Ellerimi raflarda gezdirip kitaplara baktım. Tüm kitaplar özenle dizilmişti. "Kıraç burası harika, galiba ömrümün sonuna kadar burada kalabilirim." "Kalabilirsin." O karşımdaki sallanan sandalyeye oturup bana bakmaya başladı. Ben de yanına gidip oturdum. "Kafeye geldiğin zamanlar burayı kapatıyor musun?" "Hayır, Ali var burada çalışıyor. Ona bırakıyorum." Kafamı olumlu anlamda salladım ve aklıma gelen soru ile ona döndüm." "Peki böyle huzurlu bir yere sahipken neden sürekli kafeye geliyorsun Kıraç?"