The Last Goodbye (completed)

Roses

Προσοχή!
Το κεφάλαιο αυτό είναι μεγάλο και μάλλον το τελευταίο...

Katherine's POV

Οι ημέρες περνάνε αρκετά γρήγορα και πλέον εγώ βρήκα μια υπέροχη δουλειά που την σκεφτόμουν αρκετό καιρό αλλά από την στιγμή που είχα τον Wesley δεν χρειαζόταν να κάνω κάτι γιατί με «τάιζε» με τα χρήματα του. Έτσι κι εγώ αφού τα σκατωσα και πλέον δεν έχω να φάω αποφάσισα να πιάσω δουλειά σε μια καφετέρια ως σερβιτόρα. Ολοι μου έλεγαν ότι δεν λέγεται δουλειά αυτό και εγώ τους θεωρούσα λάθος... Πάντα πίστευα σε μια φράση που μου έλεγε η μάνα μου:
«Η δουλειά δεν είναι ντροπή, η τεμπελιά όμως είναι»
Και είχε δίκιο με αυτήν την φράση.

Οι πρώτες μέρες δεν ήταν και τόσο καλές γιατί εντάξει δεν ήξερα πως ακριβώς σερβίρουμε ή παίρνουμε παραγγελία...

Όμως μέρα με την μέρα το συνήθισα και έγινα καλύτερη. Γνώρισα μια πολύ καλή κοπέλα από την δουλειά η οποία με βοήθησε πολύ...Πέρασε ένας μήνας και μαθαίνω πως το αφεντικό της καφετέριας αποφάσισε να την πουλήσει και να παραιτηθεί.. Τα χρήματα ήταν σχετικά λίγα για τόσο μεγάλο μαγαζί. Έτσι λοιπόν άρπαξα την ευκαιρία και έστρωσα την δίκη μου επιχείρηση!!

Δεν περιμενα να μου τύχει κάτι τόσο σπουδαίο! Και παρόλα αυτά η καφετέρια είχε επιτυχία...Μέσα σε έναν χρόνο είχα αλλάξει τρόπο ζωής. Δεν ήμουν πλέον αυτή η μίζερη μητέρα χωρίς σύντροφο... Ήμουν μια δυναμική γυναίκα με μια υπέροχη κόρη 3 χρονών και με μια τεράστια επιχείρηση. Η καφετέρια αυτή έγινε η πιο γνωστή σε ολη την πόλη. Όλοι οι φίλοι μου με υποστήριξαν και ερχόντουσαν κάθε μέρα εδώ...Ακόμα και η Μπονυ με τον Τζαστιν... που...τα έφτιαξαν ξανα και πλέον είναι αρραβωνιασμένοι και σύντομα θα παντρευτούν!

Δεν περιμενα η ζωη μου να εξελιχθεί έτσι...και δεν εννοώ με τον κακό τρόπο αλλά με τον καλό. Από τότε που πέθανε ο Τζειμς δεν ήμουν καλά και μάλλον είχε δίκιο ο Wesley, τον είχα για να ξεπεράσω τον άλλον.

Τι κάνει άραγε αυτός??
Κάποιος μου είχε πει ότι έφυγε και πήγε στην Αμερική, παντρεύτηκε και έκανε και παιδί. Και να πω ότι πέρασαν και αιώνες... Ένας χρόνος πέρασε...
μάλλον με ξεπέρασε πολύ γρήγορα και βρήκε άλλη...

Εγώ αυτήν την περίοδο δεν έχω κάποιον...Και καλύτερα! Παλιότερα παρακαλούσα να βρω κάποιον, όμως τώρα παρακαλώ να μην εμφανιστεί κάποιος...

Ξέρετε είναι αυτό που έλεγα τόσα χρόνια ότι ο Τζειμς ήταν το άλλο μου μισό, όντως ήταν και μάλλον για αυτό δεν τον ξεπέρασα και ποτέ. Μπορώ για πάντα να τον σκέφτομαι. Αν και νιώθω ότι ακόμα είναι εκεί έξω και με περιμένει. Ποτέ δεν αγάπησα κάποιον τόσο πολύ, όσο αυτόν...