EVA

Küçük kızın kulaklarında yankılandı pek de mutlu olmayan masalın sonu.

“Soluk yeşil bir orman varmış günün birinde, orada küçük bir kız çocuğu yaşarmış. O küçük kız büyümüş ve prensle evlenip prenses olmuş, saraya taşınmış. Sonra bir gün prensesin, kız çocuğu olacağı haberi yayılmış. Prenses bu olaya çok sevinmiş ve kızının arkasında bıraktığı soluk yeşil orman gibi gözlerinin olmasını dilemiş. Dileği kabul olmuş. Gel zaman git zaman prensesin çocuğu doğmuş, soluk yeşil renkli orman gözleriyle... Ancak prens küçük kız çocuğunun doğumu üzerine çok kötü biri olmuş ve ülkeyi yönetmeye başlaması gereken bir zamanda halkını acımasızca yönetmiş. Prensin, küçük kızı sarayın içinde kendine bir eğlence bulmaya çalışmış ve en sonunda bir ip bulmuş.
Küçük çocuk ip atlamış, mutlu olmuş; büyümüş ve aynı iple asmış kendini...”

Küçük kız göz yaşlarını sakladı, annesi görmemeliydi. Soluk yeşil rengi gözlerini sildi ve söz verdi annesine. O kendini asmayacaktı, o kendini üzenleri asacaktı.