Gevlucht (Flikken Maastricht)

28

Ik liep het ziekenhuis binnen en liep naar de balie waar een vrouw achter zat. Ze keek van haar computerscherm af en vroeg me vriendelijk of ze me ergens mee kon helpen. 'Welke kamer is van Floris Wolfs?' vroeg ik ook vriendelijk. 'Bent u familie?' vroeg ze. Ik schudde mijn hoofd. 'Dan mag u niet naar binnen.' ik zuchte 1 keer diep en hield toen mijn politiepasje omhoog. Toch wel handig. 'Ohja, natuurlijk.' zei ze. 'Kamer 8 op verdieping 4.' zei de vrouw. 'Bedankt.' zei ik en ik liep naar de trap toe. De lift duurt veel te lang en het is er altijd krap, daarom dus de trap. Ik kwam aan op de vierde verdieping en keek op de kamernummers. Ik stopte voor kamer 8 en liep naar binnen. Floris lag te slapen. Er was gelukkig niemand anders, dus had ik tijd om met hem te praten. Ik wilde weten waar ik aan toe was. Ik pakte een stoel en en ging naast zijn bed zitten. Hij lag alleen op de kamer, wat wel fijn is. 'Flo?' probeerde ik hem rustig wakker te maken. 'Floris?' zei ik nog een keer, maar dan iets harder. Ik hoorde hem een beetje kreunen en ik zag dat zijn ogen open gingen. Hij keek opzij, naar mijn kant. 'Eva.' zei hij schor. Ik glimlachte. 'Hoe voel je je?' vroeg ik. 'Perfect.' zei hij sarcastisch. Ik keek hem vragend aan. 'Flo?' hij knikte als teken dat ik verder mag praten. 'Wat wil je nou, ga je verder met Mara?' hij keek me verbaast aan. Nog 10 seconden later stapte Mara de kamer binnen met Maarten. Floor had ik afgezet bij de kinderopvang. 'Hé Eva.' zei Mara vrolijk. Ik begroette haar terug. Ze had het gelukkig niet gehoord. 'Hé.' gaf ze Floris een kus op zijn voorhoofd. Een steek van jaloezie ging door me heen, maar ik liet me niet kennen en glimlachte een beetje. 'Maarten, kom eens bij papa.' opende Floris zijn armen. Maarten klom voorzichtig op het bed en ging in Floris zijn armen liggen. Het zag er heel lief uit, maar toch voelde ik weer die jaloezie, die me gek maakte. Floor heeft geen vader. Dat vond ik misschien nog wel het ergste voor haar. Ik had zo gehoopt dat Floris er voor haar zou zijn, dat hij haar vader figuur kon worden. Maar dat zal waarschijnlijk nooit gebeuren, als hij bij Mara blijft. 'Eef, waar zit je met je gedachten?' vroeg Floris en ik keek op. 'Oh, nergens.' wuifde ik het weg. Ik stond op, maar voelde een vlaag van misselijkheid opkomen. Ik rende zo hard als ik kon naar de wc in de kamer van Floris en begon over te geven.Gelukkig was ik nog net optijd bij de wc aangekomen en lag er niks op de grond. Er kwamen meteen zusters aanlopen die vroegen of het goed ging. Ik knikte en pakte een bekertje water van 1 van de zusters aan. Ook kreeg ik een tandenborstel met tandpasta er op in mijn handen gedrukt, zodat ik even mijn tanden kon gaan poetsen. Ik zag het bezorgde gezicht van Floris. 'Ik ga even, ben er straks weer.' hij knikte en ik liep weg. Ik had opeens zo'n honger gekregen, dat kan ook niet anders, want ik heb net alles er uit gespuugd. Gelukkig lag Floris in Rotterdam in het ziekenhuis, zodat ik nog snel even naar huis kon en daarna Floor op halen bij de opvang, om vervolgens chinees te gaan halen en te gaan eten met mijn kleine meisje.

We hadden het eten op en ik bracht Floor naar bed, die lag half te slapen onder het eten. Ze viel nog bijna niet voorover met haar gezicht in het bord. Het zag er, moet ik toegeven, best wel grappig uit. Na haar op bed gelegt te hebben, had ik de oppas even opgebeld of die kon komen, zodat ik nog even naar Floris in het ziekenhuis kon. Ze zei dat het geen probleem was en tien minuten later stond ze voor de deur, waarna ik haar bedankte en weer op weg naar Floris ging. 'Eva.' zei hij toen ik zijn kamer binnen kwam lopen. 'Je ziet er al wat beter uit dan vanmiddag.' zei ik lacherig. 'Grappig.' zei hij sarcastisch, maar toch zag ik een kleine glimlach rondom zijn lippen vormen. 'Gaat het weer een beetje, na vanmiddag?' vroeg hij me. Ik knikte. 'Jahoor. Denk dat ik iets verkeerds gegeten had ofzo.' wuifde ik het weer weg. 'Eef.' ik keek hem aan. 'Nog bedankt, dat je me hebt gered. Als je er niet was geweest dan was ik nu waarschijnlijk dood geweest.' ik glimlachte flauwtjes. 'Graag gedaan.' zei ik een beetje ongemakkelijk. 'Kom hier.' spreidde hij zijn armen om mij een knuffel te geven. Ik stond op en gaf hem een knuffel. 'Ik hou van je Eva.' zei hij in mijn oor. Ik kreeg een lach op mijn gezicht, die daarna weer serieus werd. Ik liet hem los en keek hem in zijn ogen aan. Zijn mooie blauwe ogen. 'Ik blijf bij jou.' zei hij. 'Dat heb ik toch beloofd.' gaf hij alsnog antwoord op mijn vraag van vanmiddag. Ik glimlachte en gaf hem een korte kus op zijn lippen. 'Ik ook van jou.'

ATTENTIE! Oke niet maar nu heb ik jullie aandacht. Zeg even wat jullie vinden, want dit verhaal is over 2 delen ten einde. Óf, ik ga een vervolg op dit verhaal schrijven. Óf, ik ga schrijven wat er voor dit verhaal zegmaar is gebeurd. Voordat Floris weg ging in hoofdstuk 1. Please tell me!