sinasabi pa nila bubble na batiin ko siya bilang respeto lang, hindi rin ako nakawala sa mga tanong nila kung bakit nag give up ako bigla kay Khaly pero hindi ko naman sila sinasagot.

"Alam niyo imbis napag tuunan ninyo ng pansin ang lovelife ko mas maganda pa na mag trabaho na kayo" at bumalik naman sila sa kani kanilang mga upuan.

May mga nag tatanong parin kung LQ kami ni Sir. Khaly kagaya neto ni Bubble "So ano na nga Ma'am?" pilit sa akin ni Bubbles "Ano ba iyon Bubbles? Hindi naman Kami ni sir" sagot ko na natatawa kahit naiiyak na ako.

"Siiiiir" Sarkastikong pag kakasabi niya na inilingan ko lang

Pinatawag ulit ako ni Ma'am Chelsea ano nanaman kaya iyon. Pumasok ako sa kanyang office nang walang gana, napatuwid ako ng upo nang nakitang naka upo si sir. Khaly doon. "goodevening Sir. Khaly and Ma'am Chelsea" malamyang bati ko at nag katinginan naman sika.

"What's your problem Autumn?" tanong ni sir. Khaly habang naka kunot ang noo. "None, sir" sagot ko at ngumiti. "Sir?" sarkastikong tanong niya at bahagyang tumawa.

"Autumn, lately we noticed that you're not as energized as before when you're on the phone" umpisa ni Ma'am Chealsea.

"We want to know if you're having a serious problem that may lead to depression, because we are concern to the health of our employees" dugtong ni Sir "Why would I have a depressing problem? Hindi ako ganon ka babaw" natatawang tanong ko sakanila.

"Of course, you've been hurt" he said, teasing me and smirk a little bit.

"Oh, really? How did you know that I'm hurt? As far as I know someone like you can't hurt me even a little" I said while smiling seetly.

"May I excuse myself now 'cause the conversation is becoming nonsense" pag papaalam ko kay Ma'am Chelsea habang ang titig ko ay nakatuon lang kay Sir. Khaly

"You can't—" 'di ko na s'ya pinatapos "Oops, don't you know the saying that don't talk when you're not spoken to?" sabi ko sakanya at tinignan s'ya mula ulo hanggang paa at tatayo na sana ako nang bigla nag salita si Ma'am Chelsea.

"Autumn you're going below the belt! he's still our boss" sita niya saakin kaya naman hinarap ko siya "Siya unang nambastaos Ma'am and If he really thinks that he is a boss then he should act like it, he shouldn't bring up personal feelings and call his employee to come in the office just to talk like that. He's being unprofessional" sagot ko at dere deretsong lumabas.

Padabog akong umupo at sakto namang tumunog ang tawag. Tangina teka lang!! napasabunot muna muna ako bago sagutin ang tawag "Thank you for calling Swift Telecommunication. This is Autumn, how may I help you today?" as usual na bati ko sa mga costumer na tumatawag habang pilit pinapasigla ang boses ko kahit na asar na asar kay Khaly. Ano ba ang feeling niya na masasaktan ako dahil sa sinabi niya? If he doesn't want to see may face then the feeling is not mutual because I still want to see him every day, ano ba Autumn an'rupok sarap mo ipukpok.

Isang araw nag lalakad si sir Khaly at nag iikot sa bawat cubicle may mga oras na naabutan ko siyang sumusulyap sa akin. Anong problema nito? Baka feeling n'ya s'ya parin ang gusto ko? kapal talaga ng muka, pero okay lang tama naman s'ya. Napapailing ako sa sarili kong naisip.

"Hello?" rinig kong sabi sa kabilang linya kaya agad akong napa balik ako sa ulirat.

"Oh, yes ma'am I'm sorry for that, come again?" pag hingi ko ng pasensya sa tumawag.

"Our interne- uh, never mind the problem is now fixed. Thank you"

"Good to hear that"

"Thanks for calling Swift telecommunication. Once again this is Autumn Have a wonderful day"