'ကေလးေကာဆီ ခနလာပါဦး'
'လာၿပီေကာ'
'လာေပါင္ေပၚလာထိုင္ ကေလး'
'ဟာဗ်ာ ထိုင္ပါဘူး'
'အင့္'
ေရွာင္းက်န္႔က စာဖတ္ေဆာင္မွာ အလုပ္လုပ္ေနရင္းနဲ႔
ေရွ႕မွာ စာဖတ္ေနတဲ့
ကေလးကို အသည္းယားလာကာ
ေပါင္ေပၚလာထိုက္းခိုင္းေတာ့
ျငင္းေနတာနဲ႔
လက္ကေန အားနဲ႔ဆြဲလိုက္မွဘဲ
အင့္ကနဲ႔ျမည္ကည
ေပါင္ေပၚေရာက္လာေသာ
အစိမ္းလံုးေလး
'ေကာ လႊတ္ဗ်ာ'
'ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနေနာ္ကေလး
ေကာေပးစရာရွိလို႔
ေရာ့ ကေလးဖို႔ ေကာရဲ႕လက္ေဆာင္'
'အေဆာင္ေလး ခ်စ္စရာေလး
မြစ္ မြစ္ ခ်စ္တယ္ေကာ'
သြားတန္းေလးေတြေပၚေအာင္ရယ္ရင္း
ပါးေလးႏွစ္ဖက္ကို နမ္းလာတဲ့ကေလး
ဒီက အေကာင္လိုက္ၿမိဳခ်ခ်င္ေနၿပီ
'ရိေပၚတေယာက္ ေရွာင္းက်န္႔ေပါင္ေပၚထိုင္ေနရင္း
ရင္ခြင္ထဲမွီကာ
ေက်ာက္စိမ္းအေဆာင္ေလးကို
ေသခ်ာၾကည့္ေနသည္
အေဆာင္ရဲ႕ ေက်ာက္စိမ္းဝိုင္းေလးက
ပန္းပြင့္ပံုေလးေတြပံုေဖာ္ထားကာ
သူရဲ႕ေအာက္မွာက
ၾကာပန္းပံုေလးနဲ႔
လွလိုက္တာ
ေသခ်ာၾကည့္ေနရင္း မ်က္စိလၽွင္တဲ့ ရိေပၚက
အံ့ဩစြာေရွာင္းက်န္႔ဘက္ကို လွည့္ၾကည့္ရင္း
'ေကာ ဒီပန္းပံုေတြၾကားက
တိုင္းျပည္ အမိန္႔ျပားမလား'
'ကေလးက မ်က္စိလ်င္တာဘဲ
ေကာက မေတြ႕ဘူးထင္ေနတာ'
'ေကာပုန္ကန္ဖို႔ လုပ္ေနတာလား
ဒီတံဆိပ္က ဘယ္လိုလုပ္ေကာလက္ထဲေရာက္လာတာလဲ
ေကာဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ'
တိုင္းျပည္တံဆိပ္ေခါင္း
ရွင္ဘုရင္သာ သံုးခြင့္ရွိ၍
ထိုတံဆိပ္ရွိသူသည္ ဘုရင္ပင္
'ကေလး ဘာေတြစိတ္ပူေနတာလဲ'
'မျဖစ္ဘူး ေကာထြက္ေျပးရေအာင္
တံဆိပ္ကိုလည္းျပန္ေပးၿပီး
ထြက္ေျပးရေအာင္
ဟင့္ သားေကာကို အဆံုးရွံုးမခံႏို၈္ဘူး
ေကာ သားနဲ႔ထြက္ေျပးရေအာင္'
ရင္ခြင္ထဲဝင္ကာ ငိုေနတဲ့ကေလး
'ကေလး ဘာျဖစ္တာလဲ'
'ေကာဒါ ခိုးလာတာမလား ဟင့္'
'ေျပာရက္လိုက္တာ
ကေလးရယ္ ေကာရဲ႕ ဒီတံဆိပ္က
ခမည္းေတာ္ကိုယ္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္က
ကိုယ့္ကိုေပးသြားတာ
တိုင္းျပည္ကို ထိန္းသိမ္းဖို႔
ခမည္းေတာ္က ကိုယ့္ကိုဘဲ
ယံုၾကည္လို႔ ဒီတံဆိပ္ျပားေပးသြားတာ
ေနာက္ၿပီး အစ္ကိုေတာ္(လက္ရွိ ဘုရင္)
ကလည္း သိတယ္ေလ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴလက္ခံထားတယ္
ကိုယ့္ေတာင္ထီးနန္းေပးဖို႔လုပ္ေနတာ
ကိုယ္က ကေလးကိုအခ်ိန္မေပးႏိုင္မွာစိုးလို႔
ျငင္းထားတာ'
