Yeni Bölüm Geldiii!!!
Arkadaşlar okunmalar ,oylar ve yorumlar çok az böyle olunca yazamıyorum. Yani sanki boşuna yazıyormuşum gibi oluyor...
İyi Okumalar...
...
Yağmur'dan
"Ya Egemen ne olur bırak bak yarana birşey olacak! Lütfen tek yaralı ben değilim hatta ben yaralı bile değilim! " Dedim Egemen'in kucağından inmeye çalışırken.
Yaklaşık bir hafta boyunca hastahanede kalmıştık. Şimdi ise doktorun izni ile hastahaneden çıkıyorduk. Egemen gözlerimin içine bakarak " Sevgilim artık susmanı diliyorum! " Deyince oflayarak kafamı boynuna gömdüm.
Burnuma gelen o tarifi asla olmayan kokuyu tekrar içime çektim. Ciğerlerime dolan koluyla daha çok kendimden geçereken kapı sesiyle Egemen'in beni arabanın koltuğuna yerleştirmesi bir oldu.
Araba durduğunda özlemle evime baktım. Kapıyı hızla açtım ve çıktım. Egemen'in söylenmelerini dinlemeden önümdeki iri yarı adamların önünden geçip kapıyı tıklattım.
Arya kapıyı açtığında hızla üstüne atladım. Ama bildiğiniz atladım. Arya altta ben üstteyken Egemen hızla beni yerden kaldırdı. Ardından elini Arya'ya uzattı. Arya Egemen'in elini tutup kalktıktan sonra bu sefer daha minik bir sarılma yaptık.
Bade merdivenlerden telaşla inerken bir yandan da telefonla konuşuyordu. Bizi görünce durdu ve yüzündeki endişenin yerini kocaman bir tebessüm aldı. Hızla bana gelip yavaşça sarıldı.
"Geleceğinizi söyleseydiniz birşeyler hazırladım! " Dedi sahte bir kızgınlıkla. Ardından kaşlarını çatarak telefonda konuşan kişiyi dinledi. Telefonu Egemen'e uzatıp. "Rüzgar" diyince Egemen telefonu aldı ve dışarı çıktı.
Bade yine tebessüm ederek koluma girdi ve beni koltuğa sürükledi. "Anlat bakalım cadı! Herşeyi duymak istiyorum! Biz Rüzgar ile ne yaşadıysak yanımızda hep sen vardın. Ama ben senin yanında olamadım hiçbir şeyde o yüzdennn dinliyorum! Başla... "
...
Saat çok geç olmuştu. Egemen telefonu alıp çıktıktan sonra bir daha ulaşamamıştım. Aynı şekilde Rüzgar'da ortada yoktu.
Camın kenarında kanepede ayaklarımı uzatmış oturuyordum. Bade elindeki sıcak çikolatayı bana uzattı ve elindeki sıcak çikolatası ile eski yerine geri oturdu.
Bade telefonunu çıkartıp bir kere daha Rüzgar'ı aradığında yine aynı ses duyuldu. "Aradığınız kişiye şu an ulaşıla-" Bade sinirle telefonu kapattı ve duvara fırlattı telefon paramparça olarak yerlere fırladığında Bade hırkasının koluyla gözyaşlarını sildi.
"Yağmur neredeler bunlar! Yeter ben Murat babamı ( Rüzgar'ın babası) arayacağım! Şimdiye kadar aramamamız kabahat! " Dedi. Elini cebine attığında az önce yaptığı şey aklına geldi ve ayağa fırladı. Yukarı çıkıp eski telefonunu getirdi.
"Alo baba!-...- Kusura bakma bu saatte rahatsız ediyorum ama önemli birşey var!" Onlar konuşmaya devam ederken telefonumu çıkarıp tekrar Egemen'i ararken aynı sesi duyacağım için üzgündüm. Aniden çalma sesi duyunca ayağa fırladım.
"Bade çalıyor! " Dedim. Bade hızla yanıma geldi. Bir yandan da Murat amcaya telefonun çaldığını söylüyordu. Birden çalma sesi kesildi ve birkaç saatte bile çok özlediğim ses duyuldu. "Güzelim! " Gözlerimdeki yaşları silerken Egemen'in nefes nefese kaldığını anladım. "Egemen neredesiniz? Biz, biz sizi çok merak ettik! Git- " lafımı kesen "Egemen canım hadi gelll! " Diye ince bir sesti.
Gözlerimden yaşlar düşerken Bade şok içinde bana bakıyordu. Telefona kulağını yasladığı için o da duymuştu. Telefonu hızla kapattım. Ben burada korkuyla onu beklerken o... Bade hala şok içinde öylece duruyordu. Egemen ve Rüzgar'ın aynı yerde olduğunu ve Rüzgar'ın Egemen ile aynı şeyi yaptığını tahmin ediyordu.
Murat amca telefonda Bade'ye seslenirken dayanamayıp Bade'nin elinden telefonu çekip aldım. Bade yavaşça yere çökerken telefonu kulağıma yasladım. "Murat amca..." Dedim ağlayan ve çaresiz bir sesle. "Murat amca arkadan bir kadın sesi geldi Murat amca... Onlar, onlar- " daha lafımı bitiremeden hıçkırıklara boğuldum.
Murat amca "Bekleyin kızlar yanınıza geliyorum! " Dedi ve telefonu kapattı. Hani seviyordu ya! Ben onca şeyi onun için yapmıştım... Bir sürü şeye katlanmıştım onun için! O nasıl böyle birşey yapar. Beni gerçekten sevmiyor muydu şimdi?..
Benim mallığım niye tanımadığım bir adamın peşine takılıp bu kadar kötü şey yaşamayı kabul etmiştim ki? Hayatımı kendi ellerimle mahvetmiştim... Hem de tanımadığım bir adam uğruna...
Şu an kalbim o kadar acıyor ki... Meğerse dünyada yaşanan ne kadar çok his varmış. Ama biz sadece zamanı geldiğinde yaşıyormuşuz... Hani bazen merak ediyoruz ya 'Bu yazar bu kitabı nasıl yazmış ya!' diye. Ben size hemen şu an cevaplayabilirim. Bir insan bir duyguyu çok yoğun ve içten hissedince onları kağıda aktarmak istiyor. Hepsini aktarmıyor tabiki ama bize aktardığı o kelimelerin bizi etkilemesini nedeni çok yoğun duygular içermesiymiş meğer...
Kapının çalmasıyla Bade yavaşça kalktı ve kapıya yöneldi. İçeriye Murat amca ile beraber girince yavaşça yerimden kalktım. Bade ve Rüzgar küçük yaştan beri birbirlerini seviyorlardı ve biz o zamandan beri Murat amcayı tanıyorduk. Ve özellikle bana hep bir amca sevgisi göstermeye çalışmıştı.
Hızlıca Murat amcaya sarıldım. Gözlerimden akan yaşlara engel olamazken Murat amca yavaşça geri çekildi ve Bade'ye dönerek. "Gelinim sen ilk önce bir dur. Rüzgar seni çok seviyor asla öyle birşey yapmaz biliyorsun. "
Bade " Ama baba biliyorsun Egemen neredeyse Rüzgar'da orada olmalı ve... " Dedi ve durdu.
Murat amca ardından bana döndü ve " Şimdi kızlarım size bir iyi bir kötü haberim var! İyi haber düşündüğünüz gibi birşey yok! Egemen sen yüzüne kapattıktan sonra beni aradı. Olay sizin sandığınız gibi değil o ses Egemen'in annesinin sesiymiş." Dediğinde derin bir nefes aldım. Yani beni seviyordu ve aldatmamıştı.
Murat amca sözüne devam ederken tekrar ona döndüm. "Kötü haber şu ki Rüzgar ortada yok! " Duyduğum şeyle korkuyla Bade'ye döndüm. Korkuyla Murat amcaya bakıyordu.
Kapının çalmasıyla merakla kapıya gittim. Kapıyı yavaşça açtığımda şaşkınlıkla karşımda ağzı burnu kan içinde kıyafetleri yırtılmış Rüzgar'a baktım.
Rüzgar birilerine söverek içeri girdiğinde bende kapıyı kapatıp arkasından gittim şaşkınlıkla içeri girdiğimde Rüzgar kapıda durmuş babasına ve Bade'ye bakıyordu.
Bade hızla Rüzgar'ın yanına gitti ve kollarını Rüzgar'ın boynuna doladı. Rüzgar kollarını Bade'nin beline sarıp kafasını boynuna gömünce onlara bir kere daha imrenerek baktım. Keşke şu an Egemen'de benim yanımda olsa bende ona böyle sarılsam diye geçirdim içimden.
Murat amca " Oğlum bu halin ne?! Ne oldu sana? " Dedi endişeyle. Rüzgar yavaşça Bade'yi kolunun altına aldı ve " Bir adet hasta yakını üstüme saldırdı. İtler! " Dedi sinirle. Murat amca sinirle soludu ve " Hastahane de mi oldu? Ben gidiyorum bakalım kim benim oğluma bunu yapmaya cüret etmiş! " Dedi ve hiçbir şey kimseyi dinlemeyip hızla kapıyı çarpıp çıktı.
Bade bana döndü ve "Yağmurum Rüzgar Egemen'in yerini biliyormuş gidelim mi?" Dedi. Üzgünce " Ama Rüzgar yorgundur şimdi sabah gideriz ki dimi? " Dedim umutla. Rüzgar bana baktı ve " Yorgun olabilirim ama seni sevdiğine kavuşturacağım ben o anları yaşarken bile aklımda Bade'yi düşündüm. Bana birşey olursa ona ne olacağını... Şu an ikimizde çok çaresizsiniz ben size yardım edeceğim! Bade hadi yukarı çıkalım sen bana kıyafet ver bir de pansuman yap. Sayın baldızım sende hazırlan gidelim! " Dedi ve konuşmama izin vermeden Bade'nin elini tuttu ve hızla yukarı çıktılar.
...
Bölüm Geldiii!!!!
Oy Ve Yorumlarınızı Bekliyorum!!!
