Bez zbędnych ceregieli zapraszam na rozdział 😚
Ma siedem lat, a jego ojciec wciąż nie odzywa się do niego, matka ciągle wmawia mu, że jest porażką.
Jiang Cheng szczerze wierzy, że nie mogło być gorzej.
Jest słoneczny dzień, kiedy jego ojciec przychodzi z dzieckiem na rękach. Nie przytulił nawet Jiang Chenga od tamtego wieczoru, kiedy pojawił się jego znak duszy. Chłopiec nie wspomniał o tym znaku nikomu poza swoją siostrą, która wyjaśniła mu o tym więcej, a potem pokazała mu swoją - różową orchideę. A-jie powiedziała mu, że jest to coś do noszenia z dumą, dopóki nie przybędzie ich bratnia dusza. Wspomnienie reakcji jego ojca nieustannie przypomina mu, że tak nie jest.
Chłopiec ma na imię Wei Ying i jest sierotą. Jego twarz wykrzywia wyraz niezadowolenia. Wei Ying wygląda, jakby miał zaraz rozpłakać się, kiedy mówi to głośno, więc nie wspomina o tym ponownie.
Jego ojciec mówi, że chłopiec zostanie z nimi, a wkrótce potem dowiadują się, że Wei Ying boi się psów. Jego ojciec nawet nie pyta o to Jiang Chenga i po prostu je zabiera.
Jiang Cheng krzyczy i wpada w furię. Zatrzymanie się zajmuje mu wieki. Dopiero gdy jest zamknięty w swoim pokoju ze łzami spływającymi po twarzy, wiedząc, że nikt go nie usłyszy, płacz ucicha i zamienia się w żałosną czkawkę.
Wtedy Wei Ying ma odwagę iść do swojego pokoju, jakby nic się nie stało. Jiang Cheng wybucha krzykiem. Zrezygnował już ze swoich psów dla chłopca, którego nie zna, tego dziecka, które tak bez wysiłku zdobywa miłość i uwagę, a to po prostu niesprawiedliwe. Więc bierze poduszkę i koce Wei Yinga i wyrzuca je razem z chłopcem, którego nie chce nazwać ge-ge.
Około godziny później do pokoju wpada kolejny powiew mroźnego powietrza i przyprawia go o dreszcze. Wije się w swoim łóżku, nie mogąc zasnąć, przez jego umysł przebiegają obrazy zagubionego i samotnego Wei Yinga na zewnątrz w zimną noc.
W końcu poddaje się i wychodzi na zewnątrz, aby powiedzieć Wei Yingowi, że może wejść. Tyle że Wei Yinga tam nie ma. Rozgląda się po okolicy i nie znajduje go. Przez jego głowę przechodzą różne myśli, oczy szczypią i nie wie, co robić. Więc idzie do osoby, która może wszystko rozwiązać.
Wszędzie szukają Wei Yinga, a Jiang Cheng czuje się winny tego, że zaginął.
Następnie Wei Ying spada z drzewa do rowu. To dobrze, że ich przyjaźń narodziła się z poczucia winy i upadku.
Na szczęście a-jie jest tam, aby ich uratować. Ich własny bohater w białych szatach do snu. Ich jedyny z super mocami wychudzonymi ramionami, które w jakiś sposób mogą unieść dwoje upartych dzieciaków do domu i delikatne dłonie, które robią najsmaczniejszą zupę na ziemi.
Później są sami w swoich pokojach, rozkoszując się ciepłem, z brzuszkami pełnymi lotosowej zupy wieprzowej.
W pewnym momencie Wei Ying zapala świecę za pomocą ognistego talizmanu i zaczyna się rozbierać.
