İSİMSİZLER

Beni kaçırdığını sanıyordu. Ama ben eski ben değildim sanırım henüz bunu anlamamıştı. Hala ona aşık saf çocuk olduğumu düşünüyor olmalıydı. Oysa gözlerimi okumayı eskiden bilirdi.

Madem hala eskisi gibi olduğumu düşünüyordu düşündüğü şeyi yerle bir edecektim.

"Hata yapıyorsun Alev. Beni kimse alıkoyamaz. Hatta bunu düşünemez bile. Sen kendini ne sanıyorsun?"dedim bağlı olduğum sandalyeden kafamı kaldırarak.

"Boyun uzadı, büyüdün falan filan. Umrumda değil bunlar hala benim Ateş'imsin. Alev'in Ateş'i."dedi Alev bana doğru eğilerek.

"Cık. Ne Ateş'im ne de senin. Ben Kerem. Kerem Bozok. Haberin olsun çözdüm bile." dedim iddialı bir gülüş atarak.

"Olayı hepimiz çözdük zaten Ateş. Hala geriden geliyorsun."dedi Alev.

"Ellerimi Alev, olayı değil ellerimi çoktan çözdüm."dedim fısıltıyla. Yüzünü şaşkınlık kapladı. Attığı düğümü kimse çözemez sanıyordu. Ama daha hiç birşey görmemişti. Ön gösterim bittiğine göre gösteriyi sunabilirdim.

(...)

İLK BÖLÜM 10/07/22

"Adalet eşitdağıtılmaz. Onu sen sağlarsın. "
KEREM BOZOK

"Biz sekiz kişiydik ama yedimiz ölü birimiz ise yaralı."
İSİMSİZLER