letters to draco malfoy

• mektup: 1

Merhaba Malfoy,

Düşüncelerimi toplamak için yazmaya başvurduğumu biliyorsun. Belki de herkesten daha iyi biliyorsun bunu. Seninle ilk temasımız da böyle olmamış mıydı?

Hepsi geride kalsa da benim için dün gibi taze, hayat gibi canlı.

Ne yazacağımı bilmiyorum, ne diyeceğimi bilmiyorum. Belki zamanla açılırım, içimden gelenleri söylerim; söyleyemediklerimi, söylemek istemediklerimi açarım sana.

Canım öyle yanıyor ki Draco, hayatımın bu noktaya geleceğini nereden bilebilirdim? Ama biliyorum, sen beni anlıyorsun. Sen kendi kabuğuna çekilmiştin, gizlenmiştin, kaybolmak üzereydin. Bütün bunlara rağmen nasıl yanımda olmayı başardın, nasıl bu kadar güçlü kalabildin?

Kaybolduğun karanlıktan çıkmak için verdiğin mücadelenin yaktığı meşaleden başka önümü ne aydınlatıyor?

Kimse bilemezdi, Draco. İşlerin buraya geleceğini kimse bilemezdi.

Aylar oluyor. Bana yıllar gibi gelmesi mümkün mü? Altıncı sınıfı hatırlamakta zorlanıyorum, Draco. Her şey çok silik. Yoksa ben de mi unutuyorum, ailemin beni unuttuğu gibi?

Oysa ben ne onları ne de seni unutmak istiyorum.

Eski hayatımızın güzelliğini düşünüyorum bazen. Arkadaşlarımla geçirdiğim güzel günler, profesörlerle olan iletişimim (biliyorsun, ben bundan hep keyif aldım), gryffindor ortak salonu... Ah Malfoy, bütün bunların içinde tek eksik şey sensin.

Kim inanırdı ki? Bana söyleseler lanetlerdim, yapmadığım şey değil, biliyorsun. Draco Malfoy ile dost olabilmek. Onunla sırdaş olabilmek, vakit geçirmek ve daha da önemlisi: onu anlayabilmek.

Seni anladığımdan beri öyle acı çekiyorum ki Draco... Sen kendi bedeninde büyüyen bunca acıyla nasıl baş edebiliyorsun?

Beni en çok da bu kahrediyor, Draco. Onca güzel anımın arasında boğuştuğun karanlığı görememek, el uzatamamak, arkadaşımı kucaklayamamak.

Keşke o gün, Draco, ilk gün, o eli bana uzatsaydın. Ben uzatamazdım, biliyorsun, kabul etmezdin.
Bunları sana pişmanlık duy diye anlatmıyorum. Biliyorum Draco, biz bunu biliyoruz. Her şey değişti. Ne sen yetiştiği çevreye sıkışıp kalmış küçük çocuksun ne de ben yeni geldiği dünyada tutunmaya çalışan küçük cadıyım. Her şey değişti. Sınırlar eridi, gölgeler arttı, ışık bizden uzaklaştı.

Oysa o karanlığa birlikte meşale yakacaktık.

•