Lifetime Series #2: The Eternal Amore (on-going)

Eternal Amore:Chapter II

                          Chapter II♕:

        AFTER nang halos kalahating taon nagreview ako and then kumuha ng Board Exam para magkaroon ng License. To become a Licensed Civil Engineer in the Philippines, a graduate of Civil Engineering needs to pass the Civil Engineering Licensure Examination. The examination is conducted by the Board of Civil Engineering under the supervission of the Proffesional Regulations Commission (PRC). It is scheduled twice a year in the months of May and November.

Graduates of Civil Engineering may pursue a career path in any development company that focuses on Civil Engineering works. They may apply as a Structural Engineer, Project Engineer, Staff Engineer, Inspection Associate Engineer, Educator or City Planner.

Being an Engineer is not easy. You must handle EXTREME pressure. Willing to work extended hours if needed. Creative. Imaginative. You must have the ability to see details at close range. Capable of organizing, coordinating and supervising workers.

The day na kumuha ako ng Licensure Examination for Civil Engineer in the 12nd of May, unluckily hindi ako nakapasa. That was my greatest down-fall in my life. As in down na down talaga ako.

It was ten a.m in the morning nang nalaman ko ang resulta. I was looking for my name in nth times but I can't find it.

Umuwi ako ng umiiyak that time kasi hindi ko alam ang gagawin ko. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko para ipaliwanag sa mga magulang ko. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Lahat hindi ko alam.

Sinabi ko na rin sa mga kaibigan ko. Kahit na naramdaman ko na may konting disappointment sa kanila, but still they accept me. They said 'you can do it next time'. I have my bestfriends to cheer me up.

But I can't do anything. Hindi ko alam kung paano ko sila haharapin. Hindi ako makapaniwala na hindi ako nakapasa. I am the only child pero binago ko sila.

My parents is so strict. EXTREMELY STRICT. Konting pagkakamali mo lang iba na ang iniisip at pakikitungo sa'yo. Na dapat sila ang mag-iintindi sa'yo at magsasabi na 'better luck next time' pero hindi ei. Mga masasakit na salita sa kanila iyong maririnig.

Tumigil muna ako sa isang park, umupo na para bang wala nang pag-asa. Alam kong hindi maganda naman ang sasabihin ng aking pamilya sa akin.

Pero lagi ko pa rin tinatandaan na pagsubok lang ito ng Panginoon sa akin at binigay niyo ito dahil alam niyang kaya ko. At kakayanin ko.

Mas mabuti pang saktan na lang ako ng pisikalan hindi lang emosyonalan.

IT BREAKS ME. Really. Really.

Huminga ako ng malalim at naglakad papunta sa bahay. Sa hindi inaasahan umulan ng malakas. Kasabay ng pag-agos ng luha ko ang mabilis na patak ng ulan. Parang hindi ko maangat ang aking paa habang naglalakad papunta sa aming bahay.

Huminga ulit ako ng malalim at unti-unting binuksan ang aming pinto. It was eleven p.m in the evening. Pinilit ko talagang ganitong oras ako umuwi para pagdating ko tulog na sila. Nagpagabi talaga ako dahil hindi ko alam kong paano ko sila haharapin. That's the only way that I can escape.

Pero nagulat ako ng makita ko ang aking buong pamilya na naghihintay sa akin. Lolo, lola, aking mga tiyahin, tiyuhin at lalong-lalo na ang aking ama.

Ang iba may ngiti sa labi samantala ang iba naman ay tiningnan ako na masakit. Napayuko na lang ako dahil nahihiya ako hindi sa kanila pero sa sarili ko.

Alam ko naman na hindi madali ang pagkuha ng Licensure Examination pero sinabi ko sa sarili ko na kukunin ko ito ng isahan lang pero hindi ko nagawa.