Gevlucht (Flikken Maastricht)

29

Ik liep het ziekenhuis uit en stapte in de auto. Weer kreeg ik een misselijk gevoel, maar ik kon het onderdrukken. Ik reed terug naar huis en ik liep toen ik weer aan was gekomen weer naar binnen. 'Hé.' zei ik. 'Tot de volgende keer.' zei de oppas en liep naar buiten. 'Nog bedankt hè!' riep ik haar nog na. 'Mama.' hoorde ik Floor na een tijdje roepen. Ik stond op en liep naar boven om vervolgens Floor wakker in haar bedje te zien liggen. 'Wat is er schat?' vroeg ik haar. 'Ik kan niet slapen.' zei ze moe. 'Wil je nog even wat drinken?' vroeg ik haar. Ze knikte. Ik tilde haar op en nam haar mee naar beneden. Ik zette Floor op de bank en pakte vervolgens een glas die ik vulde met water. Ik gaf het aan Floor die het rustig, zoals ik haar had geleerd, op dronk. Ik voelde na een tijdje Floor haar hand op mijn buik. 'Baby.' zei ze vastberaden. Ik keek haar vragend aan. 'Moet wel een zusje zijn, hoor.' zei ze weer. Bedoelde ze nou dat ik zwanger was. 'Hoe bedoel je?' vroeg ik haar. 'Groeit er soms een kindje in jouw buik?' vroeg ze mij nu. 'Weet ik niet, maar als het wel zo is, ben jij de eerste die het weet. Goed?' ze knikte. 'Beloofd?' vroeg ze voor de zekerheid. 'Beloofd.' beloofde ik haar.

Ik had Floor na een tijdje weer naar boven gebracht. Ik liep nog even naar mijn kamer, waar mijn oog viel op mijn oude dagboek. Ik pakte hem op en begon er in te lezen.

21 februari 1992

Ik zit in mijn laatste jaar, van het vwo.Tussen Floris en mij gaat het goed. Papa is opgepakt, een week terug. De politie zei dat ik met alle bewijzen naar ze toe moest gaan, zodat we een dossier op konden bouwen, om zoveel mogelijk bewijs tegen papa te hebben. Morgen ben ik jarig, ik word dan 17. Floris zei dat we iets heel leuks gaan doen, maar ik hou echt niet van verassingen. Gelukkig ben ik op een zaterdag jarig, dan hoef ik niet zoveel aan mijn huiswerk te doen. Floris zit al 2 jaar op de politieacedemie. Hij moet daar wel voor naar Amsterdam. Hij wilde Amsterdam zo graag een keer zien. Ik ben toen heel erg boos op hem geworden, voor mij voelde het alsof hij bij me weg ging, gelukkig was dat niet het geval. Hij zei dat hij om de 2 weken elk weekend naar Maastricht kwam. Elke week werd voor hem teveel, maar zo zag hij mij nog wel. We bellen natuurlijk ook heel veel, of sms'en. Morgen is eigenlijk in het weekend dat hij net zou komen, maar voor mij zou hij wel een uitzondering maken. Hij zei dat met zo'n lachje die ik niet helemaal kon plaatsen. Alsof hij me wilde uitdagen. Ik gaf hem een kus en zei dat hij op de pot kon gaan zitten. Hij schoot toen in de lach, om wat ik zei. Dat hij nog nooit gehoord. Floris heeft zo'n grappige lach. Hij maakt mijn lach telkens belachelijk, maar die van hem is net zo belachelijk. Ik woon nu ook bij hem, nouja, bij zijn ouders. Het is hier geweldig, zijn ouders voelen voor mij ook als mijn ouders. Ik houd van ze. Zielsveel.

Ik had een glimlach op mijn gezicht. Die dag was echt geweldig. Ik wist die hele dag nog precies uit mijn hoofd. Eerst kreeg ik ontbijd op bed van Floris zijn ouders en zijn zusje. Daarna kreeg ik een cadeautje van hun. Het was een armbandje, een heel mooi armbandje. Ik moest die nog ergens hebben. Ik liep naar een kast waar mijn sieradenkistje in moest liggen. Ik deed hem open en zocht even, waarna ik hem vond. Ik glimlachte naar het armbandje. Het zag er vast onnozel uit. Verder die dag kwam Floris rond 11 uur en nam me mee naar een heerlijk restaurant, waar we wat hadden gegeten. Het was echt heel erg gezellig. Daarna gingen we weer naar huis, omdat er nog visite kwam, om 3 uur. Die hebben bij ons gegeten en daarna weer naar huis vertrokken. Toen iedereen klaar was met eten sprak Floris zijn moeder, Floris opeens aan en ze liepen samen naar de gang. Floris zijn vader volgde ook en toen zaten Floris zijn zusje en ik alleen in de woonkamer op de bank. Ik vroeg haar wat er aan de hand was, maar ze haalde haar schouders op. Ik zag ik haar ogen dat ze precies wist wat er aan de hand was, maar het mij niet wilde vertellen. Of me niet mocht vertellen natuurlijk. Ik liep naar de gang waar ik ze hoorden praten. 'Ik durf niet'. zei Floris zielig. Ik stapte de gang in en keek ze aan. Alle drie draaiden ze om. 'Wat durf je niet?' zei ik met een big smile op mijn gezicht. 'Eva, ga even weg alsjeblieft?' zei Floris, haast smekend. Ik bleef stug staan. Ik was zo eigenwijs als wat. 'Eef.' zei Floris. 'Flo.' zei ik nogsteeds lachend. 'Wat is er toch?' vroeg ik, toen ik allemaal serieuze gezichten zag. 'Oké, ik ben al weg.' stak ik mijn handen op, waarna ik weer terug naar de woonkamer liep en de deur achter me sloot. Ik liep meteen door naar de keuken om wat water te pakken. Ik vulde mijn glas met water en ging zitten op de bank. Ik zag Floris met zijn ouders de kamer weer in komen. Ik stond meteen op en keek Floris boos aan. 'Eva.' begon hij twijfelend. Ik keek hem toen niet meer boos, maar vragend aan. Hij pakte mijn handen vast. 'Je bent het beste, liefste, leukste, mooiste, grappigste, gekste, bijzonderste meisje, die ik ooit heb ontmoet.' ik keek hem lachend aan. 'Ik hou zielsveel van je. Ik ben zo blij dat je mijn meisje bent, dat ik jou mijn vriendin mag noemen.' ik gaf hem een knuffel. 'Je bent bijzonder Eva. Bijzonder voor mij.' ik keek hem aan in zijn ogen. Ik begon te blozen. 'En je bent schattig als je bloost.' zei hij. Ik gaf hem een klap op bij borst. 'Je cadeutjes.' gaf hij me eerst het grotere cadeautje. Ik opende het doosje en zag een prachtige ketting liggen. Mijn mond was open gevallen van verbazing. 'Mag ik hem om doen?' vroeg hij. Ik knikte en draaide me om. Toen Floris de ketting om had gedaan gaf hij me het tweede cadeautje. Het kleinere cadeau, maar nogsteeds geweldig. Prachtig zelfs. Ik opende ook dat doosje en zag een prachtige ring liggen. Floris deed hem om en ik omhelsde hem, waarna ik hem bedankte. Ik glimlachte. Ik zocht ook de ring en de ketting op. Ik legde ze op tafel en legde het sieradendoosje weer weg. Ik keek er na, waarna ik me bedacht dat ik nog een zwangerschapstest ergens had liggen. Ik liep naar boven om in de badkamer te gaan zoeken. Ik pakte een mandje en zag meteen de test liggen. Ik ging hem meteen doen en liep weer naar beneden. Wachtend totdat de test aangaf of ik wel of niet zwanger was, zat ik onrustig op de bank. Het zou het overgeven wel verklaren, bij Floor gaf ik ook heel erg over, dus het kan maar zo. Ik had geen geduld dus ging Vera maar bellen. 'Hé Veer, met mij.' zei ik toen ze opgenomen had. 'Hé Eef. Hoe is het met je?' vroeg ze. 'Goed hoor.' zei ik. We hadden het over vanalles en nog wat. Toen we op hadden gehangen liep ik meteen weer naar de test doe. Ik knipperde nog 1 keer met mijn ogen, om te kijken of ik het wel goed had gelezen. Ik ben zwanger, van die ene keer met Floris.