Hatred in Love

Hate 02

Christine's POV

Umalis na ako sa park at pumunta sa isang lugar na lagi kong pinupuntahan.

Sa bar.

Maaga pa kaya di pa kalakasan ang music at bilang na bilang pa ang mga  taong nandito. Umupo ako sa isang stool at nag order ng drink. Umupo lang ako dun at nag muni-muni.

I don't know why I can't forget all this sh*t. Every year this Valentines Day is f*cking me up. Why can't I just accept it and move forward? Yeah, I know. The wound is just too deep to easily forget. It isn't healed yet. That memory is still fresh.

"Ma'am here's your drink." He smilled at me. A cute smile. I want to pinch his cheeks but no. I need to act brave and tough here. I may be a cold, hot-headed and has hatred in love girl but I am not a whore, b*tch and a slut.

I drunk my drink and ordered for another one. I'm planning to get drunk today. Even just for today.

I stared at nowhere. Gusto ko magwala at makipagsuntukan sa bouncer dito para mabawasan naman yung galit ko pero I'm not a war freak, at hindi ako gagawa ng ikapapahiya ko.

Habang nakatingin sa kawalan biglang naramdaman kong basa na naman ang pisingi ko. F*cking sh*t! Why does it hurt so bad?

Let me continue my tragic story.

After that crying session at the lobby, I didn't dare to go out. I don't want to go to school.

Umiyak lang ako ng umiyak habang naka baon sa unan ang muka ko. Basang basa na ang unan ko pero wala akong pakealam. Ganto nalang ba palagi ang papel ko sa storyang 'to? Lagi nalang ba dapat ako ang inaapi-api at umiiyak? Tang*na naman. Ang sama naman ng author nito.

(A/n: Dinamay pa ko. Tsk.)

Umiyak lang ako hangang sa mapagod ako at tumigil. Nakatitig lang ako sa pader, ng biglang tumunog ang tsan ko. Di pa pala ako kumakain simula kaninang umaga. How nice?

Nagpalit ako ng damit at pumunta na sa restaurant na lagi kong pinupuntahan, pero di ako pumasok. Pumunta lang ako sa likuran nito at naghagilap ng makakain sa basurahan nila.

Lahat ng tao nakatitig sakin na parang may ginagawa akong masama na ikababagsak ng buong Pilipinas. Bakit sakin sila tumitingin ng ganyan? Puntahan kaya nila ang pamahalaan at mag reklamo bakit hangang ngayon marami parin ang utang natin at bakit di umuunlad ang Pilipinas? Tsk. Letseng Marcos kasi yan! Dahil sakanya lumubog ang Pilipinas dahil sa utang! Putangina, bakit ba pati suliranin ng Pilipinas pinoproblema ko? Lulutasin ko muna tong problema kong lintek.

Nag hanap lang ako ng makakain ng biglang may lumabas na lalaki na nasa mga 30s siguro at may dalang pagkain. Itatapon na ata ito.

Bago pa nya ilagay ito sa basurahan ay inunahan ko na sya.

"Sir, wag!" Napatigil sya at tumingin sakin ng may pagtataka. "Kung pwede po ba akin nalang po yang pagkain na hawak nyo?" Nagulat ako dahil tinuloy nya parin ang pagtapon nito sa basurahan at ngumiti sakin.

Letse! Anong nginingiti ngiti nya jan? Baka gusto nyang bugbugin ko sya at burahin ang muka nya kahit mas matanda sya sakin? Ang sarap sipain ni kuya!

Sisigawan ko na dapat sya ng bigla nya akong hinawkan sa wrist ko at hinila papunta sa loob ng resto. Sisigaw na sana ako na hinaharass ako ng lalaking to ng bigla ako naamaze sa restaurant na to. Mukang mayayaman lang nakakain dito.

"RAPE RAPE!" Sigaw ko. Pero sa isip lang, aba baka sugurin to ng mga pulis tapos wala naman palang masamang intensyon sakin si kuya. Actually hangang ngayon hawak nya parin yung wrist ko.

Tinitigan ko sya habang kinakaladkad nya ko. Pogi sya kahit matanda na. Mukang mayaman at mabait na tao. Lahat ng dinadaanan namin ay binabati sya. Hm, ano kaya sya dito?