Lifetime Series #2: The Eternal Amore (on-going)

Eternal Amore:Chapter VIII

                           Chapter VIII♕

     NAKAUPO kami ngayon sa magarang sala ng pamilya ni Carlo. Masayang-masaya ang ina si Tita dahil nakilala niya ako ng personal ganoon na rin si Izah.

"Dad, please don't talk business here. Nandito ako para sa dinner, hindi para sa business", natawa na lang kami sa reaksiyon ni Carlo.

"Oo nga naman, Honey", sabi naman ni Tita kay Tito. Kaya naman napailing na lang si Tito dahil wala itong magawa kapag si Tita na ang nagsabi.

Nakangiti akong tiningnan ang mag-asawa, makikita mo sa mga mata nila ang pagmamahal. The way Tito stare at Tita, love in their eyes is seen, same as Tita stared at Tito.

"Venus, can you looked at me?", mabilis naman akong tumingin sa kanya. "Is it true? You have a charcoal black pair of eyes?", tanong niya sa akin.

Nakangiting tumango ako sa kanya.

"Do you know that in our family, me and my sister has the same eyes as yours. And then, my son inherit his eyes on me", pagmamalaki pa niya. And then, suddenly, she looked down and sadness is present in her charcoal black eyes. "Sadly, my sister's daughter got kidnapped at the age of one. Sobrang nagulo ang mag-asawa sa nangyari sa kanila", I can feel the sadness in her words.

That makes my heart beat so fast. I don't know what happened but I can feel it. The sadness and loneliness.

"Honey, kalimutan mo na 'yon", hinaplos-haplos ni Tito ang kanyang likod.

"Mom, let's stop this. I know that everyone can't moved on, on that case, but please Mom let's not talk about her, okay?", nag-aalalang sabi rin ni Carlo sa ina habang hinahawakan ang kanyang kamay.

Her? Her? Paulit-ulit ito sa aking isipan na para bang sirang plaka ito.

Tumango lang ang sagot ng kanyang ina. Out of courosity, hindi ko mapigilan ang katanungan sa aking isip.

"K-kailan po ba siya nawala, T-tita?", nakatingin silang lahat sa akin habang nagtanong ako.

"That's her birthday, iha. It was February Fourteen. A valentines day for them, but a hell for us", sabi ni Tita.

Nagulat ako sa sagot ni Tita. Hindi ko maiwasan ang ikompara.

February Fourteen, is my birthday also. Baka nagkamali lang ako. Kaya hinayaan ko na lang ang mga katanungan sa aking utak.

"Tama na nga 'yan", sabi ni Tito. Ngumiti lang ako sa kanila ganoon na rin ang aking mga kasamahan.

"Kain na nga tayo", sabi ni Tita para maiwasan ang aming topiko.

Isa't-isa kaming umupo sa upuan na pinaghila sa amin ni Carlo. Syempre si Tito ang humugot ng upuan ni Tita. Kahit kailan talaga napaka-gentleman nito.

Tito Jeremy admited that he is very in love with his wife and he will do everything to make Tita Caroline happy. And I adore him for that.

Habang kumakain kami panay ang kulitan namin lalong-lalo na kina Izah at Carlo. Hindi pa man sinagot ni Izah si Carlo pero makikita mo talagang mahal nila ang isa't-isa.

Nilagyan ni Izah ng kanin at ulam ang plato ni Carlo, ganoon din ang ginawa ni Carlo sa kanila. Paminsan-minsan sinubukan pa ito ni Carlo.

Nakangiti lang kami habang tinitignan silang dalawa, kahit sina Tita at Tito ay tuwang-tuwa rin sa kanilang dalawa.

"Kayong dalawa talaga, oo", tango-tango ni Tita  kina Carlo at Izah.

"Bakit Mom may mali ba?", nagtatakang tanong ni Carlo sabay subo ng kanin kay Izah. Napatingin din si Izah kay Tita na nagtataka.