fire|jeongmin

6

"Özür dilerim..." diye bağırdım, kalabalığı yararak mezara ulaşmaya çalışıyordum. Insanları var gücümle ittirdim. Ben bugün buraya sevgilime elveda demeye gelmiştim...

Mezarın yanına ulaştığımda, bacaklarım artık beni taşımıyordu. Kendimi mezarın toprağına bıraktım.

Cenaze bitmişti, onu gömmüşlerdi, yetişememiştim...

Insanlar birer birer ayrıldığında, ben ve o baş başa kalmıştık...

"Sevgilim, ben geldim..." diye fısıldadım, "Sana olan aşkım, nefretimi yeniyor... Buradayım işte bak. Sen ne yaparsan yap, ben yine buradayım..."

Ellerimle gözyaşlarımı sildim, kendimi doğrultmaya çalışıyordum ama olmuyordu. Oradan bir adım öteye gidebilecek mecalim yoktu...

"Biliyor musun, o kız cenazene gelmedi..." dedim, "O kız buraya gelmedi Jimin... ama ben buradayım."

Bir kez daha ayağa kalkmayı denedim. Olmuyordu, ayağa kalkabilecek cesareti kendimde bulamıyordum...

"Özür dilerim, o kızı belki de seviyordun. En nihayetinde, bu yasak bir ilişkiydi, belki de yasak oluşunuza katlanamadın... Belki de bu yüzden intihar ettin... Ama biliyor musun, uğruna öldüğün kız... o kız cenazene gelmedi Jimin..." sanki duyacakmış gibi mezara doğru eğildim, "Ama ben buradayım..."
...

"Bayan Jeongyeon..."

Mezarın başından zar zor kalkıp, titreyen ellerimi ve ayakta durmaya mecali olmayan vücudumu zaptederek yürümeye çalışıyordum. Kendimi kaybedecek olmuştum ki, birinin beni tuttuğunu fark ettim.

Arkamı döndüm, gördüğüm kişi Jimin'in asistanıydı.

"Iyi misiniz?" dedi. Korkulu bir ifadeyle bana bakıyordu.

"Iyiyim..." diye fisildadim, ama iyi değildim...

"Size vermem gereken bir şey var..."