fire|jeongmin

1

Gözlerimden alevler çıkıyordu... Donup kalmıştım...
Ellerim titriyordu, kıpırdayamıyordum...
Öylece, orada öylece kalakalmıştım.
Başımdan sert bir sızının girmesiyle irkildim. Orada olanları görmek istemiyordu gözlerim...

Kapıya doğru baktım. Hiç yaşanmamış gibi gitse miydim, çıksa mıydım kapıdan dışarı...
Bir kereliğine affedemez miydim onu.
Bunu gururuma yapabilir miydim? Bunu kendime yapabilir miydim?
Hiç yaşanmamış gibi davranabilirdim, ama bunu yapmalı mıydım?

Kapıya son bir kez daha baktım, şimdi onu bir kereliğine affetseydim, tekrar yapar mıydı bunu? Gitseydim, tam da şu an çıksaydım bu kapıdan dışarı, bir daha bakabilir miydim eskisi gibi onun yüzüne...
Peki o bakabilecek miydi benim gözlerime, sanki tek baktıkları benimkilermis gibi...
Şimdi, tam da şu an yaptıklarını unutup bu kapıdan çıkabilecek miydim?

Onu, kendimden vazgeçecek kadar seviyor muydum?

Peki ya onun bana yaptıklarını kabullenmek, yanımda kalmasını sağlamak her şeyi düzeltecek miydi?

Ben bu düşüncelerle boğuşurken artık çok geçti...

Görmemiş gibi davranmak için, bir hayalet gibi oradan geçip gitmek ve olanları yoksaymak için....

Hepsi için artık çok geçti...

Jimin, beni görmüştü...

Oturduğu masadan hışımla kalktı ve koşarak yanıma geldi... arkasında bıraktığı kız ise ne olduğunu şaşırmış bir biçimde bizi izliyordu...