Gevlucht (Flikken Maastricht)

6

Ik weet niet wat het is, maar ik erger me de hele tijd dood aan Floris. Op het werk negeert hij me de hele tijd. Vera heeft wel altijd een plannetje om me naar hem toe te laten gaan. Ik word er gek van. Ik heb ook al tegen haar gezegt dat ze moet ophouden met dit gedoe, maar luisteren, ho maar. 'Hij is een klootzak en ik hoef hem niet meer te spreken, oke?' zei ik haast smekend tegen Vera. Ze knikte maar ik vertrouwde haar lach niet. Gelukkig was er niet veel te doen op het werk en kon ik optijd naar huis toe. 'Eva, wacht even' hoorde ik iemand achter me roepen. Ik draaide me om en zag dat Floris naar me toe liep. Ik keek hem vragend aan. 'Zullen we verder praten?' vroeg hij aarzelend. Ik knikte. 'Ga je dan even met mij mee?' vroeg ik hem. Hij knikte en liep achter me aan. Ik moest eerst Floor ophalen bij de opvang. Ik had totaal geen zin in Floris zijn gesprek verder. Ik was er wel een beetje klaar mee. Hij heeft me gister al genoeg verteld, meer hoefde ik eigenlijk niet te weten. Hij is een grote klootzak, plus dat ik ooit voor hem viel, snap ik niet. Hij heeft me zoveel pijn gedaan en hij doet of er niks is gebeurd. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is. 'Waar gaan we heen?' verbrak hij de stilte in de auto. 'Kinderopvang' antwoorde ik kortaf. 'Oh, voor Floor?' ik knikte. Dat hij haar naam niet was vergeten verbaasde me nog. We kwamen aan bij het kinderdagverblijf en ik stapte de auto uit. Floris stapte ook uit en liep weer achter me aan. 'Je mag daar wel even wachten hoor' stopte ik even. 'Nee, ik loop wel even mee' ging hij er tegenin. Ik had geen zin in een discussie dus ik nam het maar zo. Ik stapte het gebouw binnen en ik zag Floor meteen zitten. Ze keek op en kreeg een lach op haar gezicht. 'Mama' kwam ze lachend op me aflopen. Ik ging door mijn hurken om haar een knuffel te geven. 'Heb je het leuk gehad?' vroeg ik haar. Ik voelde dat ze knikte. 'Mooi meisje' zei ik tegen haar. Ik liet haar weer los en ik zag dat ze omhoog keek naar Floris. 'Mama, wie iste dat?' vroeg ze me. Ik zat te twijfelen of ik het haar moest vertellen, maar ik deed het toch. 'Dat is Floris, mama's collega op het werk' ze keek me aan en knikte toen. 'Maak je tekening nog maar even snel af, dan gaan we zo' zei ik tegen Floor om het even op een ander onderwerp te laten komen. Ze liep weer terug naar de tafel en begon snel weer aan haar tekening. Ik liep naar 1 van de begelijders om te zeggen dat ik Floor weer mee neem. Ze zei dat dat goed was en ik bedankte haar voor de opvang. Ik liep weer terug en ik zag dat Floris op me af kwam lopen. 'Ze lijkt op jou' zei hij glimlachend. Ik knikte lachend terug. 'Dat klopt' antwoorde ik. Ik liep naar Floor toe. 'Zullen we hem thuis afmaken schat? Mama wil graag naar huisje toe?' vroeg ik haar. 'Isse goed' antwoorde ze. Ik pakte de tekening en tilde haar op. 'Tot ziens!' riep ik naar de begelijder die me terug groette. Ik liep naar de auto en zette Floor vast achterin. Floris kwam op de bijrijders stoel zitten en ik ging aan de bestuurderskant zitten. 'Hoe ben je eigenlijk op haar naam gekomen?' vroeg Floris toen ik weg reed. 'Ik vond het een mooie naam' reageerde ik kort. 'Is het ook' glimlachte hij. Ik kon hem wel voor zijn smoel slaan, om die glimlach gauw van zijn gezicht te krijgen. Maar ik deed het niet, Floor zou het anders ook zien en dan zou ze gaan huilen. Ik glimlachte maar kort terug. Ik moest toch iets doen. Hem negeren is ook niet aardig. Nogsteeds spoken er allemaal vragen in mijn hoofd van vroeger, of ik niet goed genoeg voor hem was, maar ook wie die stomme hoer is waar hij nu mee is. Ik ga het hem maar niet vragen. Ik wil geen ruzie waar Floor bij is. Toen ik bij mijn huis aan kwam stapte ik weer uit de auto om Floor er uit te pakken. Floris was me voor en die zette haar weer op de grond. 'Dankje' bedankte ik hem. Ik pakte Floor haar hand die verbaast naar Floris keek. We liepen samen naar binnen en ik zette Floor op een stoel bij de tafel. Ik pakte het papier en legde die voor haar, samen met de stiften en potloden. Ik pakte een glas en ik deed er wat ranja en water in. Ik zette hem voor Floor neer en liep naar de bank. Floris was ondertussen al op een stoel gaan zitten. 'Eva, ik wil dat je weet dat het me oprecht spijt' ik keek hem verbaast aan. 'Spijt? Jij en spijt? Laat me niet lachen' lachte ik chaggerijnig. 'Eva, kom op nou' zei hij teleurgesteld. 'Weetje Floris, ik weet niet wat jij hebt, maar de ene keer doe je aardig en op het andere moment negeer je me volkomen en op een nog ander moment ben je boos op me. Ik weet niet wat ik met jou moet.' ik bleef rustiger dan verwacht. Waarschijnlijk omdat Floor er bij zit. Hij gaf geen antwoord dus ik praatte door. 'En als het je niet aan staat, dat ik hier ben, zeg het dan gewoon want dan ga ik wel naar Amsterdam ofzo. Dat is beter dan om jou telkens te moeten vermijden of tegen je chaggerijnige kop aan te staren' hij keek verschrikt. 'Maar zo bedoelde ik het helemaal niet..'. 'Wat niet?' vroeg ik hem. 'Dat je weg gaat.. Maar..' ik keek hem vragend aan. 'Het is misschien wel beter.. Voor ons allebei.. En je hoeft dan niet naar Amsterdam, ga dan naar Rotterdam-west ofzo?' mijn mond viel open van verbazing. 'Pardon? Ga zelf naar oost man' reageerde ik bot terug. 'Ik zie wel, tot ziens Eva' hij liep naar Floor toe. 'Doei Floortje' ze keek op. 'Doei Flolis' glimlachte ze. Hij liep de deur uit en toen zat ik nog alleen. Wat een klootzak. Ik had me maar even voorgenomen om er niet neer aan te denken en me met Floor bezig te houden. Wat nog aardig goed lukte ook.

Vanavond heeeel misschien nog een deeltje