HAYAL & UMUT

3. KISIM

Gülümsemeye çalışırken yüzünden bir şeyler olduğu belli oluyordu.
Merhaba."derken kolumdan tutup koşmaya başladı.
"Umut ne yapıyorsun!" dedim.
"Sorma koş!" dedi.
Arkamı dönüp baktığımda annesi terlikle bize doğru koşuyordu.Daha hızlı koşmaya başladık.Öbür sokağa yöneldi.Gittiğimiz yer Menekşe Kafe'nin olduğu sokağın ilerisindeki parktı.Park çimenlerle çevrelenmişti.Parkı çiçekler süslerken çocuklar salıncakta sallanıyordu.Parkın yanında da büyük salıncak vardı.
"Hayal dikkat eeet!"
"Ahh!"
Aha sıçtın.
(...)
"Hayal aç gözünü lütfen."
Eliyle yanaklarımı okşuyordu. Rüyadaydım.Başka türlü olamazdı.
"Hayal!" dediğinde yanağımda bir ıslaklık hissettim.
Umut'un göz yaşı.
Gözlerimi araladım.Umut karşımda ve yüzüme çok yakınken bana bakıyordu.Gözümü açtığımı görünce yerden kaldırdı beni ve sarıldı. "İyi misin?" dedi.
"Ah , evet ama omzum acıyor.Ne oldu?"
"Şeyy , koşarken yuvarlandık ve üstüne düştüm."
Umut çok uzun olsa da 78 kiloydu.Ölmemiş olmam mucize.
"Hadi gel."dedi
"Ama annem-"
"Bana bırak."
   Elimden tuttu ve büyük salıncağa yaklaştı.
"Geç."
"Kim ben mi?"
"Seda."
"O kim ya!" dedim isyankar hâlde , " Yani o kim ki?" diye düzelttim.
"Of Hayal bin şu salıncağa."
"Ya benim yükseklik korkum va-"
   Bacaklarımdan tutup beni salıncağa bindirdi.
"Ya Umut indir beni , ne yapacağız!"
   Kendi de salıncağa bindi.O ayakta iken ben oturuyordum.O kadar hızlanmıştı ki ellerim ile gözlerimi kapatıp ağlamaya başlamıştım.
       "Hayal! Hayır, hayır ağlama." diyip ayağıyla salıncağı durdurmaya çalıştı.Salıncağı durdurup benim karşıma geçti.Gözlerimi kapatan elimi yüzümden çekti.
        "Seni korkutmak istememiştim.Sadece seni güldürmek istemiştim.Korktuğunu bilmiyordum."
        "Önceden salıncaktan düşmüştüm.Damağım patlamıştı.Bu sebeple korkuyorum."
        "Özür dilerim, bilmiyordum."
        Sessizlik etrafı sarmıştı.
        "Hadi gel biraz sahilde yürüyelim." dedi.
  (...)
   "Aç ağzını." dedi Umut.
"Diyetteyim ya." dedim.
"Eminim öyledir hadi aç ağzını."
Zorla çikolatayı ağzıma soktu ama tadı çok güzeldi.Daha fazla istiyorum ama bunu söyleyemezdim.Ah, hayır regl olacağım.
Hayır hayır hayır olamaz.Beyaz pantolon giymiştim olamaz!
"Kalk kalk .Hadi hadi koşalım.
"Ne oldu Hayal?"
"Soru sorma!" diyerek ondan önce koşmaya başladım.En azından marketten alınacakları almıştım.
  (...)

2 ay sonra

      Süpürge sesiyle gözlerimi açtım yine. Annem her zamanki gibi uyanmamız için elinden geleni yapıyordu. Saate baktım. Ne!! 11.24 mü? Geç kalacağım! Hazırlanmaya başladım. Aralık ayındaydık. Üstüme kiremit rengi boğazlı kazak, siyah pantolon , kemer ve siyah tüylü uzun bir ceket giydim. Saçlarıma sprey sıktıktan sonra hazırdım. Kahvaltıda menemen vardı.. Canım Anam döktürmüş yine. Hemen yedim. Evet ben de peynir, zeytin yemiyorum. Topuklu botumu giydikten sonra yola çıkabilirdim. Kulaklığımı takıp bir şarkı açtım. ' Charlie Puth-  Done for me '. Hepinizin aklında aynı soru var biliyorum. Umutla ne oldu? Şuan onun yanına gidiyorum haha. Komşu olmamız bizi bir hayli yakınlaştırdı. Onun da bana karşı hisleri vardı. Her şey masal gibiydi. Acaba o olmazsa başkasını öyle sevebilir miydim? Bilemiyorum.. Menekşe Kafe'de buluşacaktık. Otobüse bindim ve boş bir koltuğa oturdum. Geçmişi düşündüm ve içimden lanet etmek geldi. Neyse şimdi güzel şeyleri düşünmeliyim. Ah ballı çöreğim. 1 haftadır görüşmedik ve çok özledim..
         Otobüsten indim ve yürümeye başladım. 10 dakikalık bir yolum vardı ve koluma biri dokundu. İrkilerek ona döndüm:
-Hayal beni hatırladın mı? dedi.
-Kardelen?
-Uzun zaman oldu.
-Evet. dedim.
-Nasıl gidiyor? Biraz konuşmak ister misin?
-İyi gidiyor , teşekkür ederim ancak geç kalacağım.
-Anladım. Görüşmek üzere.
-Sana da.
      Abi hangi yüzle selam verebiliyor? Sanki hiç bir şey yaşanmamış gibi. Neyse Umut beni bekliyor.
'Güzelim, hoş geldin.' dedi. Sahiden güzelin miyim ayol.
'Hoş buldum sevgilim.' diyerek sarıldım ve oturduk. Hava yağışlıydı ve yapacak pek bir şey yoktu. Sipariş verdi. 'Çay ve sıcak çikolata alabilir miyiz?' 
  Ya şapşal sevdiğim şeyleri de öğrenmiş gel de mıncırma.
-İyi misin? dedi.
-Evet, neden ki?
-Yüzün asık.
-Seni özledim ondandır. dedim.
Gülümsedi.
-Ben de seni özledim. dedi.
O an beynimin içinde 'Ha ha ha dinleyin dostlar. Benim de artık bir sevgilim var.' şarkısı çaldı. Güzelce içtik ve kalktık. Yağmur dinmişti. Yürümeye başladık. Üşüdüğümü anladı ve ellerimizi cebine soktu. Ah, ne kadar tatlı..
-Sana neden hislerimi kaptırdım biliyor musun? dedi.
-Doğrusu bunu çok düşündüm ama cevap bulamadım. Neden sevgilim? dedim.
-Kalbin bir çiçek kadar sade, güzel ve narin. İnsanları kendine çeken bir yapın var.
-Ama senden başka kimse yok yanımda. dedim
-Karşına iyi insanların çıkmaması senin suçun değil ki.
-Gelirken Kardelen ile karşılaştık.
-Ne konuştunuz? dedi.
-Öylesine. Kısa kestim zaten. Tahammül edemiyorum. dedim
-En iyisini yapmışsın. Düşünme. Geçmiş geçmişte kaldı.
-Haklısın. dedim ve sarıldık. Sarıldığımda kendimi evimde hissediyordum. O minik serçenin dallardan yuvasında neşeli halde şarkı mırıldanması gibi. O benim sıcak yuvam oldu. Yanına aldı.
-Çok hoş. dedim.
-Hoş olan ne? dedi.
-Baksana, sanki şuanda hiçbir sorun yokmuş gibi. Serin bir hava elin elimde. Yağmurun ardından güneş açacakmış gibi. dedim.
-Yanındayken hep öyle. Sen Hayallerimsin. Benimsin. Evet farkındayım daha 2 ay oldu ama bilmiyorum farklısın. Seni seviyorum. dedi.
-Ben de seni seviyorum canım.
    (...)
     Gece penceremden yıldızları seyrediyordum yine. Umut dedesini kaybettiği için Ankara'da kalacaktı 2 ay. Onsuz 2 ay... Geçsin bakalım zaman.
Umut'um : Uyudun mu?
Ben            : Hayır. Senin uykun var mı?
Umut'um : Eh işte.
Ben            : Biliyorum zor ama artık uyumalısın 3 gündür uyumuyorsun. Yola çıkacaksın.
Umut'um : Tamam, uyuyacağım ama biraz yüzünü görsem. Konuşmasak da olur.
Ben            :  Hımm.. Olur, ara bakalım.
            Umut'um görüntülü sohbet başlattı.
'Selam.' dedim kısık sesle.Gözleri kan çanağı olmuş bana bakıyordu. Canım yanıyordu onu böyle görünce. Çok seviyordu dedesini. Beni izliyordu. Ben de onu. Uzun bir süre sessizlik hakimdi. ' İyi ki yanımdasın' diye mırıldandı. ' Sen de sevgilim, sen de iyi ki varsın.' dedim ve kapattı. Artık uyumalıydı ve tabii ki ben de.