Gevlucht (Flikken Maastricht)

13

'Tot snel' zei Marion die me een knuffel gaf. Ze gaat weer weg, vanavond heeft ze gewoon dienst, anders was ze nog wel even gebleven zei ze. Het was vandaag zondag en het zou wederom een saaie dag worden. Floor gaat vandaag naar een vriendinnetje die ze kent via de kinderopvang, dus ik zou vandaag alleen zijn. Ik had besloten om een beetje te gaan opruimen en daarna iets voor mezelf te gaan doen. Wat wist ik nog niet precies, maar Floor zou zo weg gaan en het was nu 9 uur, dus ik kan wel naar Vera gaan in Amsterdam, als zij ook kan. Dan gaan we winkelen. Even weer wat leuks doen voor mezelf, met een vriendin. Ik belde de moeder van het meisje waar Floor straks heen gaat op. 'Hallo, met Eva van Dongen, ik ben de moeder van Floor' zei ik tegen de vrouw aan de aan de andere kant van de lijn. 'Zou ik Floor bij u mogen laten tot vanavond? Ik ga namenlijk weg en ik weet niet of ik optijd terug ben?' vroeg ik haar. Ze zei dat het goed was, waarna ik haar bedankte en gedag zei. Dat was ook weer geregeld, dacht ik in mezelf. 'Floor, kom je mee?' vroeg ik mijn dochter. Ze knikte en liep achter mij aan naar de auto. 'Floor, mama komt je vanavond pas weer ophalen, zou je dat erg vinden?' ze schudde haar hoofd. 'Nee hoor mama' zei ze. Ik schonk haar een glimlach. 'Waal gaat je heen dan?' vroeg ze nieuwschierig. 'Ik ga naar Amsterdam toe'. Ze keek me vragend aan. 'Winkelen met een vriendin van mama.' gaf ik iets meer informatie. Ze knikte begrijpend. 'Kom' zei ik toen we bij het huis aankwamen. We stonden voor de deur en ik belde aan. Een vrouw van iets ouder dan mij deed open. 'Jij bent vast Eva' ik knikte bevestigend. 'Dan moet dit Floor zijn. Kom binnen Floor' zei ze. 'Mama kus' ging ik op mijn hurken zitten waarna Floor me een kus en knuffel gaf en naar binnen vertrok om naar Lieke, haar vriendinnetje toe te gaan. 'Ik zie u vanavond weer, tot vanavond' zei ik waarna ik me omdraaide. 'Nog bedankt hè!' riep ik nog een keer voordat ze de deur sloot. 'Ze schonk me een glimlach waarna ze de deur sloot. Ik ga mijn kleine meisje wel missen, maar een beetje tijd voor mezelf is ook wel weer een keer fijn om te hebben. 

Ik kwam aan in Amsterdam. Het was nu 12 uur en was opweg naar Vera. Ik had haar gebeld en ze zei dat ze vrij was, dus dat we wel konden shoppen. Ik stopte voor het huis van Vera en stapte uit. Ik liep naar de deur toe en belde aan. Vera deed open en gaf me meteen een knuffel. 'Oh Eef, wat heb ik je gemist' zei ze. 'Ik jou ook Veer'. Ze liet me los en schonk me een knuffel. 'Hé Veer, mag ik wat vragen?' ze keek me vragend aan waarna ze gebaarde dat ik binnen mocht komen. 'Wat is er?' vroeg ze verbaast. 'Weet jij waarom Floris ook naar Amsterdam is vertrokken?' vroeg ik maar meteen. 'Vind je het erg dan?' vroeg ze verbaast. Ik schudde mijn hoofd. 'Het zit me gewoon niet lekker' antwoorde ik eerlijk. 'Maar jij weet dus niet waarom?' vroeg ik haar. 'Nee, sorry' zei ze schuddend met haar hoofd. 'Het geeft niet, ik moet alleen wat weten'. Waarom zei ik dit? Ik kon mezelf wel voor mijn hoofd slaan. Ze keek me weer vragend aan. 'Nee niks, laatmaar' wuifde ik het weg. Gelukkig liet ze het hier bij en begon ze over haar collega's in Amsterdam. Er zat eentje bij die was gemeen en een andere die was iets te stil. Nog een andere was te uitbundig en nog een andere was te lakoniek. Ze zei dat ze nooit meer een betere partner zou krijgen als ik. Dat voelde wel goed, aan de ene kant. Maar aan de andere kant is ze zelf weg gegaan. 'Hoe is het in Rotterdam?' vroeg ze. 'Wel goed, ik moet nu samenwerken met een nieuweling, maar dat gaat prima' antwoorde ik luchtig. 'Zullen we gaan?' vroeg ik ongeduldig. 'Ja, is goed'. En we vertrokken naar de binnenstad van Amsterdam. 

Het was al tegen 4 uur en we stapten de laatste winkel uit. 'Wil je nog ergens heen?' vroeg ze me. Ik schudde mijn hoofd. Deze dag was al helemaal geslaagd voor mij. 'Bedankt voor vandaag Veer' bedankte ik haar. 'Geen probleem joh, ik vond het gezellig'. Toen ze dat zei zag ik hem daar lopen. Ik trok haar de dichtstbijzijnde winkel in en ze keek me geschrokken en verbaast aan. 'Hij liep daar.' 'Wie?' vroeg ze me verbaast. 'Ja wie denk je, Floris natuurlijk.' antwoorde ik. Waarom moet ik hem altijd tegenkomen als ik dat niet wil. 'Je gaat je toch niet weg laten jagen door zo'n klootzak?' vroeg ze nog altijd verbaast. 'Nee, je hebt gelijk' moest ik toegeven. 'Goedzo, dan gaan we nu naar buiten en we zien wel of we hem nog tegenkomen.' ik knikte en liep voorop. Precies op het moment dat ik naar buiten liep, botste ik tegen iemand op. En hoe kan het ook anders, die iemand was Floris. 'Oh, sorry' verondschuldigde ik mezelf. 'Oh, hé Eef.' Keek hij me lachend aan. 'Hoi Floris' reageerde ik kortaf. Nu was het moment dat ik het kon vragen, maar ik deed het niet. Waarom wist ik niet, maar zijn wondermooie blauwe ogen hielden me gevangen. 'Ikke, moet weer verder, terug naar Floor.' zei ik meer tegen mezelf dan tegen hem. 'Ik draaide me om en liep zo snel mogenlijk weg, met Vera achter me aan. Ik liep een steegje in en liet me daar huilend op een bankje zakken. 'Eef, wat is er toch tussen jullie?' vroeg ze me. 'Die man heeft mij zoveel ellende bezorgd.' snikte ik. Ze kwam naast me zitten en legde een arm om me heen. Op dat moment kwam Floris ook het steegje in lopen. Ik stond meteen op en begon tegen hem te schreeuwen. 'Rot op klootzak, alsjeblieft, zeg me een keer de waarheid. Waarom Flo? Waarom!' hij keek me geschrokken aan. 'Eva, wat bedoel je?' 'Wat ik bedoel? Jij weet donders goed wat ik bedoel Floris Wolfs!' hij ging een keer met zijn hand door zijn haar. 'Niet hier, niet nu.' was het enige wat hij zei. 'Wanneer dan wel? Over een jaar?' vroeg ik hem. Toen hij geen antwoord terug gaf draaide ik me om en liep weg, terug naar de auto, terug naar mijn kleine meisje.

Morgen kan het verhaal intressant worden, kleine hint.