Karanlıktı. Daha önce hiç görmediğim kadar karanlıktı. Griye bulanmaya başlamış beyaz ruhumun merak edeceği kadar karanlıktı. Son zamanlarda uçuruma benzettiğim zihnimdeki soruların cevabı olacak kadar da eşsizdi. Hiç tatmadığım acıları yaşatacak kadar da kötüydü... Kendi açtığı acıları, kendisi sarardı. Başkasının onun açtığı yaraları iyileştiremeyeceğini bilir, kendi yaralarını kendisi kapatırdı. Bu kadar da cömertti... Her duygudan biraz vardı onda. Her sıfattan bir parça taşırdı... Ona yakıştıramadığım tek duygu aşktı. Ve ben, şimdi, yakıştıramadığımı onda hayal ediyordum. Kimsede düşünemediğim şekilde...