The Last Goodbye (completed)

New beginnings

28 Φλεβάρη 2018

Katherine's POV
Πέρασε ένας χρόνος από τον θάνατο του Τζειμς και η ζωή μου έχει αλλάξει εντελώς. Είμαι πλεον μια μάνα η οποία κατάφερε να μεγαλώσει το παιδί της με πολλές δυσκολίες, χωρίς την βοήθεια κανενός...Η μητέρα μου πέθανε 3 μηνες μετά από τον θάνατο του Τζειμς... Και πλέον είμαι ολομόναχη... Οι μόνοι που μου απέμειναν είναι η Μπονυ και ο Τζαστιν...

Προχθές καθόμουν μονη μου στο πάρκο,όπως συχνάζω και ξαφνικά βλέπω ένα αγόρι όμορφο να με πλησιάζει και να μου χαμογελάει. Μου φαινόταν γνωστή φυσιογνωμία αλλά δεν μπορούσα εκείνη την ώρα να νοιαστώ και για αυτό. Εκείνη την ώρα φώναξε το όνομα μου...

Wesley: Καθριν!
Kath: (εκείνη την ώρα τα χάνω και δεν ξέρω τι να πω) Γειααα
Wesley: Δεν με θυμάσαι;
Kath: Η αλήθεια είναι πως όχι😂
Wesley: Θα σου έρθω στο μυαλό όταν ακούσεις την φράση:
Kath: Ποια φράση;
Wesley: ΚΑΙ ΠΕΤΑΩ ΨΗΛΑ ΔΥΝΑΤΑ ΜΕ ΦΤΕΡΑ
Kath: Καλέ είσαι καλά;;
Wesley: Καθριν δεν με θυμάσαι;
Kath: Wesley σε θυμάμαι απλά δεν χρειαζόταν να με κάνεις ρεζίλι με το τραγούδι του νηπιαγωγείου😂
Wesley: Χαχαχα συγγνώμη αλλά έπρεπε...
Kath: Θες να πάμε σπίτι μου να σου κάνω το τραπέζι;
Wesley: Φυσικά και θέλω... Όπως παλιά😏

Έκανα ότι δεν το άκουσα και προχώρησα για το σπίτι μου... Ο Wesley ήταν το παιδικό μου απωθημένο...Και εκείνος σαν μικρό παιδί με ήθελε απλά όταν άλλαξε σχολείο και με είδε με τον Τζειμς έκανε πίσω και δεν μου εξομολογήθηκε...

Wesley: Αχ πόσα χρόνια έχω να έρθω εδώ πέρα...
Kath: Από τότε που ήμασταν μωρά
Wesley: Ακριβώς...
Kath: Για πες μου λοιπόν... Πως πάνε τα δικά σου;
Wesley: Τα ποια; Ααα... Εμ καλά...
Kath: Δεν σε ακούω και πολύ χαρούμενο
Wesley: Όχι είμαι καλά απλά εντάξει δεν είχα και πολλές σχέσεις σαν λυκειόπαιδο...
Kath: Ούτε εγώ μην φανταστείς... Έναν γνώρισα και τον παντρεύτηκα...
Wesley: ΤΙ; ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΕΣ; ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕ ΚΑΛΕΣΕΣ;
Kath: Αφού έλειπες ρε Wesley...
Wesley: Θα ερχόμουν για να δω την παιδική μου φίλη να παντρεύεται... Όπου και να ήμουν...
Kath: Συγγνώμη...
Wesley: Και για πες μου... Ποιος είναι ο τυχερός;
Kath: Αν στο πω δεν θα το πιστέψεις...
Wesley: Ποιος είναι Καθριν;
Kath: Ήταν ο Τζειμς...
Wesley: Και γιατί δεν είναι και ήταν;
Kath: Γιατί πέθανε...
Wesley: ΤΙ; ΠΟΤΕ;
Kath: Πέρσι από λευχαιμία αλλά πλέον το έχω ξεπεράσει...
Wesley: Είσαι όντως καλά; (Το λέει και μου πιάνει μια τούφα από τα μαλλιά)
Kath: Wesley είμαι καλά... (το παίρνω το χέρι και του το βγάζω από τα μαλλιά μου)
Wesley: Καθριν δηλαδή να σου πω αυτό που θέλω χρόνια ή θα σε πειράξει;
Kath: Wesley άκου... Ξέρω τι θες να μου πεις και η απάντηση δεν είναι αρνητική...
Wesley: Ωραία να σε ρωτήσω τώρα;
Kath: Ρώτα με...
Wesley: Θες να γίνεις το κοριτσι μου;
Kath: Αχχ... Είναι πολύ δύσκολη η απάντηση...
Wesley: Μια μονολεκτική θέλω απάντηση
Kath: Ν... Ναι

Κυριαρχεί απόλυτη σιωπή... Κάποια στιγμή με πλησιάζει, με πιάνει από την μέση, με φέρνει κοντά του και με φιλάει... Απευθείας με παίρνει αγκαλιά και με ανεβάζει στον πάνω όροφο...Έγιναν πολλά εκεί μέσα... Ύστερα από λίγο κατεβήκαμε κάτω και καθίσαμε στην κουζίνα για να φάμε... Κάποια στιγμή ξεχνάω ότι το παιδί μου το κρατάει η Μπονυ με τον Τζαστιν για μια εβδομάδα για να ηρεμήσω...

Γεια σας🥰
Εντάξει σήμερα το κεφάλαιο είναι λίγο πιο ενδιαφέρον☺️
Βλέπουμε τον παιδικό φίλο της Καθριν ο οποίος έχει ακόμα συναισθήματα για αυτήν😏
Άργησα λίγο με το καινουριο κεφάλαιο αλλά θα έρθουν και άλλα πολλά💖
Μπαυυυυ🍭